{chaira's pov}
Liam stopte de auto en keek op. 'Is het hier'? vroeg hij. Ik was zo in gedachten verzonken, ik sliep bijna, dat ik niet wist dat we er nu al waren. Ik keek op naar het huis en knikte. Maria woonden in het buitengebied en had een groot huis. Een paar meter verder op stonden nog een paar huizen, ze was dus niet alleen. 'Kom dan gaan we naar binnen' zei Liam langzaam. Weer knikte ik, ik kon niks zeggen.. Dadelijk was zo boos op mij en dan heeft mijn kindje geen oma! Ik wil een zo'n normaal mogelijke familie worden.. ookal is de vader de liam payne, ik zie hem gewoon als Liam. Liam hield de deur voor me open en ik glimlachte naar hem, hij was zo lief voor me. Aan het begin van de autorit was ik in huilen uitgebarst. Wat als Liam en ik toch niet bij elkaar paste? Wat als we dadelij toch niet samen het kind op konden voedden? Liam stelde me gerust, bleek het niet te werken tussen ons dan zou hij toch gewoon de vader willen zijn. Maar toch.. ik hoop wel dat Liam en ik.. werkt zeg maar. Ik ken hem eigenlijk nog niet heel goed maar ik weet wel dat ik hem leuk vind. Al vanaf het moment dat hij mij hielp toen ik Niall had geslagen. Ik ben verliefd op hem geworden. Verliefd op Liam Payne.. 'Uh.. Chaira stap je nog uit'? Liam lachte even, zijn perfecte glimlach. Zijn glimlach kan mijn hele dag goed maken.. 'Ja sorry' lachte ik beschaamd. Hij pakte mijn hand en hielp mij met uitstappen. 'De hormonen hea' zei Liam en hij drukte een kusje op mijn neus. Elke keer als hij mij aanraakte dacht ik dat ik gek zou worden. Dacht ik dat ik van binnen zou ontploffen. Hand in hand liepen we naar de voordeur toe. Maria had ons al zien aankomen want ze opende met een stralende glimlach de voordeur. 'Chaira wat ben ik blij jou te zien! Hoe gaat het meisje! Ow en je hebt iemand meegenomen, hebben jullie het uitgepraat en is alles goed gekomen'? Ik voelde een lach omhoog komen en ik probeerde hem te onderdrukken. Maar dat lukte niet, dus schatterde ik het uit van het lachen. Ik was nog niet eens is binnen en ze stelde me zoveel vragen. Maria en Liam lachtte met mij mee. 'Sorry' zei ze lachend van schaamte. 'Kom eerst maar is binnen, het is al laat.' Ja, het was inderdaad al laat, volgensmij was het rond 11 uur. Ik liep naar binnen en zag dat Liam Maria een hand gaf. 'Liam payne' stelde hij zich netjes voor. 'Maria Johnsen' ik glimlachte. Alle mensen om wie ik geef bij me in de buurt.. dat komt niet zo heel vaak voor. We gingen in de bank zitten en Maria kwam aanzetten met drie grote koppen thee. Ook had ze een schaal met heerlijk zelfgemaakte cup cakes die echt verrukkelijk ruikte. 'Heeft u deze zelf gemaakt?' vroeg Liam om de stilte weg te halen. 'Ja' zei ze stralend. 'Samen met mijn kleindochter ze was hier gisteren.' Ik keek op, ik wist niet dat ze een kleindochter had! 'Ja, sorry dit is iets wat je niet weet en ik heb je er ook niet mee lastig gevallen, je had al zoveel aan je hoofd!' Ze stond op en liep naar de kast, daar haalde ze een foto uit en gaf die aan mij. 'Kijk dit is mijn hele familie. Ik heb drie dochters en twee zonen, zij hebben in totaal 13 kinderen. Mijn jongste zoon heeft vijf dochters tussen de 1 en 5 jaar. Mijn ene dochter heeft een zoon van 6 maanden en de andere dochter drie zonen die al 12, 14 en 15 zijn.' Ik keek even van de foto op.. die zijn dan ook niet zo jong, dat zouden mijn broertjes kunnen zijn.. Maria ging weer verder met vertellen ze straalde echt als ze het over haar kleinkinderen had. 'Verder heeft mijn oudste zoon nog drie meisjes, deze zijn 13, 15 en 17'. Ik keek weer naar de foto. Zo'n familie heb ik nooit gehad.. er ging een steek door mijn borst heen, wat zou ik graag een echte familie willen. 'Ik heb ze over jou vertelt, en over wat je allemaal hebt meegemaakt.' Ik legde voorzichtig en verbaasd de foto neer. 'Ik heb ze vertelt in welke ingewikkelde situatie je zat en ze willen graag met je kennis maken. Overmorgen is Chantal mijn kleinste kleindochter jarig en ze vroegen of je ook mee kwam, zodat je iedereen kon leren kennen. Ik heb gezegt dat je zolang bij mij blijft als nodig is en.. ze willen je graag opnemen in de familie. Ik wil me niet opdringen ofzo..' ze keek even van liam naar mij en twijfelde of ze wel kon zeggen wat ze wilde zeggen. 