U.N.I. (Book 2 of U.N.I. Trilogy) (SC, #2)

Kabanata 8

Kabanata 8

Didn't take a glance

 

"Uy!" Muntik na akong matumba doon sa nagsalita. Bigla kasi akong kinabahan sa sinabi ni Nick. Para kasing...kasing may mangyayari ngayon. Hindi ko alam pero kumakabog talaga ang dibdib ko, kumakawala sa katawan ko.

Pilit kong inalis ang bad thoughts sa isip ko at nilingon iyong nagsalita. "Manager!" Napangiti ako sa nakita ko. Bigla kasi siyang ngumiti at naging dahilan nito ang pagkakita ko ng malalim na dimples ni Manager Karl. Grabe dalawa o isang linggo hata kaming hindi nagkita nitong si Karl. Namiss ko tuloy ang dimples niya!

"How are you?" Bigla niyang kinalas ang yakap sa akin. Let me, urgh. Mahuhulog na ang dapat mahulog. Iba talaga karisma ng lalaking ito!

"Maayos. Maayos lang ako."  I smiled back at him. Hindi ka kasi mapapasimangot kapag ka-face to face mo itong si Karl. Ang gwapo kaya! Plus ang sexy ng ngiti. Daamn. Napansin ko kasing parang kasali si Karl sa race...kasi hindi siya nakasuit. So it means... "Are you one of them? Kasali ka?!" Napatakip  ako ng bibig...kasi natutuwa ako at gusto ko ng sumigaw. Kung tanungin ko kaya si Karl kung pwede akong makisakay? OhGod. Kahit pasabit lang.

Tumango lang si Karl. And I throw myself at him. Grabe naman, close naman kami nitong si Karl kaya pwede naman sigurong makiangkas. Pero parang nakuha ni Karl yung ginagawa ko. Napansin niya agad iyon kahit ako nagsasalita. Grabe! "No Aly. Okay?"

"Bakit naman?" Nakita kong ngumuso si Manager. Napatingin ako sa sexy na ngusong iyon at yung direksyon nito. Nilingon ko naman iyon.

"Because you're not mine," aniya. Si Gideon. Kaparehas sila ng outfit ni Karl means...kasama rin siya sa race. Oh God. Nakatalikod na ako kay Karl at sabay naming binibigyan ng tingin si Gideon na lumalakad sa pwesto namin. I smile appeared on his face when he saw me. Damn, heaven. "At saka Aly, you're covering the race right?"

Tumingin ako over my shoulder kay Karl. Ay, oo nga! Napanguso tuloy ako nung tumango ako kay Karl. Pinisil naman niya yung pisngi ko. Argh!

But Gideon pulled me closer to him and kissed my temple. God, tinignan ko naman yung paligid kung may nakatingin. Mabuti na lamang wala at busy sila sa pag-aayos. At saka malaki itong si Gideon kaya natatakpan ako. Ayokong may makakita. Baka mag-issue pa.

"All participants get ready!" May nagsalita sa maliit na stage gamit ang microphone para marinig.

"Let's go!" Napatingin ako kay Karl medyo nag-unat unat siya.Tinignan ko naman si Gideon, nakatitig lang siya sa akin. May sasabihin siya pero hindi naman niya natuloy..na hindi ko naman maintindihan.

"You're one of them, right?" Tumango siya, without the excitement, without emotions or feelings. "Good luck. See you later?"  But no response, he just kissed me, roughly, like this is the last. I don't kissed back...he just kissing me pulling close to him as I feel my lips are crashing against his. Nangangarera na ang tibok ng puso ko at halos hindi ko na mabilang sa sobrang bilis nito. Something is wrong. God. Please, ayoko nitong iniisip ko. Please.

Pagkatapos niya akong halikan ay tumalikod na siya sa akin. "I love you. I want you. Forever. I love you." He said these words without looking at me and without giving a glance. My heart aches a little. What is this?

Tanging likod lang niya ang nakikita ko. Likod lang. May mangyayari. Hindi ko alam kung ano.

Si Nick! Baka si Nick. Baka may balak siya kaya kinakabahan ako nito. Pero bakit? Hindi niya iyon magagawa. Hindi.

