{Chaira's pov}
Al vier weken ben ik zwanger.. al vier weken heb ik geen contact meer met mijn ouders en woon ik bij Maria.. ze is heel erg lief en heeft geregeld dat ik thuis mijn eigen lessen mag volgen en als ik iets niet snap kan ik altijd mailen. Tot nu toe gaat dat wel goed. Ik zit uren lang aan school te werken omdat ik me dan op iets kan concentreren. Als Niall, Liam, Harry, Zayn of Louis bellen dan neem ik niet op, ik reageer niet meer op smsjes, kortom ik negeer ze gewoon. Ik heb geen zin om met hun te praten.. of te skypen. Stel je voor dat ze het merken.. stel je voor dat ze merken dat ik zwanger ben en ze me nooit meer willen zien. Dan ben ik de vader van mijn kind kwijt.. Maar ik moet het ze ooit toch vertellen. 'AAAAAH WAAROM KAN NOU NIKS GOED GAAN???!!!' Ik sloeg een keer tegen de muur aan. Ik sloot me op op mijn kamer.. ik kwam er alleen uit om te eten en ik was ook niet meer naar buiten gegaan omdat ik daar geen behoeften aan had. Bij elk mens dat ik zag dacht ik aan het kleine murmultje in mijn buik. Hoe zou het er uit gaan zien? Gaat hij of zij meer op liam lijken of op mij? Het raarste van alles was nog wel dat ik zwanger was van iemand die ik feitelijk nog maar een week ken.. oke nu al langer maar toch.. In deze vier weken was ik ongeveer 2x nog op controlen geweest in het ziekenhuis. Maar veel had ik daar niet van meegekregen. Ik was aan het hyperfentileren, gillen, huilen en schreeuwen dat ze me uiteindelijk onder narcose hebben gebracht. 2x op een rij. De volgende keer dat ik terug moet weet ik nog niet. Opzich gaat het wel goed met me dus ik hoop niet dat het snel is. Ik moet alleen veel overgeven maar Maria zegt dat dat komt omdat ik teveel stress heb en dat niet goed is tijdens de zwangerschap. Ik stond op en ging voor de spiegel staan. Langzaam trok ik mijn shirt een beetje omhoog. Mijn al een beetje dikke buik was te zien. Ik wreef erover heen. De tranen stroomde langs mijn wangen. Het is niet dat ik dit kleine kindje niet wil.. alleen kan ik het niet alleen doen. Maar er is niemand.. niemand die me kan helpen.. niemand die echt van me houd. Wat heb ik het kindje te bieden? Ik zakte door mijn benen heen en viel op de grond. Waarom moet dit mij overkomen? 'Waarom?!' schreeuwde ik huilend. Waarom.. Ik kan dit niet meer! Ik wil weg.. weg van hier, weg van deze kut wereld!
{Niall's pov}
Al vier weken horen we niks van Chaira en eerlijk gezegt maak ik me een beetje zorgen.. wat als haar iets overkomen is? Wat als ze zichzelf iets ergs aangedaan heeft. Snel schudde ik die gedachten van me af. Nee, ze is niet zo. Ze is haar hele leven al sterk gebleven, ze geeft echt niet zomaar op. Maar waarom negeerd ze ons dan? Ik zat samen met harry in de huiskamer. 'Waar denk je aan Nialler?" Ik zuchtte. 'Waarom reageerd Chaira niet meer op ons..' vroeg ik voorzichtig. Weet je, het is misschien heel raar maar ik ben bang dat harry boos op me word. Eerst pestte ik haar en nu ben ik bezorgd.. eigenlijk is dat heel raar. Maar het was echt nooit mijn bedoeling geweest om haar zo te kwetsen.. het was meer uit zelfverdediging. Harry keek me aan met een blik dat hij het ook niet wist. Op dat moment kwam Liam binnen met Stacy. Of zeg maar gerust Stacy binnen met Liam. Ugh ik haat dat mens echt. Ze heeft helemaal geen hart en geeft helemaal niks om liam dat kun je zo zien. Ze doet het gewoon voor de roem. Als liam daar uiteindelijk achter komt is zijn hart gebroken en dat gun ik hem niet. Gelukkig nog maar twee weken en dan zijn we klaar met concerten hier in Londen. Dan ga ik denk ik weer naar huis.. daar kerst vieren. 'Liam heb je wat drinken voor me? Ik ben uitgedroogd bijna.' Liam stond met honderdtactig tassen in zin hand. Verward rond te kijken. 'Natuurlijk.' Hij zetten de tassen neer. 'Nee niet daar neer zetten.. dadelijk word iets gestolen. Je weet maar nooit' en ze keek Harry en mij bitchie aan. Wat?! Dacht ze dat wij steelde? Wat denkt ze wel niet? Natuurlijk stelen wij niet! Liam pakte de tassen en liep de trap op. Ik stond woest op. 'Wat denk je wel niet?! Dat je Liam zo kan behandelen?! Ga weg ofzo! Hij vind je niet eens is echt leuk dat kun je zo zien!' Ze lachte gemeen. 'Wat maakt het uit of hij me leuk of niet leuk vind. Ik ben zijn vriendin en jij kunt daar niks aan veranderen. Als jij zijn hart breekt dan.. dan.. ' Ik was zo boos dat ik niet eens uit mijn woorden kwam. 'Dan wa-' ze stopte midden in haar zin omdat Liam weer binnen kwam. Opeens begon ze heel hard te huilen. Liam liep verward naar haar toe. 'Wat is er'? vroeg hij. 'Ik zei toch dat we hier niet naar toe moesten gaan? Ze pesten mij li, ik wil weg'! Huilend renden ze weg met Liam achter haar aan. Ik ging zuchtend op de bank zitten. Ik heb nog nooit zo'n hekel aan iemand gehad. 'Het komt goed Niall' zei Harry en hij kwam langs me zitten. 'Ooit komt liam erachter dat dit allemaal toneelspel is, hoe hard het ook is. Het is beter voor hem om er zelf achter te komen. Hij luisterd toch niet naar ons.. wij hebben het al zo vaak gezegt. Het is nu echt aan hem.' Ik knikte en toen kwamne louis en Zayn de kamer binnen. 'Hey waarom liep Stacy' hij spuugde de naam uit 'net huilend het huis uit'? Net toen ik antwoord wilde geven ging mijn mobiel af. Chaira stond op het scherm! Eindelijk belt ze! Waarom zou ze bellen.. wat zou er aan de hand zijn.. ´Hey met Niall´ nam ik op. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik een vrouw.. ´Met Maria´ Waarom belt maria?! Zou er iets gebeurd zijn met chaira..
Hoooi! Dit is mijn nieuwe stukje! Hoe vinden jullie het? Vinden jullie het een beetje leuk?
Willen jullie iets voor mij doen? Chaira heeft een mooi video voor dit boek gemaakt.. kijk er is naar echt super leuk! Zie de link hierlang! xx love you alllll youre the best!