'Maar ik wil je altijd steunen en ik zou het mooi vinden als.. wij je nieuwe familie konden worden!' Ik begon te huilen.. niet zachtjes maar heel. erg. hard. Familie, weet ik wel hoe je familie moet hebben? Mijn ouders zijn er nooit voor mij geweest! Ik zou het zo leuk vinden om is met iemand kerst te vieren, om met iemand oud en nieuw te vieren en bovenal om met iemand mijn verjaardag te vieren! Ik wil zo graag een familie die voor me zorgt en die er voor mij is. Nu heb ik Liam, Maria en haar hele familie. Waar heb ik dat aan te danken? Waar heb ik al deze goede mensen aan te danken? Liam sloeg zijn armen om mij heen en gaf me een stevige knuffel. 'Sorry dat ik het vroeg' zei Maria ineens. Ik bedacht me dat ik hier zat te huilen alsof me net iets heel ergs en verdrietigs is verteld. 'Ik snap dat je het liefste terug naar jou famili..Nee, nee!' zei ik gehaast. 'Nee! Deze tranen zijn niet van verdriet! Ze zijn van blijdschap!' Ik keek op en keek Maria aan. Langs me wreef Liam nog steeds over mijn rug heen. Hij is geweldig! Ik wil hem echt nooit meer kwijt! 'Ik.. ik heb nog nooit een familie gehad, nooit iemand die om me geeft en nu ineens.. ik weet gewoon niet waar ik dit aan te danken heb!' Alle spanning van mijn hele leven kwam eruit. Was alles dan eindelijk afgelopen? Kon ik eindelijk weer een klein beetje van het leven gaan genieten, was dat mij echt gegunt? 'Wij nemen jou heel graag op in de familie! En daarnaast' zei Liam ineens. 'Heb je mijn familie ook nog en zij zullen er ook altijd voor jou zijn, je bent nu echt niet meer alleen'. Ik ging staan en gaf Maria een hele grote knuffel. Daarna ging ik weer langs liam zitten en knuffelde hem ook. Hij sloeg een hand om me heen en maria ging in de stoel naast ons zitten. 'Maar als ik vragen mag' begon Liam. 'Wat heeft u precies tegen uw familie gezegt? Over mij bedoel ik dan'. Hij glimlacht even naar mij. Gewoon omdat het kan denk ik, en omdat hij super lief is.'Ten eerste' begon Maria. 'Mag je me ook gewoon je noemen hoor. U klinkt ook zo oud'! We lachten allemaal even ookal vond niemand het grappig, gewoon uit beleefdheid. 'Maar ik vond het slimmer om te zeggen dat je al een paar jaar een geheime relatie had. De meiden van ons John zijn hele erge fan van jullie. En aangezien ik weet dat het niet heel handig is om te zeggen dat jullie elkaar nog maar twee maanden kennen.. Wow bedankt!! Dat is echt super lief! Want we hebben met Simon, mijn baas, ook afgesproken dat we zouden zeggen dat we al een geheime relatie hadden. Dus dan klopt dat ook. Maar heb je wel gevraagd of ze het stil wilden houden'? Ja, fuck als ze het dadelijk rond gaan roepen dan weet heel het fandom het al.. dan .. tja uiteindelijk weten ze het toch wel maar misschien is het eerst beter om het aan Liam's familie te vertellen. 'Ja ze zouden het stil houden. Ze flipte helemaal bij het idee dat er iemand bij mij woont die Liam Payne kent, daarbij ook de hele band. Dus heb ik gezegt dat als ze ook maar iets zouden zeggen dat ze dan jou nooit zouden ontmoeten. En dat als ze gewoon stil hielden ze jou mochten ontmoeten, en dat als jullie dan een keer hier waren met de baby ook mochten kijken naar de baby.' Ik glimlachte 'Lijkt me een super strak plan'. Alles komt goed. Alles komt gewoon fucking goed! Ik ben zo ontzettend blij dat ik naar Niall ben gegaan. Ik ben zo blij dat ik hem heb opgezocht en dat alles zo is gelopen. Binnenkort word ik gelukkig, ik voel het! 'Ow ja, Chaira vergeet je niet dat je morgen een echo hebt?' Ik verstijfde even.. Echo! Nee dat wist ik eerlijk gezegt helemaal niet. 'Nee'.. kreeg ik er met moeite uit en ik dacht aan al die keren dat ze mij een prik hebben gegeven waardoor ik weg was. Dit word een ramp! 'Zal.. Zal ik dan met je meegaan'? Vroeg Liam langs mij ineens. Ik wilde alleen niet dat hij mij zo in paniek zag voor zo'n stom dingetje. 'Uhm.. ja tuurlijk jij bent de vader het zou heel fijn zijn als je erbij was!' Zei ik uiteindelijk, en ik meende het ook echt. Maar toch trilde ik over mijn hele lichaam, ik vond het zo eng om voor het eerst mijn, óns kindje te gaan zien. 'Chaira je weet dat alles nu goed is hé! Je hoeft je nergens meer druk om te maken'. Zei Maria tegen me. Nee, dat weet ik ook wel maar toch doe ik het. Waarom doe ik zo moeilijk? 'Ja' zegt Liam. 'Ik ben bij je en samen gaan we voor het eerst naar óns kind kijken. Het kind dat wij samen gaan groot brengen en een gelukkig leven gaan geven.' Ik keek liam aan en ik zag iets van trots in hem. Ik ging nog dichter tegen hem aan zitten en hij sloeg zijn armen nog strakker om me heen. 'Alles komt goed' zegt Maria tegen me. Liam knikt instemmig. 'Alles komt goed, en vooral nu ik er ben. Ik laat je nooit meer alleen. Ik blijf voortaan altijd bij jou'.
