Kurtlar Arasında (3. Kitap)

31. Bölüm

"Berbat hissediyorum!"
"Karşı koymaya çalışma Bella! Sadece görmeye çalış!"
"Buna dayanabileceğimi sanmıyorum! Canım yanıyor!"
"Karşı koyma! Sadece gör şunu!"

   Ellerimle küveti tutarak ani bir hareketle doğruldum ve gözlerimi açtım. Sert bir şekilde öksürmeye başlamıştım. Ağzımı kapattım. Öksürüğüm kesildiğinde, ellerim hala ağzımı kapatıyordu. Jim yavaş bir şekilde ellerimi tuttu ve ağzımdan çekti. Yine ellerim kana bulanmıştı. Onları bana doğru gösterdi. Kanım koyulaşmaya başlamıştı.
"İlaçlarını içtiğini sanıyordum."
"Zaten içiyorum. Ama sanki o ilaçlar daha çok ilerletiyor."
"Gittiğinde doktor ne dedi?" Diye sordu ve ellerimi yanında duran mendil ile sildi.
"Hiçbir şey! İlaçları içmeye devam etmemi söyledi....ne zaman iyileşeceğim?"
 
   Saçlarımı okşadı.
"Çok yakında! Chris'i görmeye başardığında.." Kulağıma doğru eğildi.
"Seni ödüllendireceğiz."
"Bunu nasıl yapacaksınız?"
  Bana doğru baktı.
"Zamanı geldiğinde göreceksin.....şimdi..devam et! görmek için çalışmaya devam et."

  Bir şey söylemeden dediğini yapmaya devam ettim.
...

-David
"Biliyor musun? Başta bunu sana sormak ile sormamak arasında kalmıştım. Yani hayır demenden korkuyordum." Dedi gülümseyerek.
"Ama gördüğün gibi hayır demedim."
"Evet aynı zamanda evet de demedin! Zamana bırakmak istediğini söyledin."
"Çünkü bana göre bu en doğrusu olacak."
"Eskiden Bella'ya nasıl baktığını görürdüm. Yılbaşı partisinde Chris ile ikisi dans ederken nasıl ağladığını..."

  Kafamı önüme doğru eğdim. Ardından Melissa'ya doğru baktım ve gülümsedim.
"Ama dediğin gibi...eskiden!" Dedim kelimeleri baskılı bir biçimde söyleyerek.
"Nedense Bella'nın çok şey kaybettiğini düşünüyorum."
   Bu sefer ikimiz de gülümsemiştik.

"Biliyor musun Melissa.....hiç daha önce birinin bana bu derece de değer verdiğini görmemiştim."
"Peki ya diğerleri?"
"Diğerleri mi?"
"Bella ve Anna'dan söz ediyorum. Onlar sana değer vermiyorlar mıydı?"
"Aslında bakarsan onlara değer veren hep ben olmuşumdur." Dedim.
"Özellikle de Bella'ya."
"Bence ilerde buna çok pişman olacaklar, aynı zamanda ise iş işten çoktan geçmiş olacak. Senin gibi biri için..." Dedi ve yavaş bir şekilde elimi tutup bana doğru yaklaşmaya başladı. Dudakları dudaklarıma nazik bir şekilde değdiğinde ise artık ben de buna emin olmuştum.

  Ayrıldığımızda birbirimize doğru gülümsemiştik. Elimi ona doğru uzattım. Karşılık vererek elimi tuttu. Birlikte yürümeye başladık.

-Bella
"Delta geliyor! Dikkatli olun!"
  Bu sözü duyduktan sonra önümde yine o iki kadın belirmişti. Biri sarışın, siyah gözlü diğeri kızıl, ateş renginde kırmızı gözlü. Ardından Chris'i görmüştüm. O anda hareket etmeye çalıştım ama vücudumu kaskatı hissettiğim için bunu başaramamıştım.

  Bana doğru yaklaştı. İyice kulağıma eğildikten sonra konuşmuştu.
"Beni duyabildiğini biliyorum! Söyle onlara uğraşmasınlar! Sakın beni bulmaya çalışmasınlar! Söyle onlara Bella! Bunu onlara söyle!"

  O anda sert bir şekilde acıyan ve son derece ağrıyan gözlerimi açtım. Çığlık atmaya başlamıştım. Gözlerim çok acıyor ve ağrıyordu. Ellerimi onlara doğru götürdüğüm de ise kanadıklarını ancak fark edebilmiştim.

   İki tane sert el beni kollarımdan tutarak kaldırdılar. Soğuk sudan beni çıkarttılar ve üzerim için bir havlu verdiler. Beni iyice ona sardıktan sonra oradaki koltuklardan birine oturttular. İkisi de şaşkın bir şekilde bana bakıyorlardı. Kim olduğunu seçemediğim biri elinde bir bezle önüme doğru eğildi ve gözlerimi silmeye başladı. Bu Jim'di. Dudaklarını hareket ettirmeye başladı.
"Gördüğünü söyle!"
"O..onu gördüm!" Dedim dudaklarım titremesine engel olamayarak.
"Bir şey dedi mi? Yoksa sadece gördün mü? Ne yapıyordu?"
"De....dedi ki...'beni bulmaya çalışmasınlar' dedi."
  Bunu söylediğim anda Jim, gözlerini boşluğa sabitleyerek ayağa doğru kalktı.
"Bunu biliyor. Bizi korumaya çalışıyor. Hepimizi!"
   Ardından bana doğru baktı.
"Delta'yı biliyor."