The last kiss (full story)

part 23

Mijn moeder komt de tuin inlopen, Emily er komen vanavond mensen eten. Ik knik, oke. Ik sta op en loop naar boven, ik ga me niet zo uitsloven als toen Justin en Pattie kwamen, dit keer hou ik het bij een spijkerbroek en een bloesje.

Ik loop de keuken in, nee serieus dit ga je gewoon niet menen, Sven zit daar doodleuk met zijn ouders aan tafel. Als hij mij ziet grijnst hij. Ik draai met mijn ogen en ga zo ver mogelijk van hem vandaan zitten. Mijn ouders praten en praten, Noah is bij oma, Sven zit me aan te staren en ik kijk naar mijn handen. De telefoon gaat en ik ren er zo'n beetje heen, gered door de telefoon.

Emily; met Emily

Justin; babee, hoe is het?

Emily; Justin!!! Omg ik mis je

Justin; ik jou ook! ik kom snel weer oke?

Emily; ja doe maar, ik verveel me

Justin; wat doe je

Emily; onze buren zijn er, helaas.

Justin; niet gezellig?

Emily; die ouders opzich, maar die jongen, pff wat een irritant rot kind.

Justin; aawh ik hoor het wel weer, je mist me.

Emily; hoe raad je het, kom snel weer please.

Justin; zo snel mogelijk, maar ik moet ophangen. Ik hou van je

Emily; ik ook van jou, dikke kus

Justin; dikke kus.

Ik loop de keuken weer in met een glimlach, alleen Justin kan me opvrolijken. Was het Justin? Vraagt mijn moeder. Ik knik en glimlach, ja. De ouders van Sven kijken mijn moeder aan, haar vriendje legt mijn moeder uit, die zit nu in ...? Mijn moeder kijkt me aan, Brazilië vul ik aan. De ouders knikken, leuk, is hij veel weg? Ik knik langzaam en kijk naar mijn bord, ja nogal vaak. Zie je hem wel dan? Ik knik, ja best vaak. Oh zegt Sven zijn moeder, moet je niet iemand dichter bij zoeken? Je hebt nog een heel leven voor je. Ik kijk mijn moeder aan, er rolt een traan over mijn wang. Ik sta snel op en loop naar de wc. Sorry hoor ik Andrea, de moeder van Sven, zeggen, zei ik iets verkeerd? Mijn dochter heeft kanker zegt mijn moeder, het is niet zeker of ze het overleefd. Ik leg mijn hoofd tegen de koude muur en haal diep adem. Dus je hebt kanker? Sven komt de hal inlopen, ik kijk op en kijk hem aan. Gelukkig heb ik niks met je zegt hij, wie wil er nou met een kankerpatiënt.