Love Affair ✅

Chapter 15

Chapter 15

Pailing iling ako habang nakatingin kay Kirby di rin nagtagal ay tumatakbo na ako. This time, umiiyak. Walangya kasi eh. Masakit eh! Patakbo akong bumalik sa rest house ni Camille. Nakita ko silang nagtatawanan sa salas pero dumiretso lang ako sa kwartong ginagamit ko ngayon saka ito sinara ng pabagsak. Padabog akong umupo sa sahig. Damn. Ang sakit. Pero baka naman hindi niya ako nakita? Diba? Di naman siya gagawa ng ikakasakit ko?

Wag mo ngang lokohin ang sarili mo! Nakita ka niya!

Napapikit ako. Langhiya naman eh. Ba't kung kelan ko pa narealize na mahal ko siya---no, mahal ko parin siya e dun pa ako kiankailangan masaktan? Pinagtatapon ko kung anong una kong makita. "Jensen!? Hey, open the door! Jense---Damn. Jensen!" tinapon ko yung vase. The hell I care kung di yan akin? I'll pay Camille then. Kailangan ko lang talaga ng mapaglalabasan ng sama ng loob.

Biglang nagbukas ang pinto at tumambad sa akin ang limang babaeng nakatayo sa may pinto. Tumayo ako atpinunasan ang luha ko. Saka lumapit sa cabinet. Kinuha ko ang mga damit ko at inilabas ang maletang dala ko saka inilipat ang mga damit ko doon. Knowing na nandito si Kirby kasama si...Glendee hindi ako makakatagal dito.

"What happened?" tanong ni Nicole sa akin. Humarap ako sa kanila at saka tuluyang humagulhol. "I-It's about K-Kirby..."

Kinuwento ko sa kanila lahat. Mula sa pagkikita namin ni Glendee sa CR hanggang sa naabutan ko ang little scene na gawa nila. "Damn that guy!" saad ni April na parang babatuhin na si Tin ng baso. "Teka! Di ako si Kirby, gaga!" humarap siya sa akin. "At sa tingin mo magiging rason ang pag-alis mo dito?" napalingon ako sa kanya. "What d-do you mean?" sinisinok parin ako. Umiling siya as if ako na ang pinaka-slow na tao sa mundo. "Alam mo, gf. Di rason na pagtaguan mo siya. Kasi, ano? Nasaktan ka niya? For Pucca's sake! Napakadali lang niyan. Di natin maiiwasan ang masaktan, oo. Pero, pwede rin naman nating ipakita minsan na hindi tayo nasasaktan diba? Kahit ang totoo ay grabe na ang nararamdaman natin?" seryosong saad niya. Napa-amang ako. Oo nga naman. Pero...mahirap.

"Isang tanong isang sagot Jensen." sabi ni April. "Mahal mo ba yang si Kirby? O pride lang ang natatapakan sayo?" tinitigan ko siya ng matagal. Di rin niya nilihis ang tingin niya at tumitig din siya sa akin. Sasabihin ko ba? Sigurado na nga ba ako? Bumuntong hininga naman agad ako. Tiningnan ko silang lahat na surprisingly eh nagaantay pala sa sagot ko. "Yes. I still love that guy. It was always him. It never changed. Siguro minahal ko si Rain pero ang di ko inaamin sa sarili ko ay kahit minahal ko si Rain ang totoong nagmamay-ari ng puso ko ay Si Kirby." saad ko na nakapagpatahimik sa kanila. Nagulat ako ng may dumapng unan sa mukha ko. "Eh gaga ka pala eh. Mahal mo pala eh. Ba't mo pinalagpas? Paano kung umayaw na sa'yo yung tao. Sen, pinatunayan niya na ngang mahal ka niya diba? Tinakot ka pa nga niya na pipikutin ka niya. Maging obsess ka lang sakanya, diba? Ba't ngayon mo lang narealize? Traffic ba yang utak mo at tinalo pa ang EDSA sa bagal?" pairap na saad ni Nicole na siyang nagtapon ng unan sa akin.

Ganun ko nga ba siya pinagtutulakan? at ganun nga ba ako kaduwag para aminin ang totoo sa kanya? Napabuntong hininga ako. "I don't know what to do."

Kirby's Point of View

Kinaladkad ko siya papunta sa kwartong tinutuluyan ko. Ngumisi siya sa akin at ipinulupot ang braso niya sa leeg ko. "Hi Kirbabes." tiningnan ko siya ng masama. "What do you want Glendee?" napaatras naman siya sa sagot ko. So, she didn't expect my reaction, huh? Napansin kong naluluha na naman ang mga mata niya.

