{Chaira's pov}
'Zullen we naar beneden gaan'? Ik werd langzaam uit mijn gedachten gehaald en knikte. Ik weet niet hoelang we hier hebben gezeten, ik in liams armen. Veilig zodat mij niks kan overkomen. 'Ik heb me wel voorschut gezet..' zei ik beschaamd. 'Wat moeten de andere mensen nu wel niet denken van me'? Ik zuchten een keer diep en liam trok me dichter tegen zich aan. 'Het komt gewoon door de hormonen..' fluisterde liam in mij oor. Zijn adem zorgde voor kippenvel in mijn nek en liam grinnikte zachtjes. 'Kom' hij stond op en pakte mijn hand. Samen liepen we de trap af. Liam maakte de deur open en toen we binnen kwamen keek iedereen ons vragend aan. 'En'? vroeg eleanor zachtjes 'Is alles weer goed tussen jullie'? Ik kreeg automatisch een glimlach, liam is nu mijn vriendje.. Teminste.. hij heeft me nog niet echt officieel gevraagt maar hij heeft wel zijn liefde verklaart.. Mag ik hem nu mijn vriendje noemen? Ach, hij is in ieder geval bij mij en weet dat ik zwanger ben. Hij laat me nu niet meer gaan, teminste zo voelt het voor mij. 'Guys' begon Liam en iedereen keek hem met spanning aan. 'Ik word vader'! Hoewel iedereen het eigenlijk al wist sprong iedereen op en rende naar ons toe. 'Gefeliciteerd'! We belanden in een grote groepsknuffel waarin ik geplet werd. 'Ik wil graag nog ademhalen!' Riep ik boven het geschreeuw uit. 'Ow.. sorry'! Ze lieten me meteen los en we gingen weer op de bank zitten. Ik lekker langs Liam, zo wil ik mijn hele leven wel blijven zitten. 'Het is bijna kerstvakantie en uhm.. zullen we dan naar mijn ouders gaan?' liam keek me onzeker aan. 'Ik wil graag dat ze het van mij horen en niet dat ze het zien op foto's ofzo'.. Ik glimlachte naar hem. Ik snapte het helemaal.. Ik zou het ook tegen mijn ouders willen vertellen.. 'Is goed, lijkt me leuk'! Zei ik enthousiast en liam gaf me een kus op mijn kruin. 'Oke als jullie de hele tijd zo klef gaan doen dan ben ik echt weg hoor'! Riep Niall lachend. 'Nou, pak je spullen dan maar alvast'! Niall lachte, 'of jullie gaan gewoon weg. Oke' zei liam. 'Kom we gaan wel, hier zijn we toch niet welkom.' Liam stond op en pakte mijn hand. We liepen naar de kapstok en liam trok zijn schoenen aan. 'Waar gaan we heen'? liam keek me met een geheimzinnige glimlach aan. 'Dat zie je vanzelfwel! Maar liam ik-' liam onderbrak me. 'Het gaat heel leuk worden vertrouw me maar.' Hij keek me schattig met zijn diep bruine ogen aan. Hoe kon ik hem nou niet vertrouwen? Hij deed zijn jas aan en gaf mijn jas aan mij aan. Hij pakte mijn hand en samen liepen we naar buiten. Hij hield de auto deur voor me open en ik stapte in. 'Een echte gentleman zie ik wel' grinnikte ik. Liam knikte trots 'voor jou altijd'. Ik probeerde de hele rit uit liam te halen wat we gingen doen maar hij liet niks los, ik moest maar afwachten. Verrassingen zijn dus echt niks voor mij, ik ben veel te nieuwsgierig. Liam stopte de auto en stapte uit. Hij pakte maakte mijn deur weer open en ik stapte uit. Ik zag een enorme ijsbaan voor me liggen en op de ijsbaan was het gezellig druk. 'Gaan we schaatsen?!' Vroeg ik ongelovig. 'Uhm.. ja, vind je het leuk?' Hoe zeker liam net nog was over zijn verrassing hoe onzeker was hij nu, ech heel schattig. 'Liam, ik vind het geweldig!!' Liam lachten even. 'En uhm.. ik had nog even manegment gsmst wanneer we een afspraak konden hebben en nu hebben we dus morgen een afspraak met hun..' Meteen verdween de fijne stemming.. 