Too Realistic As An Illusion [ON-GOING]

TRAAI (13.5) [AWKWARD MAKES PERFECT]

TAYO?!! 0____0

TAYO?....

iba yata ang pagkakaintindi ko.

hay naku Shin!

wag ka na ngang ganong umaasa.

baka sa huli, masaktan ka na naman.

ngayon palang bakuranan mo na ang sarili mo.

hops na muna sa heart aches.

heart aches kagad?

pero .......

pero paano ko gagawin iyon, eh di ko maiwasan si Luhan.

alam kong kaibigan ko lang siya.

pero, bakit nitong mga nakaraang araw.

kakaiba ang nararamdaman ko.

lalo na kanina......

kanina.... nung akala ko hahalikan niya ako sa ulan....

hay naku!!!

nabatukan ko ang sarili ko sa iniisip.

"ok ka lang ba talaga?" ----- tanong na naman ni Luhan sakin sabay hawak sa braso ko ~ na agad ko namang binawi mula sa pagkakahawak niya.

para kasi akong nakuryenteng napaso.

at palagay ko napansin din niya.

at dumistansya siya ng kaunti sakin.

"i'm sorry" ------ saad niya

"hindi. nagulat lang ako kaya ko nagawa yon" ----- sagot ko. baka isipin niyang nandidiri o galit ako sakanya.

mula sa labas ay pumaradang sasakyan.

sigurado ako! si Papa yon! ^___^

"Shin, sunduin mo si Papa mo ng payong, at umuulan pa. wala payong na dala yon" ---- rinig kong utos sakin ni Mama mula sa kusina.

"ok!" ----- mabuti nalang dumating si Papa. kundi awkward na naman ako kasama si Luhan.

ba't kasi ganun?.

may time na komportable na ako sakanya. yung parang super close na kami.

pero may time din na naiilang ako sakanya, lalo na pag nagkakatama ang mga mata namin, at mejo nagkakalapit kami..... naiilang ako.

as in AWKWARD

di ko alam kung ilang beses ko nang nabanggit sa storyang to ang salitang AWKWARD pero yun kasi talaga nararamdaman ko eh.

sinundo ko na nga si Papa

at nakasunod lang ng tingin si Luhan sakin.

"Pa!!!" ----- bati ko kay Papa at nagmano kaagad.

sinalubong ko kaagad siya ng payong dahil mejo umaambon pa.

"salamat naman anak ko" ---- nagtungo si Papa sa likod nang kotse at kinuha ang basket. sigurado akong doon nakalagay ang tanghalian nila Mama at ibang mga gamit. bitbit ng kaliwang kamay niya ang basket, at may kinuha pa siyang isang bouquet ng bulaklak. white rose ^___^

napangiti ako.

kinikilig kasi ako not for me but for Mama.

na napansin pala ni Papa.

"Anniversary namin ni Mama mo, sa tingin mo, ok na sakanya 'to?" ----- tanong sakin ni Papa.

tumango naman ako.

sa sobrang ka-busy-han namin ni Papa. di na namin napaghandaan ang Anniversary nila. lalo naman akong anak nila.

nakalimutan ko! anong klaseng anak ako?.