When the past becomes our future ft Cameron Dallas

3.

Ik ben op weg naar de supermarkt. Ik neem mijn telefoon uit mijn broekzak en kijk naar wat appjes. Op de meeste antwoord ik, dan kijk ik naar het appje van mijn mama. Het lijstje wat ik allemaal moet meebrengen. Zo veel is het niet.

Ik stap de winkel binnen en neem zo een mandje, een karretje is vast niet nodig. Ik neem mee wat op het lijstje staat. Het zijn vooral groenten. Als ik het goed heb zullen we op basis van het lijstje vanavond spaghetti eten. Daar ben ik echt ontzettend dol op. Als ik alles heb ga ik aan de kassa aanschuiven. Ik kijk eens rond. Achter mij komt een jongen staan. Ik keur hem even. Hij is lang, volgens mij gespierd, donkerblond haar en groene ogen. Ja, knap is hij zeker. Als het dan aan mij is zet ik alles op de band. Ik betaal erna en loop met alles naar huis.

Op straat kom ik nog wat mensen tegen, alleen het zijn vooral veertigers en dat is niet echt iets voor mij.

Ik neem de sleutel uit mijn tas en draai de deur open waarna ik binnen stap.

'Mam, ben thuis,' roep ik door het huis. Ik stap naar de keuken, daar leg ik alles netjes weg. Hoe moet ik het nu aan mijn mama gaan vragen. Ja, op vakantie gaan zal geen probleem zijn, maar Ibiza. Joyce heeft weeral zo een idee in haar hoofd gehaald. Als ze dan de keuken komt binnengelopen glimlach ik.

'Mam, je weet toch nog dat ik en Joyce graag op vakantie wouden? Wel we zouden graag binnen twee dagen vertrekken,' begin ik dan. Ja, we hadden gezegd zo snel mogelijk en het snelste was binnen twee dagen, nu hopen dat het nog zou mogen,

'We zouden een weekje naar Ibiza gaan en daarna een weekje naar de Caraïbische eilanden. Nu moest ik alleen nog vragen of het voor jou goed is,' vraag ik dan aan haar. Ik kijk haar afwachtend aan. Ik hoop zo hard dat het gaat mogen. Ik kijk er al naar uit ook gewoon, dit is gewoon mijn droom. Samen met mijn beste vriendin op vakantie en nu lijkt Ibiza ook best nog leuk.

'Is goed schat, als je me maar elke avond eens belt en nu al begin mt met je koffer te pakken,' zegt ze tegen me met een glimlach. Ik kijk haar ontzettend blij aan en knuffel haar enthousiast.

'Dankje mam,' zeg ik en druk een kus op haar wang. Ik ren erg blij de trap op. Naar Joyce bellen, dat is het eerste wat ik denk.

Ik tik haar nummer in en het gaat over. Niet veel later hoor ik al haar opgewekte stem.
'Pak je koffers we vertrekken overmorgen naar Ibiza,' zeg ik er blij. Na nog even praten hangen we op. Nu moet ik wel mijn koffer maken. Wat heb ik allemaal nodig. Ik zet me eerst aan mijn bureau en neem pen en papier. Ik maak een lijstje met alles wat meemoet, zo kan ik niks vergeten. Tijdens dat ik dat lijstje schrijf dwalen mijn gedachten weer af naar vroeger. Ik vraag me af hoe het met hem nu gaat en wat hij zou gaan studeren volgend jaar.

Iedereen zegt dat je niet in het verleden moet blijven hangen. Dat is ook zo want aan het verleden kan je niks meer veranderen, maar vaak genoeg denk ik toch wel terug aan die tijd, me afvragend hoe het nu met hem zou zijn. Ik ben gewoon zo ontzettend nieuwsgierig.

'Komaan Scarlett, concentreer je op je lijstje, je mag niets vergeten,' spreek ik mezelf toe en laat het niet meer toe dat mijn gedachten afdwalen.