When the past becomes our future ft Cameron Dallas

1.

Ik wil juist het huis uitgaan als mijn moeder me roept.

'Liefje, vergeet je niet naar de winkel te gaan?', roept ze me na.

'Ja mam,' zeg ik dan en stap de deur uit.

Het is geen school, nee, het is vakantie, juist begonnen. Ik loop de straat door en glimlach naar de buren die ik tegen kom. De buren, eigenlijk ken ik ze alleen van zien. Ik heb niet echt een band met hun. Vroeger, voordat we naar hier verhuisden, was ik bijna altijd bij mijn buurjongen te vinden. Zo verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Elke keer als ik aan die tijd denk.

Ik ben onderweg naar mijn beste vriendin, Joyce. We hebben afgesproken samen wat te gaan drinken in het koffiehuis een beetje verderop. We willen graag samen op vakantie en oud genoeg zijn we. Ik ben zeventien jaar ja, maar Joyce is achttien wat betekent dat we samen kunnen reizen.
Ik bel bij haar aan en wacht geduldig tot ze komt opendoen.

'Scarlett, eindelijk ik zit al een uur te wachten, kom we zijn weg,' zegt ze tegen me. Ik moet even grinniken door haar opmerking.

'Jij ook een goede dag Joyce,' zeg ik dan en lach eens.

Ik heb stiekem al bestemmingen opgezocht, Tenerife, of de Caraïbische eilanden, lijkt me allemaal super. Ontzettend graag zou ik daar naar toe willen gaan. Een eiland met alleen maar zon, zee, strand. Ja, er moet daarbuiten ook nog iets te beleven zijn, maar mij zul je vaak op het strand vinden.

Aan mijn ouders moet ik het nog vragen. Alleen weet ik toch al dat dat geen probleem zal zijn. Rustig stappen we ondertussen naar het koffiehuis. Ik kijk rond ondertussen we aan het stappen zijn. Ik ben altijd opzoek naar knappe jongens. Ja, ik zoek ze maar aanspreken doe ik bijna nooit. Zo'n dingen doen als aanspreken doe ik alleen als ik uitga.

Als ik samen met Joyce weg ben kan ik hele dagen lang jongens spotten, ik kijk daar wel al ontzettend naar uit. Ik grinnik even om die gedachte. Ja, jongens spotten is gewoon de leukste activiteit die er is. Kan ik stiekem de hotste jongens uitkiezen en als je dan aan het strand zit, kan je hun lichamen bewonderen. Op zo'n momenten en als ze ook aardig lijken, zou ik ze wel aanspreken. Ja, dan wel.

Dan zijn we er bijna en Joyce haar mond heeft nog geen moment stilgestaan. Ja, zo is Joyce. Ze is degene die altijd op iedereen zou afgaan als dat kan. Ze gaat er altijd helemaal voor, wat ook wel de beste momenten meebrengt.

•••••••••
Nu is het nog niet zo speciaal, maar zeker blijven doorlezen, binnenkort begint het pas echt.

Kus Margo