When the past becomes our future ft Cameron Dallas

27.

Ik maak mijn koffer we nemen zo het vliegtuig naar Grand Canaria. Ik kijk naar Joyce die ook aan het inpakken is.

'Jij en Nash?', vraag ik dan aan haar met één wenkbrauw optrekkend.
'Wat bedoel je?', vraagt ze en ze doet alsof ze van niets weet.
'Joyce, je weet wel, ik zie jullie twee ook wel samen,' zeg ik dan tegen haar licht grijnzend.
'We hebben gezoend,' zegt ze dan heel zachtjes. Ik lach dan, ik wist het wel, het zou niet anders kunnen.
'Dat is zo goed,' zeg ik dan enthousiast en ik knuffel haar. Ik ben zo blij voor haar.

Plotseling wordt er op onze deur geklopt. Ik kijk op en ik doe de deur open. Ik zie Cameron, ik neem zijn hand vast en druk een kus op zijn lippen. Achter hem zie ik dan Nash binnenkomen erbij grijns. Matthew is er ook, maar hij is zo wat alleen hier in deze groep momenteel. Ik laat iedereen dan binnen.

'Klaar om te gaan schat? Onze vlucht is binnen drie uur, we moeten vertrekken,' zegt Cameron dan. Onze vlucht in 6 uur vroeger dan die van Joyce en de rest. Ik knik en neem mijn koffer vast.
'Ja ik ben klaar,' zeg ik dan tegen hem. Ik glimlach en ik neem afscheid val Joyce en de rest voor een paar uur.

Ik neem Cameron zijn hand vast en samen vertrekken we naar de luchthaven.
Ik hou van hem en ik ben zo blij dat ik Cameron terug heb gevonden na al die jaren, hij mijn vroegere buurjongen. Ik kijk naar mijn ketting en ik glimlach. Ik hou van hem zoveel. Wat ben ik blij dat Joyce me toch overhaalt had om naar hier te komen.

Wanneer het tijd is stappen we het vliegtuig op, richting Grand Canaria.
'Ik hou van je, Cam,' zeg ik dan.
'Ik meer van jou, Scar,' antwoordt hij erop. Ik zoen hem zachtjes en dan vertrekt het vliegtuig.