Chapter 22
Louise's POV
Tapos na ang bakasyon namin at second sem na namin, at napakasaya ko dahil hindi na ako mabo-bored sa bahay!
'Nung bakasyon, kami-kami lang lagi ang nag-kikita'ng limang mag-kakaibigan.Si Niel, hindi man lang ako niyayang lumabas kahit isang beses, namiss ko tuloy siya. Napa-isip rin ako 'kung totoo ba 'yung sinabi niya sa akin na gusto niya daw ako.
Hindi pa naman clarify ang lahat, pang-gulo lang sa utak ko 'yung mga sinasabi niya eh! Kainis!
Kahit sa text 'di man ang siya nag-paramdam kahit sa chat rin. Hindi pa nga ako umamin sa kanya, at wala akong balak! Siyempre, kakahiya kaya!
Class na namin pero absent pa si Niel, katabi ko siya remember? Wala tuloy akong ka-partner ngayon.
"Okay, ngayon! Mag-sketch na kayo ng inyong iba-bake na ckae ngayon, as in now na." Sabi ng Professor namin sa unahan,
Malungkot kong kinuha ang sketch book ko sa bag at mga pang-guhit.
Kahit nag-sisimula pa lang ako na mag-drawing pinunit ko na agad lahat at tinapon, wala akong sa mood ngayon mag-sketch ng cakes ideas. Hindi ko rin alam eh, wala akong gana.
"Ms. Mendoza!" Ito na ang prof namin,
Nasa harapan ko siya ngayon,
Muntikan niya na akong sigawan ng may kumatok pero wala akong pakialam.
Yumuko na lamang ako, ano namang gagawin ko diba? Wala naman ako sa mood mag-sketch ano pang silbi?
"Sorry, I'm late..." Isang pamilyar na boses at dahil doon napadilat rin ako,
"Why are you late? For pete's sake! You're already, 30 minutes late!"
"Sorry po, traffic po kasi." Tugon niya,
"Haay! Umupo ka na nga at gisingin mo 'yang kapartner mo." Napairap nalang ako,
Napabangon ako nang bigla siyang umupo sa tabi ko,
"Natutulog ka raw? Bakit?" He asked,
"No, I'm not." I answered bored,
"Eh bakit ka nakatungo?" Nakataas na kilay'ng tanong niya sakin,
"Ikaw kasi eh, kala ko di ka papasok." Napanguso ako,
"Namiss mo lang ako eh!" Pang-aasar niya,
"Che! Ewan ko sayo!" Irapko,
Lunch came, I ran to the cafeteria, when I saw the girls I immediately go to them, and now I notice, Lay are missing. Where the hell did she go?
"Girls! Asan si Lay?" Tanong ko sa kanila,
They shrugged in response,
"Siguro nasa room niya pa, ewan ko lang." Sagot ni Kristel,
"Ah, okay... Babalik ako, may kukunin lang ako sa classroom. Naiwanan ko kasi 'yung pencil case ko eh, sandali lang." Paalam ko,
They smiled at me,
Habang nag-lalakad ako, tinetext ko si Kuya. Nasa kanya yata kasi 'yung pera ko. Naiwan ko kasi 'yung pera ko kanina sa kakamadali ko di ko na nakuha 'yung pera ko, walang hiya kasi, nilagay ko lang sa cabinet ko, aya-maya wala na 'yung pera ko.
I-sesend ko na sana'yung text ko nang matigilan ako sa pag-lalakad. Nakatigil lang ako sagilid ng pintuan ng classroom ng locker,
Actually, wala talaga siyang pintuan, hindi na siya nilagyan dahil para raw mabilis 'yung pag-pasok at labas ng mga istudyante.
BINABASA MO ANG
Broken Love.
Teen FictionLima na mag kakaibigan na palaging NASASAKTAN, UMAASA, at palaging UMIIYAK. Ganun na lang ba ang palaging takbo ng buhay nila? Is that the whole process of their whole life? Pusong nasaktan, ngunit bumabangon. Paano kung makilala nila ang isang grup...
