{Chaira's pov}
'AAAAUW'! Ik schreeuwde het uit. Ik viel op de grond en proefde het bloed in mijn mond. Hij deed het weer.. Hij had mij weer geslagen! 'EN NU WEG'! Schreeuwde hij. 'WEG VOORDAT IK JE NOG EEN KEER SLA EN LAAT JE HIER NOOIT MEER ZIEN'! Ik was bang.. zo fucking bang voor Niall.. Ik dacht echt dat hij me niet meer zou slaan.. maar waarom. 'GA DAN'! Schreeuwde hij, hij had tranen in zijn ogen. Waarom? Hij was niet degene die mocht huilen. Hij had mij geslagen! 'FLIKKER OP'! Ik zag de woede in zijn ogen en vragen spookte door mijn hoofd. Waarom doet hij zo? Wat is er met hem aan de hand? Waarom slaat hij mij? Hij gaf me nog een trap. 'Sta op trut'! Snel stond ik op. Meteen werd ik duizelig maar ik durfde niet te stoppen. Half struikelend liep ik naar de deur. 'LOPEN'! Schreeuwde hij. Mijn hoofd deed zoveel pijn, eigenlijk deed alles pijn. Maar het meeste pijn van alles deed nog wel dat Niall me weer had geslagen. Hij was geen haar beter geworden. Ik rende door het hotel heen naar buiten. Iedereen keek mij aan maar dat kon me helemaal niks schelen. Hij had me geslagen.. Ik rende en rende.. ik ken heel londen niet en ik wist niet waar ik was. Maar eigenlijk boeide me dat ook niks. Op een gegeven moment ging ik in het gras zitten. Ik kon niet meer en op dat moment werd alles zwart.
{Liam's pov}
Eindelijk waren we klaar! We zouden met zijn alle opruimen maar louis en Harry waren als twee kinderen achter elkaar aan het rennen en Niall was ineens verdwenen.. die zal wel zijn gaan eten. Ik stapte uit de auto en liep het hotel binnen. Ik weet niet wat het was met dat meisje.. ze had iets leuks over zich. Eigenlijk kan ik nog steeds niet geloven dat Niall zo heeft gedaan. Misschien is hij door one direction wel veranderd, beter geworden of zoiets. Snel liep ik de trap op. Zal ze er nog zijn? Misschien is ze wel.. Nee.. ze zou op mij wachten toch? Ik stond voor de kamerdeur en klopte aan. 'Chaira'? Ik kreeg geen antwoord. 'Chaira'? vroeg ik voorzichtig. Misschien lag ze te slapen.. Ik twijfelde even maar liep toen toch naar binnen. 'Chair'.. ik stopte midden in mijn zin en liep geschrokken naar de muur toe. Ik knielde neer. Lag daar nou... Ik keek goed. DAAR LAG BLOED! 'Chaira'! schreeuwde ik nu een beetje in paniek. Misschien wil ze wel.. Oke ik moest haar stoppen! waarom is ze weg gegaan? Ik wil haar vinden! Ik ken haar nog niet goed.. eigenlijk helemaal niet maar ik moet haar helpen. Als ze er dadelijk niet meer is en.. Niet aan denken Liam je gaat haar vinden!
{Chaira's pov}
Langzaam werd ik wakker.. waar was ik ook al weer? Ik deed mijn ogen verder open en zag dat ik in een park was.. O,ja.. meteen schoten al de beelden van daar straks door mijn hoofd. De tranen stroomde over mijn wangen. Het maakte me echt helemaal niks meer uit dat ik er zo bij zat. Het kon me allemaal niks meer schelen. Waarvoor leefde ik eigenlijk nog? Eerlijk gezegt kon ik maar een ding bedenken. Ik leefde alleen nog maar omdat ik niet wilde opgeven voor hun. Maar was dat een goede rede? Kon ik niet beter.. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door iemand die zijn hand op mijn schouder legte. Met een ruk draaode ik me om..
Hooi
Sorry voor het korte stukje maar heb het geschreven in de les :$ :p Ik vond het echt super leuk om al die loeve comments te lezen! SUPER BEDANKT XX De leukste comment zal ik de volgende keer benoemen :D xx
