Χανιά... 1950!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα σε θυμάμαι.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα σε περιμένω.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα σε αγαπώ.
Στο αρχοντικό των Αποστολάκηδων ο λόγος του Μανώλη ήταν διαταγή για όλους τους υπόλοιπους. Δύο παιδιά και μια...
Καθώς η βραδιά κυλούσε ο Σήφης έπινε όλο και περισσότερο, με τον Παύλο να προσπαθεί να τον σταματήσει μα αυτό φάνταζε αδύνατο. Ο νεαρός άντρας κάθε φορά που η Αγγελική περνούσε από δίπλα τους με τον δίσκο γεμάτο από ποτήρια με σαμπάνια και κρασί ύστερα, άρπαζε στα δύο του χέρια από ένα ποτήρι για να τα κατεβάσει με μιας... όμως αυτό δεν του ήταν αρκετό, δεν του έκαιγε τον λαιμό, δεν του μούδιαζε το μυαλό όπως έκανε η ρακί! Χρειαζόταν ρακί, έπρεπε να φύγει από εκεί μέσα και να πάει να πιει... παρόλο που ποτέ δεν υπερέβαινε στο αλκοόλ εκείνη η βραδιά τον είχε κάνει να κυλήσει στον βούρκο της αμαρτίας. Όσο κοιτούσε τη μέλλουσα αρραβωνιαστικιά του να πηγαινοέρχεται στη μεγάλη σάλα χαμογελαστή και διαχυτική, άλλο τόσο βλαστημούσε την τύχη του.
Κάποια στιγμή, η βροντερή βαριά φωνή του Μανώλη κάλυψε τον χώρο για να ανακοινώσει το ευτυχές γεγονός στους καλεσμένους... οι οποίοι ήδη το γνώριζαν, αλλά για πρακτικούς λόγους ο οικοδεσπότης έπρεπε να κάνει έναν μικρό διάλογο, προς τιμήν επίσης και των δύο νέων οι οποίοι θα αρραβωνιάζονταν.
«Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ...» έκανε την εισαγωγή ο Μανώλης με τους πάντες στη μεγάλη σάλα να κρέμονται από τα χείλη του. Όσοι άκουγαν τον λόγο του μαγεύονταν, ήταν λες και μιλούσε ένας άνθρωπος υπόδειγμα συζύγου και πατέρα, που η αλήθεια είναι υπόδειγμα τον είχαν οι περισσότεροι... καθώς ποτέ δεν είχαν γνωρίσει την σκοτεινή πλευρά του, εκείνη που κρατούσε καλά κρυμμένη και εκδήλωνε όταν το θεωρούσε αναγκαίο «...να ζήσετε παιδιά μου!» σήκωσε το κολονάτο ποτήρι ευχόμενος στον Σήφη και την Δήμητρα. Οι οποίοι ήταν ακροβολισμένοι από άκρη σε άκρη μέσα στην σάλα με τον ένα να πίνει και την άλλη να γυροφέρνει τους πάντες... γιατί πολύ απλά αυτή ήταν!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το μονόπετρο που ο Σήφης πέρασε στον παράμεσο της Δήμητρας ήταν της προ-προγιαγιάς του και από γενιά σε γενιά ήταν έθιμο ο πρωτότοκος να το δίνει στην μνηστή του όταν επισφραγιζόταν η σχέση τους. Η Δήμητρα με θαυμασμό κοίταξε το ακριβό κόσμημα, ήταν υπέροχο και πανάκριβο. Ένα διαμάντι στο κέντρο και άλλα μικρά να το συνοδεύουν από δίπλα... Ο κόσμος περίμενε να φιληθεί το ζευγάρι, μα μη νομίζετε πως το φιλί τους θα ήταν σαν και τα σημερινά... έπρεπε να φιληθούν σταυρωτά κάτι που ο Σήφης πάλι δυσανασχετούσε, μα όμως μιλάμε για την Δήμητρα η οποία δίχως δεύτερη σκέψη στηρίχθηκε από τους ώμους του και τον φίλησε σταυρωτά. Ύστερα ήρθε και ο πρώτος τους χορός, στη μέση της σάλας με τον κόσμο να τους θαυμάζει... και να θεωρεί πως ήταν ένα υπέροχο ζευγάρι!
