{Chaira's pov}
Langzaam werd ik wakker en dacht ik terug aan gisteren. Een glimlach verscheen automatisch op mijn gezicht. Zayn was zo lief voor me geweest gister! Ik keek op de klok en zag dat het nog maar half zeven was. Gisteren had ik ook veel geslapen, daarom zal ik nou wel niet zo heel moe zijn. Ik draaide me nog een keertje om maar ik kon de slaap maar niet vatten. Uiteindelijk stapte ik maar uit bed en kleedde mezelf aan. Daarna ging ik naar beneden. Zachtjes liep ik de trap af, dit huis is best wel groot als het 7 uur 's ochtends is en pikke donker. Eigenlijk ben ik altijd al een beetje bang in het donker geweest. Ik weet het, het klinkt kinderachtig en ik wil er ook echt vanaf maar dat lukt me gewoon niet. Elk gekraak of gepiep dat ik hoor denk ik dat het een moordenaar is. Ik liep naar de woonkamer en deed snel het licht aan. Daarna liep ik verder naar de keuken. Zal ik iets te eten pakken? Is dat niet onbeschofd ofzo.. want ik woon hier niet ofzo dus ja.. Ik hoorde mijn maag nog een keer knorren en pakte toen uiteindelijk toch een kom met corneflakes. Ik ging met mijn mobiel aan de keuken tafel zitten en at mijn eten op. Ik opende de twitter berichtjes en mijn ogen schoten over de tweets in mijn tijdlijn. Niets bijzonders, aangezien ik ook weinig vrienden heb is twitter heel saai. Mijn ogen gaan naar de zoek knop. Nee. Dacht ik bij mezelf. Je gaat niet opzoeken! Maar mijn wil was sterker dan mijn gedachtes en mijn vingers begonnen te typen: 'Liam and Stacy'. Ik scrolde opnieuw door mijn tijdlijn heen en ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wilde. Maar de tweets.. ze waren gewoon zo waar! Iedereen zei dat ze Stacy een bitch en een trut was, ze moesten eens weten! En ook dat ze het alleen deed voor de paparazie, dat Liam niet gelukkig was enzovoort. Het deed me eigenlijk wel goed om die tweets te lezen. Te weten dat ik niet de enige was die er zo overdacht terwijl hun het eigenlijk niet zo bedoelde. Ik bedoel als ik nou bijvoorbeeld met Liam had zou ik die haat ook krijgen.. en onze baby- Snel sprong ik op van de stoel en liep naar de woonkamer. Daar zetten ik de tv aan op de radio en liep ik naar boven om het boek in mijn koffer te halen. Maria had het aan mij gegeven een paar weken geleden. Ze zij dat ik het maar eens moest lezen. Ik was er nooit aan toe gekomen omdat ik het te convronterend vond. Het ging namelijk over een jong meisje dat zwanger was geworden van haar grootste aardvijhand en hoe ze dat probleem oploste enzo. Niet dat Liam mijn grootste aardvijhand is maar hij is ongeveer net zo onbereikbaar. Ik ging lekker zitten in de bank en gooide een deken die er toevallig lag over me heen. Ik sloeg de kaft open en zag dat er iets ingeschreven stond..
"Gisteren is geweest, vandaag zal gebeuren, morgen is de toekomst. Verdriet zal slijten, elke dag een beetje meer. Zonnestralen zullen wolken breken en de toekomst en warme glimlach geven." Alles komt goed, daar heb ik vertrouwen in. Je bent een sterke en zeer bijzondere meid. De toekomst lacht je toe!
xx Maria
Ik las het gedicht 4, 10 misschien wel 20 keer door. Het is zo mooi.. en het is waar. Ik moet de dingen achter me laten die zijn gebeurd, daar kan ik nou toch niks meer aan veranderen. Het is gebeurd klaar. Denk aan de toekomst.. ik heb vier beste vrienden hier die me zullen steunen. Dat weet ik zeker! Ik zal een mooi kind ter wereld brengen en we zullen samen gelukkig worden. Met óf zonder Liam, het liefst met natuurlijk maar.. Ik ga gewoon vanaf nu alles positief bekijken, alleen weet ik niet hoelang ik dat vol houd. 'Kon je niet wat rustiger doen'! Ik schrok op uit mijn gedachten en zag Stacy staan. 'Je hebt me wakker gemaakt, nu heb ik wallen en weet je hoe lang het duurt voordat ik die wallen weggewerkt heb! Nee waarschijnlijk niet want jij bent zo lelijk als de nacht! Jij geeft helemaal niks om je uiterlijk.' Wow.. ik wilde alles positief bekijken, nou uh.. ik ben in ieder geval geen barbie pop. Dat is positief toch? 'Ook goeiemorgen' mompelde ik. Ze keek me boos aan en liep naar me toe. 'Wat lees je daar?' Ze wilde het boek uit mijn handen trekken maar dat liet ik niet toe. Dit boek had ik van maria gekregen en betekende heel erg veel voor me! Er stonden persoonlijke dingen in en die hoefde zij niet te weten. Ik trok terug aan het boek waardoor het boek heen en weer bewoog. 