The 9 Spring LEaf

Chapter 1

CHAPTER 1

ANG UNANG ARAW

 

          Third year na ako.. First semester, at first day ngayon.. shets! Male-late pa ata ako? 8:25 na sa relo ko at 8:30 ang klase ko.. Potek yan.. Statistics pa naman ang first subject ko.. Kaya ayun halos liparin ko na ang pagpasok sa school galing sa boarding house..

          “Sana wala pa si Ma’am.. Sana talaga…”, bulong ko sa sarili ko habang hinihingal na ako sa pagtakbo.. Susmiyo! Kaliligo ko lang pawisan na agad ako.. Kaw ba naman ang tumakbo.. tapos nasa 3rd floor pa yung room n’yo.. come on!

          Pagpasok ko ng room… Yes! Waley pa si ma’am.. di pa ako late.. Pagtingin ko sa cellphone ko, oh.. it’s 8:31AM. Whew! Pwde na ako pang-marathon.. Haha.. Pero grabe yung hingal ko.. Hindi lang ata hingal kabayo ito..hingal elepante pa.. Wee! Korni..

          “Huy! Ayos ka lang??”, tanong sa’ken ng katabi kong si Jess.. Umub-ob kasi ako tapos oo na super obvious na pagod na pagod ako..

          “Yeah..aym payn. Hiningal lang ako pagtakbo.”, sabi ko.

          “Bakit ka kasi tumakbo?”, tanong n’ya ulit.

          “Ay akala ko nga ay late na ako..ayun.”, sagot ko naman.

          “Sus..” tapos umub-ob ulit ako.

          “Psst,..!”

          “Psst…”

          “Psst..!”,

          Sino naman kaya ang sitsit ng sitsit? Pero alam ko na kung sino.. Malamang.. yung mga lalaki yun.. Ako na naman pinagtitripan ng mga ito.. Pero No.. Wag kang lilingon Kia.. aba hindi naman ako si PSST ah..

 (A/N: Kia is read as 'Kiya")

          “Hoy Kia!”, Ok. Fine. Lingon..

          “Yes??”, nakangiti kong tugon. Si Franz pala.. “Bakit?”

          “Wala naman.. kumusta bakasyon natin?”, tanong n’ya.

          “Ayos naman..”, sagot ko.

          “Ah…Kia…”, tawag n’ya ulit.

          “Ano??”,

          “Si Dylan nga pala…”, biglang turo n’ya sa kalapit n’ya. Shet! Bigla akong kinabahan.. Ano yun?

          Oo, kasi naman simula nung summer class namin, palagi na lang akong inasar at kinulit kulit nung Dylan na yun. Ayun.. napansin nila na ayun,, nagkaron tuloy ng issue, lagi na kaming niloloko.. S’ya naman kasi, yun bang tipong lahat na lang ng imikin ko babarahin n’ya, kokontrahin n’ya. Ganun. Syempre ako, hindi naman ako napayag na ganun-ganun na lang.. kaya pinapatulan ko.. Ayun.. lagi na lang kaming “magkaaway?”. Pero, naman.. naiilang kasi ako pag niloloko kami. Ayaw ko ng niloloko kami kasi baka he hates the idea of it. You know? Basta ganun.. Kaso sa mga ugali ng mga kaklase ko, sus, di mo yan madidiktahan..

          Actually, since First year, kaklase ko na sya.. Since block section kami malamang kami kami na palagi magkakasama.. Pero of all the boys, s’ya lang yung madalang kong makausap dati. Seriously. Kakaiba s’ya sa mga boys, alam mo yuN? S’ya yung tipong parang nakakahiyang i-approach..parang nakaka-intimidate? Oo, seriously yun yung tingin at pakiramdam ko sa kanya dati.. Pag nga nakikipag-usap ako sa kanya dati parang super hinahon..gets mo? Oo. Ganun na nga.. Ngayon.. ewan ko na.. I don’t know what will happen next??

     

     “Si Dylan nga pala…”, biglang turo n’ya sa kalapit n’ya. Shet! Bigla akong kinabahan.. Ano yun? Aba malay ko..

          “Oh, tapos??’’, tanong ko.

          “Wala naman..”, sagot n’ya tapos nag-apir yung dalawa. “Pogi ba si Dylan, ha Kia?”, tanong naman ni Franz.. “Pare isang pacute nga d’yan..’’, biglang imik naman n’ya. At ayun, malay ko tumalikod na ako… “Huy! Kia!.. Ano? Pogi ba si Dylan?”, ulit n’ya.

          “Malay ko sa inyo..”, sagot ko.

          “Eh tumingin ka kasi..”, ulit n’ya. Imagine ha, nasa magkabilang side kami. At oo, center of attention na naman po kami.. Ngiting-ngiti na nga yung mga kaklase kong iba eh..

Ayun, tumingin nga ako.. Pagharap ko, saktong tingin din ni Dylan.. At alam nyo ba? Alam n’yo yung pacute effect nga n’ya with matching kagat labi? Eeww.. sabay hawak sa baba. Ay leche!. Oo na, cute na.. Wag na lang s’yang kagat labi at narurumi ako.. kaderder!. Pero aaminin ko, cute s’ya, nagyon ko lang napansin.. at ang gwapo n’ya, bagong gupit si kuya.

          “Ganyan ang gwapo?? Ok. Payn, pagbigyi.. Hahaha”, sabay talikod ko..

          “Sus..di pa aminin..”, imik ni Dylan na s’yang ikinalingon ko ulit..

          “ANONG SA---“

          “Good morning class, sorry I’m late..”, di ko na naituloy ang iimikin dahil biglang dumating na si Ma’am..