The last kiss (full story)

part 14

Ik glimlach en zwaai, iedereen gilt en zwaait terug. Ze maken foto's met hun mobiel. Ik begroet ze en ga samen met Justin op de foto met ze. Ik lach, het maakt me sterker dat ze hier zijn. Layla komt naar buiten, kom Emily zegt ze, je moet weer naar binnen. Ik zwaai nog één keer en dan gaan we weer naar binnen, Layla loopt voor ons uit.

Ik lig in mijn bed en staar naar mijn benen, Justin is aan het bellen op de gang. De deur gaat open en ik verwacht Justin, maar de dokter komt binnen. Emily zegt hij, hoe voel je je? Goed zeg ik. Mooi zegt de dokter, de eerste chemokuur zit erop, je mag weer naar huis. Echt? De dokter knikt, tot de volgende keer zegt hij en geeft me een hand, doe je wel rustig aan? Ik knik, tot de volgende keer. De dokter loopt de deur uit, ik zie Justin in de deuropening staan met een big smile, je mag naar huis. Ik knik en pak mijn tas, kom ik help je en hij legt al mijn spullen in de tas.

Er vallen regendruppels op het autoraam, het regent hard. Ik bel mijn moeder op om te zeggen dat ik naar huis kom en Ik staar naar de regendruppels. De school begint volgende week weer, maar ik kan er niet heen. Wat zullen ze denken als ze horen dat ik niet meer naar school kom? De gedachtes spoken door mijn hoofd en ik leg mijn hoofd regen het raam, die is koud. Waarom ik? Waarom moet ik deze ziekte krijgen? Waarom bestaat deze rot ziekte? Justin pakt mijn hand, wat is er babe? Ik haal mijn schouders op, niks. Hij knikt en kijkt weer naar de weg. Ik zie huizen, en kinderen die in de regen spelen, die plezier hebben, ik zie een meisje boos door de regen fietsen, ik zie een hond rennen door de regen. In de huizen zitten mensen tv te kijken, ze lachen, ze spelen en genieten. Ik wil niet dood, ik wil ook genieten van mijn leven, met mijn  kinderen later naar de speeltuin gaan, ze troosten als ze gevallen zijn. Ik wil niet dood.