... Si Zed poh, sa gilid>>>
Chapter 21.1:
Ahra’s POV
“Ma’am, pumasok na po kayo sa loob.”
Sabi nung taxi driver ng makalapit siya sa’akin…I’m not sure pero parang may ka-boses ang Mamang driver na ‘to…he sounds like…Zed.
Ipinilig ko na lang ang ulo ko para mawala sa isip ko ‘yon.
Kinuha niya sa’akin ang bag na hawak ko at inalalayan niya si Hera papasok sa taxi niya.
Nang makapasok kami ay agad na pinatakbo niya ang taxi…hindi ko alam kung ano, pero parang may kutob ako.
“Mommy, uuwi na po ba tayo? Pupuntahan na po ba natin si Dada?”
Napalingon ako kay Hera at sinalubong ako ng malungkot niyang mga mata.
“*sigh* Not now Baby…maybe, someday…Aray! Manong dahan-dahan naman po!”
Kaloka ‘tong driver na ‘to!...Balak pa yatang maaksidente kami.
“Kang, okay ka lang ba?...Wui Kang…Manong anong ginawa niyo sa bestfriend ko?!”
Para ng may naghahabulang mga kabayo sa dibdib ko. Kinakabahan na ako ngayon…ayaw magsalita ni Ynna. Ano na ba talagang nangyayari?
Niyakap ko na lang si Hera…sana mali ang hinala ko, sana hindi serial killer ‘tong nasakyan namin.
“Stop the car.”
“I said stop this D*mn Car!...or else tatalon kami ng anak ko dito.”
Mukha namang natakot ang driver kaya agad niya ring itinigilang taxi niya sa gilid ng daan.
I was about to open the car’s door when the driver said something…
“I’m sorry…Sae.”
“Dada!” –Hera
Mabilis akong napalingon sa kanya…P-paanong…papanong nangyari ‘to?
“Z-Zed…b-bakit?...A-anong…ginagawa mo dito?”
“Sae…please, let me explain…please? I Love you Sae…I miss you so much…Ikaw at si Hera…sobrang namiss ko kayo. Sae please?...Hindi ko na kakayanin kapag nawala ka pa ulit sa’kin.”
Hindi ko na napigilan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala sa mga mata ko nang makita ko ang luhaang mukha ni Zed.
“Sae…I’m sorry, alam ko kasalanan ko ‘tong lahat. But please, hayaan mo akong itama lahat ng nagawa kong mali sa’yo…Yung babaeng gustong ipakasal sa’kin ni Daddy, she’s Sophia, the twin sister of my ex-girlfriend Samantha, and she’s also the girlfriend of Kuya Zen, my older brother. Yung batang dinadala niya, paamngkin ko lang yun…hindi ko yun anak Sae…Ang anak ko lang ay si Hera at ang batang dinadala mo.”
Nagulat ako sa sinabi niya…Anak ng tupa talaga ang lukaret kong bestfriend! Hindi talaga siya nakatiis…sinabi ng ako lang ang dapat magsabi nun kay Zed eh. (─3─)
“Sae, kahapon…bumalik na si Kuya, nagka-ayos na sila ni Daddy. Hindi na matutuloy ang kasal namin ni Sophia, sila na ni Kuya ang ikakasal next week. Sae please…wag ka ng magalit sa’kin…I’m sorry, I’m really really sorry.”
“Shh!...It’s not your fault Zed…Ako na naman ang may kasalanan, I didn’t trust you despite all the things you did for me. Nagpadala ako sa sakit na naramdaman ko ng inakala kong magkaka-anak ka na sa iba. I’m sorry Zed…Promise, magpapakatino na ako, hindi na ako mawawalan pa ng pag-asa sa’yo. I Love you…I’m sorry.”
“Hush…You don’t need to be sorry Bee. It’s not your fault okay?...Bee, is it true?”
“Yung alin?”
“Y-you’re…pregnant?”
“Yes…5 weeks.”
“Dada!”
“Zed…Hey! Wake up Zed!...Hey…”
MyGhad!!!....Ano ba naman ‘tong si Zed…kung hindi ko lang ‘to mahal, iiwan ko talaga ‘to dito. (=¯.¯=)
“Mommy, okay lang po ba si Dada?”
“Yes baby, hinimatay lang Dada mo…Don’t worry, he’s okay naman.”
*Psst! May text ka.*
Kinapa ko sa bulsa ni Zed ang cellphone niya, nang makuha ko na ‘to, I open it and read the text message.
From: Mareng Ynna
..Ano Pards…okay na ba kau ng bff ko?...Ingatan mo sila, babalatan talaga kita ng buhay kapag sinaktan mo pa yan. Ingat. ^-^
*sigh* Sinasabi ko na nga ba…
Thanks Ynna…you’re really my bestfriend. Alam na alam mo kung ano ang kailangan ko.
-x-x-
One week na simula nang magkaayos kami ni Zed. Everything is fine now, nagkita na rin kami ng Kuya niya. Pati si Sophia, nag sorry na rin siya samin ni Zed…Kailangan lang daw niyang gawin for Kuya Zen’s sake. Pinagbantaan daw kasi siya ni Tito Zack, ang daddy nila Zed na aalisan ng mana si Kuya kapag hindi daw nagpakasal si Sophia kay Zed. Naglayas kasi si Kuya Zen, kasi masyado na siyang nasasakal sa ginagawa ni Tito.
“Bee, mukhang malalim ang iniisip mo ha? Ano ba yun?” –Zed
“Ahmm…hindi naman, wala ‘to. Oh ano, nakapili ka na ba?”
“Yep! Lahat ng kakailanganing gamit ni baby hanggang sa mag-one year old siya, binili ko na.”
“Hindi ba parang ang dami naman ata nun? Tsaka anong kulay ang pinili mo?”
“Okay lang yun Bee…mas okay na ang sobra kesa naman walang magamit ang baby natin. Hmmm…kulay blue ang lahat ng binili ko…feel ko kasi, baby boy siya eh.”
“*laughs* Hindi kaya mamali ang kutob mo?”
Napakamot na lang ng batok si Zed…Ang cute! ^0^
“I Love you Bee…Thank you so much for coming into my life again.”
“As I Love you Hon…Thanks for everything.”
He hold my both cheeks and kiss me passionately…I answered all his kisses.
Marami mang tao ang nakatingin samin ngayon…I just don’t care about them…Sa ngayon, all I care is the man I am kissing right at this moment.
The reason why I can smile with tears in my eyes…a tear of joy. He’s the only person who taught me to dream again…to believe that forever really exist. Kung mawawala man si Zed sa’kin ngayon…mabubuhay naman ako, but I can’t live happily. I can’t smile sincerely…and maybe, I can’t dream again.
Ngayong nasa ayos na ang lab lyf ko…I think, I have to help my bestfriend naman. It’s time for her to be happy na.
-x-x-x-x-x-x-
<A/N:> Thanks for reading.... Love y'all..
xoxoxoxo
_CylieSapphire
