Too Curious, Teen Wolf S3A

{8} clues

Pov Stiles.

We zitten in de bus en Scott gaat naar het meisje van gister toe. Hij tikt op haar schouder, maar ze reageert niet. Scott kijkt me aan vragend wat hij nu moet doen. Ik sein hem dat hij het maar weer moet proberen. Opnieuw tikt Scott op haar schouder en weer geen reactie. Gehaast komt hij weer terug.

"Kan je haar geen berichtje sturen?" Vraagt hij.

"Heb jij haar nummer?" Vraag ik op een duh toon.

"Nou nee"

"Synthia wel" zegt Lydia, die nu omgedraaid is, vanuit de zitrij voor ons.

Even later krijg ik het nummer van het meisje. Ik stuur haar een berichtje. Ik observeer dat ze haar hoofd lichtjes beweegt, ze kijkt dan vast oo haar telefoon. Ze reageert alleen niet.

Ik stuur haar enorm veel berichtjes als ze niet blijft reageren.

Dan trilt mijn telefoon.

"Ze heeft iets gestuurd" zeg ik.

'Wil je een kapotte telefoon'

leest Scott hardop voor en grinnikt

"Pittige meid"

Ik rol mijn ogen en stuur weer wat berichtjes maar Scott hoort geen gepingel van haar telefoon meer.

"Ze heeft haar telefoon waarschijnlijk uitgezet, hou maar op"

Nu stuur ik een berichtje naar Synthia. Ze gaat naar het meisje toe. Scott luistert mee naar wat ze zeggen.

Even later probeer ik weer een bericht te sturem maar die komt niet aan.

"Stop maar het heeft geen zin meer" zegt Scott "Skyler, dat meisje, heeft je nummer geblokkeert en tegen Synthia gezegd dat ze dat bij elk onbekend nummer moet doen"

ik laat mijn mond openvallen.

"ongelooflijk"

Eigenlijk is dat best wel slim.

"Oke we zijn er bijna, we hoeven alleenmaar te zorgen dat we haar spreken, nog voor ze weggaat" zegt Lydia.

Als de bus stopt willen we eruit gaan maar omdat we achterin zitten moeten we wachten tot iedereen uit de bus is en zij zit helemaal voorin.

Als we eindelijk buiten zijn zien we haar met haar koffer wegfietsen. Ik keek haar na, hoe haar haren in de wind golfden, hoe ze haar koffer mer zich mee sleepte. Wow  wat was dat.

Pov Skylar

Het blijft aan me knagen, zelf kan ik niks doen aan het feit dat de volgende mensen allemaal (oud-)militairen zijn. Ik heb het mijn vader gevraagd, over het laatste slachtoffer. Hij kon het opzoeken en vertelde me dat het laatste slachtoffer heeft gediend in het leger. Scott en Stiles lijken op een of andere manier meer betrokken te zijn bij de moorden, kan ik ze wel vertrouwen? Wat als zíj eigenlijk de oorzaak van de moorden zijn?

Ik moet de gok dan maar wagen en stuur, hoewel ik al een paar dagen nog zo druk bezig ben met ze te ontwijken, nu een bericht stuur naar het geblokkeerde nummer in mijn telefoon.

'Ik weet iets over de seriemoorden'

Alsof Stiles op dit bericht wachtte, krijg ik direct een antwoord.

'Oké :) kom anders naar mijn huis om het te bespreken'

Nope, ik ga absoluut niet naar zijn huis en dat de hele groep daar dadelijk op me zit te wachten. 

'Ik stuur je mijn adres wel, maar kom dan alsjeblieft wel alleen'

Het bekende ringetje van de voordeur klinkt door het huis.

"Ik ga wel!" Roep ik al rennend van de trap.

Ik trek de deur open waardoor een Stiles verschijnt die net opkijkt van zijn schoenen.

"Hoi" zeg ik met een kleine opgezette glimlach

"hey" zegt hij terug met een scheve glimlach waardoor zijn schattige kuiltjes verschijnen.

"Erhm... Kom binnen"

Stiles loopt naarbinnen terwijl hij mijn huis bekijkt. Ik loop naar mijn kamer de trap op met hem achter me aan.

"Dus wat is het dat je weet? Want echt, ik weet bijna alles al" zegt Stiles zelfverzekerd.

"Nou ja, ik weet wat voor mensen er nu aan de beurt zijn" hij kijkt verbaasd, alsof het raar is dat ik dit heb uitgevonden. "Het zijn mensen die in het leger zitten of hebben gezeten" zucht ik. 

"Hoe ben je daar achter gekomen?" Vraagt hij.

"Jij weet toch alles?" Grap ik, maar hij kijkt serieus. Ik zucht en leg het uit. "ik ben er eigenlijk al achter gekomen toen we naar de meeting zouden gaan. De jongen die ik vond aan de boom tijdens het rennen en Mr. Harris zaten allebei in het leger" als ik Mr. Harris zeg kijkt hij verschrikt op.

"Wat?"

"Mr. Harris is nog niet gevonden, dus hoe weet je dat hij dood is?"

"Hij is al vermist voor een week, en heeft iets dat overeenkomt met de dode jongen. Het is voor mij logisch dat Mr. Harris dan ook dood is"

Hij knikt. Het lijkt alsof hij nadenkt. Zijn linker arm lag over zijn buik waar hij dan weer op leunde met zijn rechterarm terwijl hij op zijn duimnagel beet. Dan bedenkt hij zich wat en haalt iets uit zijn zak.

"Hier heb je dat verband trouwens nog" hij geeft me het veband.

"Ik zag Scott's wond Stiles, waarom is het pakje niet aangebroken? En later was de wond weg" dan worden zijn ogen heel even groot.

"Het was niet zó ernstig. Hij was gestoken door bij, weet je. Scott is daar allergisch voor"

"Doe wat voorzichtiger voortaan, voor hetzelfde geld was hij dood" zeg ik, zijn verhaal niet gelovend en bedenk me dan nog wat. "Volgens mij zat er ook wat in het fluitje, van coach bedoel ik. Die je hebt weggegooid. Iedere keer als hij blies leek er een soort poeder uit te komen"

Stiles blijft knikken en laat niet merken of hij dit al wist of niet. Het is stil voor tijdje.

"Naja.. uhm.. dan ga ik maar weer" Zegt Stiles ongemakkelijk "Bedankt voor de info"

"Het was een kleine moeite" 

Stiles geeft me een kort knikje waarna hij zich omdraait en uit mijn voortuin loopt.