Chapter 11
ACCEPTANCE PARTY: Part II
"Hahaha.. hay nako Kia laugh trep ka talaga kahit kelan..", hawak pa niya ang tyan niya habang iniimik yun.
"Ikaw lang ang natatawa.. wala namang katawa tawa..", sabi ko at walastik yung hitsura niya talaga mukhang ewan. Eh paano ewan ko kung bakit siya tawa pa rin ng tawa kaya ako ay natatawa na din.
"Tamu walang nakakatawa pero tawa ka nga din ng tawa.."
"Ay paano tingnan mo kaya hitsura mo...sinong hindi matatawa sa hitsura mong para kang sinisilihan dyan.. geh tawa pa...mamatay ka katatawa...", sagot ko.
Maya-maya naman ay tumigil na din kami pagtawa. AWKWARD...
Kruuu...kruuu...kruuu
(°°.) (.°°)
Kaya minabuti ko na lamang na dun tumingin sa kanang direksyon. Since nasa kaliwa ko naman siya di ko na siya kita kasi nga ang focus ko ay andun sa mga halaman sa labas. Ayan..mukha tuloy akong nagsesenti habang may kumanta as background music ko ang 'Kahit sandali....
"PAG-IBIG MO SANA'Y MARAMDAMAN MAN LANG....",
"Shet!!", bulalas ko. "Putragis naman! Sisirain mo ba eardrums ko??!", bulyaw ko pa rin.
Takteng ito ohh.. kumanta nga tapos isinigaw naman sa tenga ko.
Pagtingin ko naman sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin habang kumakanta. >_< tapos yung tingin niya parang ano eeh.. hindi ko maexplain..aist. O nagiging assuming lang ako? Dafaqq! May something sa tyan ko... bakit parang hinuhugot yung kaluluwa ko?? Sheetttt!
DUG DUG! DUG DUG!
Ayan na naman ang abnormal na kabog ng dibdib koooo! Pakshet! I hate this feeling!! Please Dylan... lubayan mo akoo!
"Hoy! At san ka pupunta?!", tanong niya sa akin ng biglang tumayo ako.
"Dun sa hindi kita makikita! Takte ka sisirain mo ang napakaganda kong eardrums!", sagot ko. Ayaw ko na dito sa malapit sa kanya feeling ko kasi konti pa mabubuking na niya na may crush ako sa kanya? Teka what did i say??! Oh crap! Pero tinawanan niya lamang ako.
BINABASA MO ANG
The 9 Spring LEaf
Roman d'amourTorpe sya.. pakipot ka... Wala tuloy magyari... May mga tao talaga na kahit anong pilit nating itaboy sa buhay natin pilit na magsusumiksik pa rin... Minsan hindi man natin aminin sa mga sarili natin andun pa din yung damdamin na kahit baligtadin...