"Enough with the dramas and tell me the damn reason why you are here!" kinagat niya ang labi niya. Glendee, she was lovely back then she was a... I sighed. "Why are you always like that to me, Kir?" mahina ang boses na tanong niya sa akin habang nakayuko siya. Umangat ang ulo niya at niyugyog ang balikat ko. "What have I done!? I did everything for you to like me! I even give myself to you! But why are you still cold as ice? Why?" humikbi na siya.

Napapikit ako at napabuntong hininga. Yung mukha ni Jensen habang nakita niyang hinalikan ko si Glendee. She was damn hurt! I even saw a tear escaped from her left eye! I promised myself that I won't let my girl cry but what have I done? I made her cry.

"Am I not enough Kirbabes?" tanong niya ng malambing. See!? Ang bilis magpalit ng mood niya. She's insane! Totally insane! Hinaplos niya ang pisngi ko. Napapikit ako sa sobrang pagpipigil ng asar. I badly wanted to throw this girl far away from me. "Is it because of Jensen?" bigla niyang tanong na naging dahilan upang manigas ako.

"I met her kanina sa CR. Yes. She's pretty. But honey, I'm gorgeous. She's nothing compared to me!" naghihyesterical na siya. Tiningnan ko siya ng masama. "YOU are NOTHING comapred to HER." madiin na pagkakasabi ko sa kanya. Lumambot panandalian ang ekspresyon ng mukha niya pero nawala din agad iyon at tinulak niya ako sa pinto. "Remember what I did to your bitches?" tanong niya saka tumawa ng malakas. Napatitig ako sa kanya. "Don't you dare..."

Tumawa siya ng malakas at sinampal ako. "Oh yes I will, darling." sabi niya at hinalikan ako. Tinulak ko siya. "Glendee, you're insane!" sigaw ko sa kanya. Tumingin siya ng masama sa akin. "Why Kirby? Ano bang ayaw mo sa akin!? I gave myself to you! Binago ko ang pananamit ko para sa'yo! Ano bang ayaw mo?" sigaw niya. "Oh please, Glendee. Don't act as if you're pure when we accidentally did it. Because I know you're not."

*slap

Tiningnan niya ako ng masama. Tumutulo ang luha niya. "You manwh*re!" I'm sorry Glendee. If it is the only way para lumayo ka sakin kakapit ako sa patalim. "Bakit? Di ba totoo? You were a pretender. You dress like a pure lady in the morning but a pure bitch in the evening. Am I right?" sinampal niya ulit ako. Mas malakas this time. Napabaling sa kabilang side ang mukha ko na nasampal niya. "Wag mo kong binabastos sa harapan ko!" saka niya ulit ako sinampal.

Ngumisi ako. "Oh shut up. Wag kang magmalinis. Atsaka, nandito ka sa lugar ko kaya lalaitin kita ng harap-harapan sa ayaw at sa gusto mo." tumalikod ako at binuksan ang pinto. "You may now go." walang emosyong saad ko. Ngumisi siya. "Kung inaakala mong mapapalayo moko sayo ng ganun-ganun na lang. Stop it. At kung bakit ako nandito? Simply because..." tumigil siya at hinawakan ang tiyan niya.

"You're going to be a father. Say hi to daddy, baby." saad niya at saka tuluyang lumabas ng bahay. Bago siya makalayo ay nagsalita siya habang nakatilod. "Don't you dare run away from your responsibility or I'll tell my father to kill Jensen...or much better, I'll kill her myself like what I did to your 'admirers'." saka siya tuluyang umalis. That can't be...

Napatakbo ako papunta sa kama kung nasaan ang cellphone ko. Tinawagan ko agad ang barkada. Nang sinagot nila..."Sht. I'm in trouble."

*

"What the hell dude!?" sabay-sabay na sigaw nila. Ininom ko lang ang beer ko. Andito kami ngayon sa bar ng resort. "Sigurado ka bang ikaw ang tatay?" tanong ni Dilan. Napailing ako. "Di ko alam kung ako. Pero ako ang sinasabi niya. Pero wala na akong pakialam dyan. Ang pinoproblema ko ngayon ay si Jensen. Her life is in danger because of me." saad ko saka uminom ng beer.

"Wait...in danger? What do you mean in danger?" saad ni Francis. Ngumisi ako. "Remember Bella?" napaisip naman sila. "Oh Bella, the model! Yung dating admirer mo? But...she died because of accident right? What about her?" tanong ni Michael. Bumuga muna ako ng hangin bago magsalita. "Glendee, siya ang rason kung ba't warak-warak ang mukha ni Bella. Namatay siya dahil sa naubusan siya ng dugo right? Yun. She's the reason. Winasak niya ang mukha ni Bella. She can't handle herself when she's mad. Kaya ako nag-aalala para kay Jensen! Malakas lang yun kung tingnan pero for Pete's sake I know my Jensen! Mahina siya. She's emotional. She's...fragile." napanga-nga naman sila.

"That girl is crazy bro. Really, crazy!" saad ni Michael. Napailing naman si Jason.