'Laat me gewoon kijken' Riep ze. Ik schudde nee 'Nooit van me leven!' Riep ik terug. 'Het is privé, snap je dat? Ik wil niet dat jij het leest'! Ik beet op mijn lip om meer kracht te zetten. Wat was dat mens sterk zeg! Uiteindelijk trok ze het boek uit mijn hand en ik viel terug op de bank. 'Geef te-rug'! Schreeuwde ik. Maar zij scheen alles wel grappig te vinden want ze had een mega smile op haar gezicht, die ik er het liefst af sloeg. 'Awh wie is maria? Is ze blind ofzo want ze schrijft dat je bijzonder bent'. Ik sprong op en liep naar haar toe. Niemand sprak zo over Maria! 'Daar heb je niks mee te maken. Ik wilde het boek uit haar handen trekken maar ze ontweek me net optijd. 'Wil je het terug hebben?' Ik reageerde niet meer. 'Hier heb je het.' Ze pakte het boek en scheurde er bladzijdes uit. 'Nee'! Riep ik. Ik kreeg tranen in mijn ogen. 'Kutwijf wat doe je! Dat was mijn boek!' Ze verschreurde de laatste deeltjes en liet toen alles op de grond vallen. 'Ik heb je nog maar 1 dag gezien en je maakt mijn leven al tot een hel. Ik ken je net 1 dag en ik aaaah' Ik beet op mijn lip om mijn frustratie en woede te uiten. 'Sorry hoor maar jij bent gewoon zo verwaand, je vraagt te veel aandacht.' Is dat waar? Vraag ik teveel aandacht, ben ik egoïstisch? 'Jij verpest alles voor mij'! Ik zette een stap dichterbij haar en duwde haar naar achter. 'Wow! Vies teringwijf hou je handen thuis!' Nu was het haar beurt en stapte mijn richting in. Het volgende moment voelde ik een vuist in mijn gezicht. Ik schreeuwde het uit van de pijn. 'Slet'! Gilde ik. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen want ze duwde me achterover en ik viel met mijn hoofd op de grond. Ik voelde alles duizelen en deed moeite om mijn ogen open te houden. Ik zag haar voet in mijn richting gaan en probeerden met alle macht mijn buik te beschermen. Als mijn buik maar beschermd bleef.. Ik voelde de schop tegen mijn hand aankomen en ergens voelde ik opluchting dat hij niet tegen mijn buik aan was gekomen. Ze wilde nog een keer trappen maar opeens hoorde we iemand roepen. 'Godverdomme stacy'! Ik keek met wazig ogen naar degene die het riep. 'ER-UIT'! Schreeuwde hij en duwde haar naar de voordeur. 'Maar ik heb niks gedaan! Zij begon mij opeens te slaan en..' Ik voelde het bloed vanuit mijn neus naar beneden stromen. Opeens voelde ik dat ik werd opgetild en op de bank gelegd werd. In de verte hoorde ik nog geschreeuw. 'Flikker op slet! Ik hoef jou nooit meer te zien! Niemand slaat chaira! Het is over tussen ons'!! En vervolgens viel de voordeur dicht. Ik kreeg een nat washandje in mijn gezicht en hoorde de bezorgde stemmen van de jongens en eleanor om me heen. Toen het washandje mijn neus raakte kromp ik ineens van de pijn. Ik wist niet dat je zoveel pijn kon hebben! Wat ik ook doe uiteindelijk word ik in elkaar geslagen, dat is al mijn hele leven lang zo! Ik opende langzaam mijn ogen en zag Eleanor die bezorgt voor me zat. 'Hoe gaat het met haar'? Eleanor werd aan de kanten geduwd door Liam. 'Liam'? Wist ik maar net uit te brengen. 'Het spijt me zo'! Hij kwam voor me op zijn knieën zitten en knuffelde me langzaam. Ik kon dit niet.. Hij moest bij me uit de buurt blijven.. Zo werd ik alleen maar meer verliefd op die perfecte jongen. Zachtjes duwde ik liam van me af. 'Liam' zei ik langzaam. 'Ik kan dit niet' tranen gleden over mijn wangen. 'Wat niet'? vroeg hij zorgzaam. 'Ik kan niet meer bij jou zijn'. Huilde ik. Elke keer als ik hem zag dan sloeg mijn buik op hol, ik vond hem gewoon zo leuk. Alleen hij mij niet en het is niet fijn als je de hele dag tegen iemand moet aankijken die je leuk vind maar hij jou niet. 'Waarom kun je niet meer bij me zijn'? Ik zag dat Liam ook tranen in zijn ogen had. 'Ik kan het gewoon niet meer' zei ik en ik keek weg van hem. 'Maar waarom niet'? Vroeg hij opnieuw. 'Omdat ik je leuk vind! Ik vind je zo leuk alleen jij ziet dat niet. Elke keer als ik jou zie dan dan.. en jij vind mij niet leuk en dan moet ik ook nog de hele dag naar je kijken en weet je niet hoe moeilijk dat is en..' Ik werd onderbroken 'Chaira, ik ben verliefd op je'..
hooi, ik voelde me zo stom over dat ander hoofdstuk dat ik er nog een heb geschreven :) x hopelijk is deze beter..
