U.N.I. (Book 2 of U.N.I. Trilogy) (SC, #2)

Kabanata 27

Kabanata 27

Fooled

Natatakot na ako kay Nick. Hindi ko alam kung anong susunod na mangyayari sa amin. Oo alam kong malaki ang utang namin sa kanila dahil invest ng invest si daddy at hindi niya alam na nawawalan na pala siya at unti unting nawawala ang kumpanyang pinaghirapan nila ni mommy.

Kaya buong araw kaming nasa bahay nila mom at dad. Inisip naming hindi na lang nangyari iyong kanina. Inisip naming wala lang iyon at makakabalik kami sa dati.

Pero kahit anong sabi mo sa sarili mo nandun pa rin yung takot sa puso mo. Hindi mo kasi alam kung ano ang magagawa ng pamilya ni Nick sa amin.

Nung nalaman ni Nica iyong nangayari ay tumungo agad siya sa amin kasama si Karl. Si Karl naging busy sa pakikipag-usap sa mga pulis na bantayan ang bahay namin.

Si Nica naman kinakausap ang magulang ko. Hindi ko naman makausap si Benj. Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon. I need Benj. Gusto ko icomfort niya ako ngayon. Kailangan ko siya ngayon. Natatakot ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

God. Pati kay Benj kinakabahan na ako. Nasaan na ba yung Benjamin na iyon. Saan ba nagsuot iyon. Tinawagan ko si Maggie, tinanong ko kung alam niya kung nasaan si Benj pero wala, hindi niya raw alam. Hay! Nasaan ka na ba Benjamin?! Tunguhan ko na lang kaya siya sa condo? Maghahapon na, hindi pa rin niya ako tinatawagan!

Benjamin!

Nagpaalam ako kay Nica na aalis lang muna ako at pupuntahan ko lang si Benj. Hinatid pa ako ni Karl sa condo ni Benj.

"Mag-ingat ka." Sabi ni Karl. At ngumiti siya, lumabas ang dimples. Oh God.

"Uh...salamat." Ngumiti rin ako pero biglang akong kinabahan. There is something on the words na nagpakaba sa akin...sa katauhan ko.

Pagkatapos nun ay bumalik na si Karl sa bahay namin para bantayan ang mga magulang ko. Gusto pa nga niyang ihatid ako pagpasok sa condominium pero hindi ko na pinatuloy iyon. Mabuting sila mom at dad na lang ang alalayan nila kaysa ako.

Sa bawat hakbang na ginagawa ko papasok at sa bawat tapak ng paa ko sa sahig, nanlalamig ako. Kinakabahan. Natatakot. Para kasing may nangyayaring dapat ipakaba ko ngayon. Ano?! May mangyayari na naman ba?

Please naman huwag naman ngayon?! Pumasok na akong elevator at pinindot ang floor kung saan naroroon ang kwarto ni Benj.

Damn. Iba na talaga iyong tibok ng puso ko. Hindi ko alam pero natatakot na talaga ako. Natatakot na ako ng walang dahilan. Please. No. Sana mali iyong naiisip ko. Hinawakan ko ang dibdib ko kung nasaan iyong puso ko. Kalma, Aly. Ilang beses kong sinabi ko sa sarili ko iyon. Ilang beses din akong nagbuntong hininga sa elevator. Damn. Not. This.

Bumabagal ang paghinga ko nung tumunog iyong elevator. God. No. Pakiramdam ko lumulutang ang isip ko. Isabay mo pa iyong paa ko na parang naglalakad sa malambot na sahig. Nalalambot ang tuhod ko.

Nung makarating ako sa pinto ay bigla akong napatalon ng may narinig ako ingay sa katabing kwarto. Damn. I swallowed hard. Damn. No. Lumipat agad ako sa kabilang pinto. Oh God.

Binuksan ko iyong pinto. "...You are coward!" Iyon na lang ang narinig ko. Oh God. Oh my God. No. Sinuntok ni Benj si Gideon. Habang ako naistatwa sa nakikita ko. Oh my God.

Parang nalambot ako sa nakita ko. Napahawak ako sa bibig ko. Oh God. Dumudugo yung labi ni Gideon. Halata na iyong pasa niya sa mukha. Oh my God.

