Too Realistic As An Illusion [ON-GOING]

TRAAI (13.2) [GETTING TO KNOW HIM]

(*.*) (+.+) (-.-)

bukas mata ......

kurap kurap.....

ang liwanag (/.-)

kusot mata ...

nakakasilaw....

asan na ba ako?

HEAVEN na ba?

nagpalinga-linga ako at nahagip ng mata ang nakadukdok na si Luhan sa gilid ng kamang hinihigaan ko.....

hospital bed?

ano bang nangyari?

nagflashback lahat sa isip ko....

dumugo ang ilong ko at.....

nahilo at nahimatay ako.......

at pag-gising ko andito na ako.

uwaaaah!!!!!!!!

ospital ba to?

ano to? san to?

bumukas ang pinto at may pumasok na nakauniform na staff ng Mall na pinuntahan namin ni Luhan.

"hello po Mam, kami po ang medical staff ng Mall, itatanong lang po namin kung maayos na po ba ang pakiramdam niyo?" ---- tanong ng isa sa tatlong babaeng pumasok.

tumango naman ako bilang sagot, kahit na mejo makirot padin ang isang part ng ulo ko.

"ahhh sige po mam. inform niyo nalang po kami kung aalis na po kayo" ---- tanong naman ng isa.

"salamat ah" ------ saad ko.

"naku Mam, wag po kayo samin magpasalamat, kay Sir po kayo magpasalamat" ----- sagot ng isa sa tatlong babaeng staff at naglingunan silang lahat kay Luhan.

napalingon din ako sa mahimbing na tulog na si Luhan.

mukhang napagod nga siya.

malalim yata ang tulog niya ah.

"si Sir din po ang nagasikaso sainyo" ----- sagot nang isa sakanila

nagasikaso? si Luhan?

"wala po kasi kaming mga medical staff kanina nang isugod kayo dito, mabuti na lamang po at alam po ni Sir kung pano ang gagawin sainyo" ---- sagot din nang isa

muling napalingon ako sa nakadukdok na si Luhan.

nakatagilid ang ulo niyang nakadukdok kaya't kitang kita ko ang mukha niyang maamo at natutulog.

kung ganon....

siya nga ang nagasikaso sakin..

nakakahiya...

binuhat na nga niya ako, ang bigat bigat ko pa naman.

tas siya pa pala nag-asikaso sakin dito.

"naku Mam, napakaswerte niyo po kay Sir" ---- saad ng isang staff.

napangiti na lamang ako.

maswerte talaga ang babae pag dating kay Luhan.

hindi ko pa siya lubos kilala pero, sa tinatagal din ng pinagsamahan namin.

wala pa naman akong nakikitang hindi niya magandang ginawa.

"ahm sige po Mam, mgpahinga po muna kayo, nasa labas lang po kami" ---- paalam ng staff.

hindi ko maiwasang hindi matukso.....

at kanina...

iba ang tibok ng puso ko tuwing magtatama ang mata namin ni Luhan...