Hem, mijn oude buurjongen, ik krijg hem niet uit mijn hoofd en ik ben al jaren weg daar. Wat is dat toch me, ik weet het niet en Joyce wordt er ook gek van. Het ergste van al, ik kan me niets meer van hem herinneren, daarmee bedoel ik zijn naam, dat...
Ik loop naar de hotelkamer. Ik klop aan omdat ik weet dat Joyce er is. Nog geen twee seconden later doet ze al open en trekt me naar binnen.
'Hoe was het? Vertel,' zegt Joyce direct. Ik moet erdoor grijnzen. Ik kan het zelf nog niet allemaal vatten wat er gebeurd is, maar ik ben wel blij mee wat er gebeurt is.
'Eumh wel, ik heb me verontschuldigd en iets daarna zoende hij me,' zeg ik tegen haar en bloos lichtjes als ze dat zegt.
'Wat hij zoende je? Scarlett, dat is super! Ik wist het wel, je moest hem gisteren zien kijken. Wat is er dan gebeurd?', vraagt ze aan me en ik moest eens grinniken om haar reactie.
'Dan zijn we een ijsje gaan eten, weet je we houden beiden van meloen ijs,' zeg ik breed glimlachend. 'En oh, om negen uur komen ze ons terug halen,' voeg ik er dan nog aan toe.
'Is dat alles? Gewoon nog een ijsje? Niets meer,' vraagt ze dan wat iets teleurgesteld.
'Ja, niets meer,' zeg ik dan tegen haar. Ja, ik ben wel best lang weggeweest, het is nu vijf uur. Om één uur hand ik toen met Cameron afgesproken dus dat was wel vier uur toch.
'Ik ga je mooi maken voor straks, als Cameron er is moet je wel mooi zijn,' zegt ze tegen me en ze loopt direct naar de kledingskast. Ze neemt een ander zwart jurkje uit de kast. Dat jurkje is niet van mij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Dit is een jurkje van mij het gaat je beeldig staan,' zegt ze tegen me. 'Pas eens,' vervolgt ze dan. Ik weet dat ze niet gaat opgeven voor ik het aanheb dus neem het gewoon aan en loop dan naar de badkamer, daar kleed ik me om. Ik kijk in de spiegel als ik het aanheb. Ik moet er zwak door glimlachen, ja het staat me werkelijk wel goed. Ik loop de badkamer uit en Joyce kijkt me aan.
'Het staat je echt goed,' zegt ze heel zeker. Ze loop naar de kast en neemt daar mijn leren vestje uit.
'Deze moet je erbij aandoen,' zegt ze dan tegen me. Ik knik en kijk naar mezelf in de spiegel als ik het aanheb. Het staat me goed, ja dat is zeker.
'Ik ga even nog mijn andere kleren aandoen, we moeten zo beneden hier in het restaurant gaan eten en ik heb geen zin om dit vuil te maken,' zeg ik tegen haar en kleed me weer om.
Dan is het al snel zeven uur. Tijd om te gaan eten, we gaan snel gaan eten en dan komen we terug boven.
'Nu ga ik je klaarmaken,' zegt Joyce tegen me.
'Ik zou me eerst nog willen douchen,' zeg ik tegen haar. Ze knikt. Ik neem een badjas mee en loop de badkamer in. Ik kleed me uit en wanneer de douch op temperatuur is zet ik me eronder. Snel douch ik me, ik mag geen tijd verliezen.
Ik stap er terug vanonder, ik droog me af en doe de badjas aan. Mijn haren zijn nog licht vochtig. Ik stap de kamer terug in en kijk naar Joyce.
'Je gaat eerst je haar drogen, dan het jurkje aandoen, daarna ga ik deze keer je make-up doen en dan ga ik je haar krullen,' zegt ze tegen me. Ik knik naar haar. Ik neem het jurkje mee en ga terug de badkamer in. Daar doe ik wat ze tegen me zei, haar drogen en jurkje aandoen. Dan kom ik terug naar buiten. Joyce heeft haar al helemaal klaargemaakt.
'Jij ziet er ook niet mis uit, ga je voor Nash?', vraag ik nieuwsgierig aan haar.
'Nee, ik ga voor niemand en dank je. Maar nu je haar en make-up,' zegt ze tegen me. Ik knik en ga op een stoel bij haar zitten. Ze begint aan mijn make-up.
'Niet al te veel alsjeblieft,' zeg ik dan tegen haar en lig ontspannen in de stoel met mijn ogen dicht.
'Klaar, nu je haar,' zegt ze en ik knik. Ik zet me recht en ga voor haar zitten. Ze krult mijn haar. Het is echt mooi. Ik kijk naar mezelf in de spiegel als ik helemaal klaar ben. Ik doe mijn vestje ook al aan.
'Dank je,' zeg ik tegen Joyce.
'Nu ga jij Cameron nog meer inpalmen,' zegt ze en ik grinnik eens. Toevallig krijg ik dan een bericht. Ik zie dat het Cameron is.
'Als je van de duivel spreekt,' grinnik ik dan en open het bericht.
Cameron: We staan beneden te wachten X
Ik glimlach als ik het berichtje zie, een X'je. Dat maakt me blij.
'Kom we zijn weg,' zeg ik enthousiast en trek Joyce de kamer uit. Al snel zijn we beneden en ik zie Cameron staan.
'Ik zei het toch hij is weg van je,' zegt Joyce dan omdat ze zijn gelaatsuitdrukkingen zag toen hij me zag. Ik stap op hem af.
'Hey,' zeg ik tegen hem.
'Dag schoonheid,' zegt hij en drukt een korte kus op mijn lippen. Ik zie Joyce kijken, ik ben zelf verbaasd dat hij dat deed. Nash en Matthew kijken ons ook aan, ik bloos lichtjes.
'Kom we zijn weg,' zegt Cameron dan. Hij neemt mijn hand vast en we stappen samen hand in hand naar buiten, de rest volgt ons.
-------------
Het kleedje dat je tussen de tekst ziet staan is het kleedje dat Scarlett aanheeft en dus geleend heeft van Joyce.
