Kötünün İyisi

Bölüm 21

Kalktığımda Enes evde yoktu.Mutfağa gidip bir şeyler atıştırıp duşa girdim.   Berk'in o gece söyledikleri aklıma geliyordu gerçekten öyle mi düşünüyordu. Düşünmemi engellemem gerekiyordu çünkü düşündükçe çıldıracak gibi oluyordum.

Küveti doldurup sıcak mineralli suyun vücuduma dokunmasına izin verdim. Tek düşündüğüm suyun sıcaklığıydı.Hava sıcaktı ama su daha sıcaktı.Vücudum yanıyordu ama içim daha fazla yanıyordu. Çiviyi çivi söker taktiği işe yaramıyordu. Gözlerimi kapatıp canımın daha fazla yanmasına izin verdim.

Enes'in ismimi seslenmesiyle hayal dünyamdan gerçek dünyaya döndüm. Ne kadar zamandır buradaydım.Farkında değildim. ''Buradayım'' dedim. Kalkıp sudan çıktım ama başım dönüyordu. Zar zor giyinip kapıyı açtım.

Uyandığımda yatağımdaydım. Enes başucumdaydı. ''Ne oldu '' dedim. ''Ne olacak kapıdan çıkar çıkmaz bayıldın. Kendini öldürmek mi istiyorsun Esma ? '' dedi kızarak .Aslında öyle bir niyetim yoktu ama yaşayacak gücümde yoktu. ''Kendini nasıl hissediyorsun'' diye sordu endişeyle az önceki kızgınlığından eser yoktu. ''İyiyim '' dedim. ''Kalkabileceksen yürüyüşe çıkalım mı ormana doğru ? '' dedi.''Ama ayakkabım yok topuklularla mı gideceğim '' dedim.Elini yan tarafa atıp poşetten 1 çift koşu ayakkabısı çıkardı.Yine her şeyi benim yerime düşünüyordu. 

Lise de ders çalışmaktan yemek yemeği unuttuğum zamanlar aç kalmamı engelleyen o olurdu. Ya da dershaneden çıktığımda eve tek gidemediğim de o yorgun haliyle beni eve bıraktıktan sonra evine giderdi. Üniversiteye gidince eskisi kadar sık görüşemez olmuştuk ama şuan sanki hiç araya yıllar geçmemiş o eski yakın arkadaş gibiydik. Erkekten kanka olmaz derlerdi ama ondan hiç ters hareket görmemiştim.Bu 3 günde de bir kez daha aramızdaki kardeşliğin büyüklüğünü anlamıştım. 

Aldığımız diz üstü şortu üstüne de kısa kollu bir tişört giyip altına da yeni ayakkabılarımı giydim. Saçlarımı da at kuyruğu yaptım. Artık yürüyüş için hazırdım. Birlikte çıktık o sırtına bir çanta alıp içine ben giyinirken hazırladığı sandviçleri ve birazda su koymuştu. Evin üst tarafında ki patika yoldan ağaçlık tarafa çıktık. 1 saat kadar yürüdükten sonra küçük bir çayın yanına geldik. Elimizi yüzümüzü yıkayıp orada biraz dinlendik. Yürürken geçmişteki anılarımızdan bahsediyorduk. Lise de ne kadar inek olduğumdan onunda çalışmadan zeki olup başardığından .Haha komik çocuk bayılıyordu kendini övmeye . Tabi bende Boğaziçinde İşletme okusam bende övünürdüm. Sınav öncesi dondurma yeyip midemi üşüttüğüm için bir kez daha lanet ettim ama nasipti bazen bazı şeyler.

Ben başka düşüncelere dalınca ''Esma ben yokken naptın anlatsana biraz ve o gece neler oldu ? '' dedi. Hava kararmaya başlıyordu. '' Eve giderken konuşalım mı '' dedim.Tamam anlamında kafasını salladı.

