Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar.Bu bölümü sizlere sunmadan önce daha dün çizdiğimçalışmamısizlerle paylaşmakistedim.Siz benimiçin çok değerlisiniz ve o yüzden yorumlarınız da çok önemli.Çalışmam hakkındaki yorumlarınızı bekliyoruum.
Şimdi 9.kata kaç saatte çıkılır ki?Tembel düşüncelerimi bir kenara bırakıp kendi kendime"Rüzgar için bu tembelliklerimi yenmeliyim"dedim.Asansörün yanına gittim ve ben şok!"Asansör arızalıdır.Lütfen binmeyiniz"yazıyordu.Allahım bu şaka mıydı?
Artık yapacak bir şey yoktu.Katları bir bir çıkmaya başladım.6.katta ben benden geçmiştim.Son 3 kat,son 2 kat derken 9.kata çıkmayı başarmıştım.Şimdi ise sırada 134 nolu odayı bulmak vardı.Allahtan şansıma 120 nolu odanın oradan aramaya başlamıştım.Çok geçmeden odayı buldum.İçeri girdim.Ege ve Ece Rüzgarın başucunda oturuyor,Rüzgar ise gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu.Ne kadar da masumdu.
Ege"Hele şükür, kuzen nerelerde kaldın?"
"Geldim işte kuzen.Rüzgarın durumu nasıl?
"Doktorlar daha bir şey demedi"
Ege bana yer verdi.Rüzgarın yanına oturdum.Rüzgarın gözleri yavaş yavaş açılıyordu"Zehra"diye sayıklamaya başladı.Ege gülerek"Al yine başladı"dedi.Ece"Öyle deme yaa.Birbirlerini çok seviyorlar''dedi.Ben sadece onlara bakıp gülümsemekle yetindim.Bir anda Savaş ve Atakan aklıma geldi.Onları aramam gerekiyordu.Aklıma ilk Savaş geldi ve onu aradım''Alo Savaş''dedim ve cevap vermesini beklemeden konuşmaya devam ettim''Rüzgar kaza yaptı.Ne zaman,nerede gibi sorular sorma.9. kat,134 nolu odaya Atakanı da al çabuk gel.Rüzgarın size çok ihtiyacı var''dedim ve telefonu kapattım.Rüzgarın yanına gittiğimde tamamen uyanmıştı.
''Nasılsın?''dedim.''Vücudum biraz ağrıyor ama sen yanımdasınya hepsi geçer''dedi.Biz biraz daha konuştuk ve ben daha sonra ''Rüzgar seni çok...''daha lafımı bitiremeden kapının tıkırtısıyla sustum.''Uff be iki dakika daha bekleseydiniz de lafımı bitireydim''diye içimden geçirdim.Apar topar Savaş,Atakan,Esra ve Nurgül içeriyegirdi.Kızların gelmesine çok şaşırmıştım.Demek ki kızlara da Savaş haber vermişti.''Hoşgeldiniz''dedim.Hepsi karmaşa şeklinde''Hoşbulduk''dediler.
Atakan biraz solunduktan sonra Rüzgara''Kanka bakıyorum da çok mutlusun.Hayırdır?''dedi.''E siz geldiniz.Tüm dostlarım yanımda.Mutlu olurum tabi''dedi.Savaş''Tamam kanka tamam kıvırma şimdi.E mutluluğunun sebeplerinin arasında biz de varız ama Zehraya nasıl baktığını görüyoruz.Zehra yanındayken gözlerin parlıyor''dedi.Herkes gülüyordu.''Aaa hasta çocuğu yormayın''dedim.Rüzgar,bana bakıp teşekkür edercesine göz kırptı.Herkes gülüyordu.
Konuyu değiştirmek için''Ee siz ne yapıyorsunuz?''dedim.Herkes hafta sonu ne yaşadıklarını anlatmıştı.Ziyaret saatinin bitmesine az bir süre kala Rüzgarın ailesi geldi.Ben hariç herkes çıktı.Annesi''Kızım beklediğin için teşekkür ederim.Siz Rüzgarın nesi oluyorsunuz?''diye sordu.Aynı an da ben''Arkadaşıyım''Rüzgar da''Sevgilim''dedi.Bizim grup dışarıdan bize gülüyorlardı.Kadın şaşırdı''Rüzgar,sevgilin mi?Arkadaşın mı?''dedi.
Rüzgar''Sevgilim''dedi.Utanmıştım.Annesi''Neden bize söylemedin?Böyle güzel bir kızı bizden neden sakladın?''dedi.Rüzgar''Anneciğim,her şey çok kısa bir süre içinde gelişti.Anlatmaya fırsatım olmadı''dedi.Annesi''Peki öyle olsun''dedi.''Ben çıkıyorum,bir ihtiyacınız var mı?''diye sordum.Annesi gülümseyerek''Yok kızım.Sen git ben buradayım''dedi.
Arkadaşlar,sanırım bu bölüm biraz kısa oldu ama inşallah beğenirsiniz.İyi ya da kötü yorumlarınızıyapmayı unutmayın.Eğer hikaye de rahatsızolduğunuz bir şey ya da hatagörürseniz bana söyleyin.Elimden geldiği kadar düzeltmeye çalışırım.ÖPÜLDÜNÜZ CANLAR...