I'm staring at his back...in a minute...hanggang sa naglakad siya palayo sa akin...na hindi ako tinitignan. Na hindi ako binibigyan ng tingin. May mali.

"Gideon." He stopped. "Wala ka naman dapat gawin. Just stay." Narinig ko ang yabag ni Manager na umalis sa pwesto niya. Pero itong si Gideon, hindi pa rin ako nililingon. May ibig sabihin ako sa sinabi ko...sana lang maintindihan niya at tama ang iniisip ko.

Lumapit ako sa kanya at tumungo sa harap niya. And I saw his eyes...in pain. Tumingkayad ako para mahawakan ko ang pisngi niya. Para matignan niya ako. Para malaman ko yung maling nangyayari...yung problema kung mayroon.

"Nothing's wrong." Inalis niya yung kamay ko sa pisngi ko. Pinisil niya iyon at binitawan. Pagkatapos nun ay naglakad na siya paalis sa pwesto ko. And I saw something dropped on the ground.

Drops of water. No...not. I looked above. It's not raining. Tears?

"Gideon?" He didn't take a glance. Nakita ko yung kamay niya. And something dropped on the ground.

Paper.

Don't tell me. No. Mali 'yung iniisip ko. Nawala na sa paningin ko si Gideon. Maaring nakapwesto na siya. Nakatitig lang ako sa pag-alis ni Gideon. Napatingin ako sa kaliwa. And I saw Nick smirking at me. Nandun din si Gideon pero wala siyang kaemosyon emosyon. I was stucked at hindi makakilos. Pinagmamasdan ko iyong papel pabalik balik sa direksyon ni Gideon hanggang sa sumakay siya sa bagong labas ng Aston Martin. Sumakay naman si Nick sa Ford Mustang. Gayon din si Karl. Pabalik balik lang ako ng tingin hanggang sa narinig kong pumutok yung baril hudyat na mag-uumpisa na ng race.

I took a glance at him. Pero wala...he's emotionless. Tears suddenly roll on my face. Pero wala lang sa kanya. Sumakay siya ng kotse  and before nun I saw his smile again. Doon ako nabuhayan ng lakas ng loob. He mouthed 'I love you'.

I smiled on that. Pinaputok ulit yung gun and nagsimula na ang talaga ang race. Sa pangalawang putok kasi ang hudyat.

Kinabahan ako sa putok. Napatuon ako sa papel na nahulog at sa kotseng pinapaandar ni Gideon. Naglakad ako sa kinalalagyan ng papel at kinuha iyon.

Para akong walang naririnig ng mga oras na iyon dahil nakatuon ako dun sa papel. Inayos ko yung papel. And I'm shocked.

U.N.I.

It was the paper I gave to him. And then everything went to worst. Napatingin ako sa mga kotse tinitigan ko yung kotse ni Gideon. And suddenly i felt scared. I closed my eyes and Gideon's car...was...

Napatakip ako ng bibig at nag-uunahan na ang mga luha ko sa pagtulo. Please, No. No. I just closed eyes in minutes at nakita ko na lang na bumagligtad yung kotseng sinasakyan niya. God no, Lord Please. Please. Not Gideon.

Hindi ako makakilos sa kinalalagyan ko. Bigla kong nabitawan yung papel na hawak ko. Hindi ako makahinga. Nag-uulap na rin ang paningin ko. Parang hindi ako makakita...dahil ang tanging nakikita ko lang ay iyong kotseng bumagligtad sa harap ko. Wala akong naririnig kung hindi boses niya sa isip ko. I closed my eyes again wishing that this is not a nightmare.

I'm lost. Damn lost right now.

Please...Lord...not him.

I opened my eyes. And I saw him bleeding unconsciously. Pinilit kong pumunta sa kinalalagyan niya pero wala. Hindi ako makakilos. Hindi rin siya kumikilos. Nagkakagulo yung mga tao.

Oh God, no! Gideon...please wake up. Halos hindi na ako makatingin sa kanya. Yung dugo...yung aksidente...yung ulo niya. Oh my God.

No...please not him.