'Wat en?', begin ik tegen haar met een grote glimlach op mijn gezicht.
'Bedoel je met die en dat ze ons deze avond om tien uur komen ophalen om samen naar een club te gaan? Dan is die en correct,' zeg ik tegen haar en kan het niet laten om even te grijnzen.
'Wat? Meen je dat? Want ik heb gezien dat jij en die jongens samen weggingen,' zegt ze tegen me.
'Ja, ik meen het en ja had gezegd dat ik niet wist waar er een winkel was voor water. But deze avond, Cameron is van mij ja?', zeg ik dan tegen haar. Ik weet dat ze ontzettend veel zal flirten, maar Cameron is al bezet door mij. Deze avond heeft die niemand anders op het oog dan mij.
'Mmh ja Cameron, al direct met naam en al. Hij is echt wel knap, maar ik doe het wel met de andere twee. Hoe noemen die?', vraagt ze dan aan mij.
'Nash en Matthew,' zeg ik tegen haar. Ik draai mijn hoofd nog eens om naar hun en glimlach naar Cameron.
'Scarlett, wie heeft dat gevraagd, gevraagd om met hun mee te gaan?', vraagt ze dan aan mij. Ik denk even na.
'Cameron had voorgesteld dat we met hun meekonden en ik moest gewoon zeggen om hoe laat en waar ze ons moesten komen oppikken,' zeg ik tegen haar met een glimlach.
'Dat is dus een date,' zegt ze en ik schud lachend mijn hoofd.
'We moeten snel weer naar het hotel, ik moet je dan klaarmaken en nu is het zeker, je doet je zwarte jurk aan. Die is de meest sexy jurk die je hebt, die moet je aandoen dus en dan je make-up en hij zal zijn ogen niet van je af kunnen houden,' zegt ze en ik lach eens.
'Joyce, niet overdrijven please, maar het is geen date,' zeg ik tegen haar dan. Nee een date is het niet.
'Hij vroeg je mee uit en dat is dus wel de definitie van een date,' zegt ze dan ik lach eens.
'Correctie hij vroeg ons mee uit samen met zijn vrienden,' zeg ik tegen haar. Nee, een date is het dus niet.
'Oké, wat jij wilt denken, maar ik vind het een date,' zegt ze tegen me en ik lach eens.
Bij Cameron heb ik het gevoel dat ik hem al heel lang ken, ondertussen we elkaar maar een kwartier gesproken hebben. Het is toch raar. Ik heb het gevoel dat ik weet hoe hij in elkaar zit, dat ik hem echt goed ken. Maar dat klinkt belachelijk na dat kwartiertje. Toch heb ik het gevoel dat ik wel juist zit en dat ik hem wel al langer ken. Alleen zou ik niet weten van waar.
Ik heb nog een lange tijd zitten zonnen en ga dan recht zitten en kijk naar Joyce.
'Zullen we eerst nog even het water ingaan, ons dan laten drogen en dan naar het hotel vertrekken?', vraag ik aan haar. Ja, het is volgens mij al iets van drie, vier uur. Cameron zit er ook wel nog steeds. Steeds op dezelfde plaats en soms kijk ik stiekem eens naar hem,
'Is goed,' zegt Joyce en ze zet haar recht. Ik zet mijn pet af en mijn zonnebril. Ik maak een hoge messy bun in mijn haar zodat mijn haar niet nat wordt en loop naar de zee toe. Ik ga er al met mijn voeten instaan en wacht op Joyce. Als ze er is glimlach ik. We hebben ook snorkels mee. Dat zijn duikbrillen met een luchtpijp aan zodat je lang onder water kunt blijven. Alleen die liggen nu nog in het hotel. Snorkelen is eens voor een andere dag. Ik stap samen met Joyce het water in en we zwemmen een stukje. We zwemmen net tot waar we niet kunnen staan. Ik draai me dan met mijn gezicht naar het strand toe en kijk naar Cameron.
'Joyce, ik heb het gevoel dat ik Cameron al langer ken, maar ik weet dat het belachelijk klinkt,' zeg ik dan tegen haar en kijk van ver naar Cameron. Hij ziet er vanaf hier nog ontzettend knap uit.
'Ja, dat klinkt belachelijk, je hebt hem maar voor een kwartier gesproken,' zegt ze dan tegen me. Ik knik. Dat dacht ik zelf ook al. Na een lange tijd gaan we het water uit. We laten ons opdrogen en daarna nemen we onze spullen om terug naar het hotel te gaan. Dan lopen we langs Cameron en zijn vrienden. Ik glimlach naar hem.
'Tot straks,' zeg ik tegen hem met mijn mooiste glimlach.
'Tot straks schoon-,' zegt hij maar dan stopt hij plots. Hij begint te blozen en ik moet erdoor glimlachen. Het is echt schattig.
'Tot straks,' zegt hij dan en dan stappen we door naar het hotel.
'Hij wou schoonheid zeggen,' zegt Joyce dan. Lachend schud ik mijn hoofd dan en lopen we naar ons hotel.
JE LEEST
When the past becomes our future ft Cameron Dallas
FanfictionHem, mijn oude buurjongen, ik krijg hem niet uit mijn hoofd en ik ben al jaren weg daar. Wat is dat toch me, ik weet het niet en Joyce wordt er ook gek van. Het ergste van al, ik kan me niets meer van hem herinneren, daarmee bedoel ik zijn naam, dat...