{Chaira's pov}
'Chaira allles oké?' Ik gaf nog een keer over en spoelde toen door. Wat denken ze? Ales oké natuurlijk niet!? Ik ben zwanger van iemand die me niet ziet zitten, heb praktisch geen huis meer en mijn ouders vinden me een slet. Natuurlijk, alles gaat goed hoor! 'Chaira doe open' ik hoorde de bezorgde stem van Niall. Waarom? Waarom is hij nou wel ineens bezorgd? Hij heeft me verrot geslagen en mijn leven kapot gemaakt en nu, nu is hij ineens bezorgt?! Ik kon er niks aan doen maar ineens begon ik hysterisch hard te lachen. Ik kon hun verbaasde blikken door de deur heen zien. 'Jaa Niall' lachte ik heel hysterisch gek. 'jij wil mij ook zo graag helpen. Daar zijn we al die jaren wel achter gekomen, al die keren dat jij mij in elkaar sloeg, ja dat deed je alleen maar omdat je me wilde helpen!' Ik was boos.. zo boos was ik nog nooit geweest. Zal het door de hormonen komen? Ik weet niet maar ik voelde me echt heel boos. Ik sloeg een keer tegen de deur aan. 'Laat me gewoon met rust! Ik heb het mijn hele leven al alleen moet doen dus dan doe ik het nu ook alleen!!' Ik begon te huilen. Alles van de afgelopen weken, nee jaren kwam er uit. Al die tijd dat ik me groot had proberen te houden kwam eruit. Ik kan er niet meer tegen! Waar leef ik eigenlijk nog voor? Iedereen van wie ik hou of hield heeft me in de steek gelaten. Waar doe ik het allemaal nog voor? 'Alsjeblieft Chaira wij willen je alleen maar helpen! Wij kennen Liam al langer als vandaag, hij vind je leuk echt! Als je het hem verteld dan-' Ik onderbrak harry. 'Snap je het niet'! schreeuwde ik uit. 'Ik wil dat hij me leuk vind om wie ik ben! Niet omdat het moet of omdat hij zich verplicht voelt!' Opeens hoorde ik het slot omdraaien. Fuck wat doen ze! De deur ging open en ik zag iedereen. Niall liep met traanogen naar binnen en tilde me op. 'Je hebt wat rust nodig' was het enigste wat hij zei. Hij tilde me op maar dat liet ik niet zo maar gebeuren. 'Laat me los! Zet me neer! Ik kan best zelf lopen!!' Maar hij liet me niet los. Hij liep de trap op en legde me op een bed. 'Ga maar lekker slapen, daarna zien we wel verder. Ik blijf bij je' hij ging op bed zitten en nam mij in zijn armen. Ik deed zo lullig tegen hem.. waarom? Hij is zo aardig, ik had het hem vergeven.. 'Niall' zei ik langzaam. Hij keek mij aan 'sst ga maar slapen' zei hij rustig. Ik schudde mijn hoofd 'Sorry' huilde ik. 'Sorry dat ik zo deed'! Hij veegde mijn tranen af en ik zag dat hij ook tranen in zijn ogen had. Wat bezielde me toen ik zo schreeuwde. Niall is echt super lief.. 'Zeg geen sorry-' ik onderbrak hem. 'Jawel jij bent echt de liefste persoon ooit en ik had het echt nooit mogen zeggen, ik meende er ook helemaal niks van'. Niall grinnekte even. 'Het zal wel door de hormonen komen denk ik' ik lachte even en viel toen in slaap. 'Sorry Niall'..
Hooi!
Allemaal alvast de beste wensen voor 2014 en echt bedankt aan iedereen die dit leest!
Haal ik de 20 votes Ö haha :) x
Love you all