'Wat als ze me dwingen om het weg te halen.. of erger.. mag je niet meer met me omgaan..'! Hij pakte me vast en gaf me een kus. 'Dat gebeurd niet, ik blijf bij je wat ze ook zeggen!' Ik glimlachte tegen zijn lippen aan. 'I love you so fucking much. Kom dan gaan we nu schaatsen!' We liepen lachend richting de schaatsbaan. Het was romanitsch, we schaatsten hand in hand en heel de wereld kon ons gestolen worden. Af en toe werden we tegen gehouden door een fan maar daar ging liam netjes mee op de foto. Dat vond ik heel aardig van hem. Als ze dan vroegen wie ik was zei liam dat ik zijn vriendin was. Verder gebeurden er dan niet echt veel. 'S avonds gingen we samen nog uit eten. Gewoon, in een klein gezellig restaurantje. Het was perfecht, de hele dag. Nu lig ik in bed in liams armen. Ik ging naar zijn bed toe omdat ik niet kon slapen, ik ben gewoon te zenuwachtig voor morgen. Hij stelde me gerust en sloot me in zijn armen. Ik wil nooit meer ergens anders liggen, Nooit meer. Wat ze ook zeggen morgen, ik blijf bij liam. Dat weet ik zeker.
Hooi,
Ik heb een vraagje, wie vind dit nog leuk om te lezen? Ik verlies echt veel lezers en ik weet niet hoe het komt. Is het saai, vinden jullie het niet meer leuk? Vertel me alsjeblieft wat het is zodat ik er iets aan kan doen. Als niemand reageerd of vote dan verwijder ik het misschien wel. Dit klinkt heel dramatisch en aandachttrekkerig maar ik wil dit niet voor niks doen. Ik heb het heel druk met school en schrijf elk vrij momentje. Misschien heb ik wel een idee hoe het komt dat ik een heel groot aantal lezers kwijt ben en als het is wat ik denk dat het is, dan is dat echt heel erg kinderachtig. De mensen die dit lezen ik ben heel erg blij dat jullie dat doen. Vergeet nooit wie je echte vrienden zijn en onthoud al helemaal, de vrienden die je in het echt kent zijn tien keer zoveel waard als internet vriendinnen. Je kunt nu zo iets hebben, nee dat is echt niet waar, je mag me nu gaan haten en kapot schelden. Ik ben wel wat gewend, mij doe je echt geen pijn meer. Ik denk alleen dat mensen die je echt kent veel meer waard zijn. Dat betekend niet dat ik mijn vriendinnen die ik via internet heb leren kennen niet mag, het betekend alleen dat ze me nooit echt zullen kennen. Op een dag gaan ze je negeren en gaan ze kinderachtig tegen je doen. Maar ze kennen me niet, ze kennen mijn verhaal niet. En waarom zou ik het ze gaan vertellen? Iederen die zijn problemen met vriendinnen op internet deelt.. tegenwoordig wil iedereen een einde aan zijn leven maken, teminste ik krijge heel veel berichtjes van mensen die dat willen doen. Doe het niet, ga je leven na. Welke mensen houden van me? Mama, papa, zus, broer, vriendin, er is altijd wel iemand die van je houd. Ga met ze praten en zoek hulp, het scheelt een hele hoop. En voor de mensen die dat niet willen doen, die geen hulp willen ga jezelf ook maar is na. Is dit voor de aandacht of zit ik er echt mee, want dan moet je ook hulp. Ik voel me al lang niet meer goed. Er was iets aan de hand met mij maar nu weet ik wat het is. Ik ben erachter gekomen waar het aan ligt en ik ga er aan werken. Ik probeer zoveel mogelijk te schrijven maar ik moet ook aan mezelf denken. Sorry voor dit idioot lange a/n maar het moest gewoon, dit zat me al lang dwars.
Dus als je het boek nog leuk vind vote of comment dan :)
Voor iedereen die dat doet, jullie zijn schatten, echt waar! xx