"Benj!" Nangatog ang pang ibabang labi ko. Oh God. "What the hell?!" I rushed to Gideon. Inalis ko iyong hawak ni Benj sa kanya. Damn, Benj!

Nanginginig kong hinawakan iyong mukha niya. Napangiwi siya. Oh God. Naramdaman ko na lang iyong luha ko sa pinsgi ko. God. Ano na naman ba 'to?! Tinititigan ko lang siya pero kahit anong reaksyon wala siyang pinakikita. Iniiwas pa niya iyong mukha niya sa hawak ko. Ayaw niya. Lalong nanikit iyong dibdib ko sa nakikita ko. Nasasaktan na siya pero kahit gayon hindi pa rin siya nagpapakita ng kahit anong sakit. Oh my God, Gideon.

"He fooled you, AJ!" Bigla akong hinila ni Benj. Napaharap ako sa kanya. Damn, Benj. Ano bang problema mo?

"What is wrong with you?!" I jerked his grasp on me. Haharapin ko sana si Gideon pero hinila ako ulit ni Benj. Naramdaman ko na lang yung labi ni Benj sa akin. Napalaki ako ng mata. Naistatwa sa kinatatayuan ko. Why Benj? Bakit?! Tumulo ulit yung luha ko. Bakit?! "What the heck?!" I pulled on the kiss. And slapped him on the face. Damn it.

Hindi na hata tumigil ang kamay ko sa pagnginig. Sumabay pa iyong katawan ko sa pagnginig. God.

"Wala siyang amnesia! Niloloko ka lang niya kasi...hindi ka niya mahal. That is it. AJ! He is going to marry my sister! What else do you want? What else!" Napabukas ako ng bibig sa sinabi niya. Napalunok ng ilang beses. At hindi maabsorb iyong sinabi niya. Bakit Benj? Bakit si Gideon? Benj?

"No..." The only word I can say. Mali. Mali yung sinasabi ni Benj. Mahal niya ako. Sabi niya yun. Hindi niya ako niloloko. Mali. Hindi. Mali si Benj.

"Ask him." Benj words shattered me. Bakit Benj. Bakit mo 'to ginagawa sa akin? Sa amin? Napatingin ako kay Gideon. Gusto ko siyang tanungin pero nawalan ako ng lakas ng loob ng hindi man lang siya nagbibigay ng reaksyon. Hindi niya ako binibigyan ng dahilan para magtanong sa kanya. At iyon yung masakit. "Tell her the truth!" Ang sakit. Sakit na Benj.

"Stop Benj! Sumosobra ka na! Wag mo siyang pilitin! Ano ba!" Tama na Benj. Tama na. Tinitigan ko lang si Benj. Pero ayaw pa rin niya. Bakit Benj?

Ano ba naman tong nangyayari sa akin? Kailan ba ako sasaya?

Pero lalo akong nasaktan sa sumunod na nangyari. Biglang dumating si Maggie. Tumungo siya agad kay Gideon. Bakit kapag sa kanya may ginagawa ka? Gumagalaw ka? Nagkakareaksyon ka? Pero kapag ako na? Wala na? Ganito na ba talaga? Wala na ba talaga?

Nagsasabi ba talaga ng totoo si Benj? Niloloko ba niya talaga ako? Hindi niya na ba ako mahal? Tell me, I'm wrong. Sana mali itong iniisip ko. Sana mali. Pero kung tama, hindi ko na alam ang gagawin ko. No. Masakit. Malulunod na naman ako sa sakit nito. Ayoko na. Maggi-give up na talaga ako. Titigil na ako kapag totoo lahat ang sinabi ni Benj.

Aayaw na ako.

I look at the picture of Gideon and Maggie. Nasasaktan ako tuwing nakikita kong ganyan siya sa iba. Na dati ako. Sana nga, hindi niya ako niloloko. Sana nga, may amnesia siya. At tatanggapin ko iyon. Pero kung mali lahat...hindi ko na alam.

Siguro ngayon, tama na muna. Tama na muna. Tumakbo ulit ako. Ito naman ako, lagi kong tinatakbuhan kapag hindi na talaga ako makahinga sa pangyayari. Parang ang hirap, napakahirap ng sitwasyon ko ngayon.

So I ran. Tumakbo ako hanggang kaya ko. Hanggang sa mapagod ako. Hanggang sa tumigil na ako.

Ayoko na.