Giderken Ömer'le tanışmamızdan başlayıp yediğim her naneyi bir güzel anlattım. O lanet rüyayla başlayan geceye geldiğimde eve gelmiştik balkona oturduk çay koydu. Ben anlattım o dinledi hiç konuşmuyordu. Ben ağladıkça sadece sırtımı sıvazlıyordu. Berk'in o gece neler söylediğini anlatırken ağlamam hıçkırıklarıma karıştı. Bana kocaman sarılıp ''Geçecek Esma. Yanındayım. Lütfen ağlama ama '' dedip sustu .Yaşlı gözlerimle ona bakıp ''Ama ? ne '' dedim. ''Ona aşıksın diyemem ama ondan hoşlanıyorsun oda senden hoşlanıyor. Yoksa takmazdı bi erkekle olmanı yaptığı tamamen kıskançlık '' dedip yanımdan kalktı tam kapıdan içeri girecekken bana bakıp ''Kaç gündür üstüne gitmedim ama bence birde bu açıdan düşün '' 

Neydi bu şimdi ? Ben hiç böyle düşünmemiştim. Bunları söylerken gözlerini hatırlamaya çalıştım Berk 'in. Nefret mi vardı yoksa kıskançlık mı ? 

Yürüyüş ve ağlamak beni fazlasıyla yormuştu. Uyumak için odama gitmeye karar verdim.Enes'in kapısı açıktı ve telefonla konuşuyordu. ''Tamam Esma'yı alıp hemen dönüyorum '' dedi. Adımı duyunca kafamı kapıdan uzatıp 'Ne oldu ? Kimle konuştun '' dedim. Cevap vermedi.''Üstüne eşofmanı giyip eşyalarını hazırla gidiyoruz '' dedi .Sormadım ne olduğunu babası aramış olmalıydı.

Arabaya bindik.1 saat falan gitmiştik.Enes hala tek kelime dahi etmemişti.En sonunda ''Noldu Enes niye konuşmuyorsun '' dedim. '' Berk '' dedi ve sustu. İsmini duymak içimi acıtmıştı. '' Kaza geçirmiş yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş son kez görmek istersin diye düşündüm '' dedi. 

Kelimeleri zihnimde toparlayamıyordum ''Berk , kaza , kritik , son kez '' . Anlayamıyordum. Sadece elimi sıkıyordum. Kasılmıştım. Hareket edebileceğimi düşünmüyordum. Araba gittikçe daha da hızlanıyordu.Artık hissedemiyordum.Acı yoktu hiçbir şey yoktu. Sadece huzur ve karanlık vardı. Burnuma gelen Berk'in kokusuyla uyandım. 

''Berk'' dedim. ''Sakin ol '' dedi Murat.'' O nerede iyi mi ? dedim. Murat kırgın görünüyordu. ''Onca söylediğine onca hakaretine rağmen hala onu mu soruyorsun Esma '' dedi. ''Lütfen Murat görmeme izin verin '' dedim. ''Senin yüzünden  kaza geçirdi. Sen onu bırakıp gittin seni aradı tüm gece kendine zarar vermenden korktu.Seni Bolu'ya kadar takip etti.Sonra sinyali kaybedip İstanbul'a kadar bulur umuduyla gitti.Dönerken de kaza yaptı.'' dedi. ''Sus '' diye bağırdı Enes arkamızdan ''Görmüyor musun ne halde olduğunu '' deyip koluma girip beni sedyeden kaldırdı. Yüzüme bakıp gözyaşlarımı sildi.Gülümseyerek ''Hadi gidelim onunda sana ihtiyacı var kırgınlıklarınızı kavgalarınızı sonraya bırakın '' dedi.

Asansörle yoğun bakım katına çıktık. Bacaklarımda hiç güç yoktu. Enes'ten destek alarak yürüdük. Abim herkese iş için gitmem gerektiğini acil olduğunu söylemiş. Önce Hanife Teyze'nin donuk bakışlarıyla karşılaştım. Beni görür görmez zorlansa da ayağa kalkıp bana sarıldı. Öyle içten öyle çaresizdi ki daha fazla kendimi tutamayıp onunla beraber ağladım ağladım ağladım..

Yarım saat sonra bizi ayıran yine Murat olmuştu. Abim beni kolları arasına aldı. ''Geçecek Esma '' dedi. Hala onu görmemiştim.Cesaret edemiyordum gökyüzümü öyle görmeye. Ama onun bana ihtiyacı vardı. Abime '' Yanına girebilir miyim? '' dedim. Evet anlamında kafasını salladı. 

Üstüme yeşil bir önlük giydirdiler.Saçıma bone takıp kalan saçlarımı içine soktum.Ağzıma maske takıp yanına girdim.