When the past becomes our future ft Cameron Dallas

4.

Mijn lijstje is eindelijk klaar. Eigenlijk heb ik niet veel nodig. Uitgaan kleding, nette kleding, strand gerief, makkelijke schoenen, maag natuurlijk ook mijn hakken. Al mijn make-up spullen moeten mee natuurlijk. Dan beginnen we er maar eens aan. Onder mijn bed neem ik mijn bordeaux rode trolley, die er juist onder kan. Ik zet hem op mijn bed en open hem. Eerst schoenen.

Ik loop naar de hoek van mijn kamer waar al mijn schoenen staan. Ik moest nu wel beslissen, drie paar mag ik meenemen van mezelf. Oké, mijn zwarte hakken gaan mee, mijn witte Allstars en dan mijn teenslippers. Ik ga met mijn superstars vertrekken dus die heb ik dan ook weer mee. Ik stop mijn schoenen in een plastieken zak en dan in mijn tas.

Nu kledij. Ik open mijn kast. Wel we nemen wat topjes mee, een paar shirts, rokjes natuurlijk, niet al te kort, maar ook niet te lang. Shorten gaan natuurlijk ook mee en mijn lange broeken laag ik thuis. Ik neem dan één hoodie mee, je weet nooit of het frisjes zou zijn. Dan nog wat jurkjes. Ik kijk in mijn kast. Mijn rood jurkje hangt er niet.

'Mam, waar ligt mijn rode jurk?',  roep ik van boven naar haar. Waarschijnlijk zit ze in de woonkamer voor de televisie.

'Nog in de was,' antwoordt ze. Oh nee, ik wil die jurk echt ontzettend graag mee. Het is één van mijn mooiste jurken.

'Ik wil die wel mee hebben,' roep ik dan terug aan haar. Ze antwoordt dan nog dat ze het direct zal wassen en ik het morgen in mijn koffer kan steken. Glimlachend loop ik terug mijn kamer in. Dan nog die sexy zwarte jurk en nog een neutrale witte. Zo dag zit er ook al in. Oh ja, ondergoed mag ik zeker niet vergeten. Ik stop dat er nog bij en loop dan naar de badkamer.

Ik loop binnen, mijn gerief hier steek ik gewoon in een toiletzakje en mijn make-up tasje. Ik steek het nog niet in mijn tas, omdat ik ander mijn tanden niet meer kan poetsen en ook niet meer mijn make-up kan doen.

Morgen ga ik naar Joyce gaan, ik ga samen met haar onze vliegtuig tickets bestellen. Dat is misschien wel een handig als je naar een eiland gaat en je er alleen kan geraken met het vliegtuig. Ik kijk er zo ontzettend veel naar uit. Ik stap terug naar mijn kamer en zet mijn koffer op de grond. Ik laat me op bed ploffen. Hoe laat zou het zijn, ik heb werkelijk geen idee door het inpakken. Ik neem mijn telefoon en kijk erop. Elf uur in de avond. Ik denk dat ik in mijn bed ga kruipen, ja, ik wil voor Ibiza goed uitgerust zijn. Maar eerst nog even op Joyce haar appje antwoorden. Ze is heel enthousiast op dat we naar Ibiza gaan. Ja, om eerlijk te zijn kijk ik er nu ook wel een beetje naar uit. Maar nog meer baar de Caraïbische eilanden. Ik ga nog even op mijn mobiel op sociaal media, gewoon alles even checken. Op Facebook probeer ik dan mijn buurjongen van vroeger te zoeken. Ik doe dat ontzettend vaak, alleen heb ik er nooit succes bij. Aan mijn mama heb ik ook nooit meer iets over hem gevraagd. Als ik dat nu nog zou doen, na tien jaar zou ze me denk ik raar vinden. Alleen, ik mis die tijd met hem wel, het was altijd zo ontzettend leuk. Maar ja, nu woon ik hier, zo heb ik wel Joyce leren kennen en daar ben ik ook wel erg blij om.

Ik kleed me dan om, om te gaan slapen en doe mijn licht uit. Ik leg mijn telefoon op mijn kastje naast mijn bed en ga in mijn bed liggen. Ik denk nog even na, maar dan val ik zachtjes inslaap.