Healing

Xingmi

#Beijing
လူအမ်ားစုေျပာတာက်ေတာ္ႀကားဖူးတယ္။တစ္
ရက္တစ္ရက္ကုန္လြယ္လိုက္တာတဲ့။က်ေတာ္တစ္
ေယာက္တည္းအတြက္ပဲကမာၻ႔လည္ပတ္ႏႈန္းေႏွး
ေနသလားဟုပင္ထင္ေယာင္မွားမိတယ္။တစ္ေန႔
တစ္ေန႔မရပ္မနားဟိုဟိုဒီဒီသြားေနရတာေတာင္
ေန႔ရက္ေတြကမုန္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ရွည္ႀကာျမဲ။က်ေတာ္ China~Koreaအေခါက္
ေခါက္အခါခါကူးတယ္။ေပးလာသမ်ွSchedule
ေတြ။ေခၚသမွ်Programေတြအကုန္သြားတယ္။
က်ေတာ့္ကိုသူေန႔တိုင္းျမင္ေနမွျဖစ္မွာေလ။
သူက်ေတာ့္ကိုမဆက္သြယ္ခဲ့ေပမယ့္က်ေတာ့္ကို
ဥပကာၡျပဳထားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာက်ေတာ္သိ
တယ္။ဒါေႀကာင့္သူ႔အာရံုထဲက်ေတာ္ရွိေန
ဖို႔Mediaေတြေပၚကက်ေတာ္လံုးဝေပ်ာက္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး

ပင္ပန္းေနျပီလား??

ဆိုတဲ့သတင္းေမးစကားတစ္ခြန္းရဖို႔က်ေတာ္တစ္
ႏွစ္နီးပါးအားလပ္ရက္မယူပဲအလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့
တယ္။
သို႔ေပမယ့္ သူကပဲျမိဳသိပ္စြန္းအားႀကီးေနျပီလား
ပဲ??သတင္းစကားတစ္ခြန္းတေလေတာင္မႀကား
ခဲ႔ရပါဘူး။
သူအခုဘာေတြလုပ္ေနမလဲ??အရင္ဆိုသူ႔
အေဖလုပ္တဲ့ပြဲတိုင္းသူကလွလွပပပါဝင္တတ္
တယ္လို႔Daeတို႔Kyungsooတို႕ကေျပာျပႀက
ေပမယ့့္္ခုခါတြင္ေတာ့အရိပ္ကေလးေတာင္မေတြ႔
ရေတာ့ပါ။ခုခ်ိန္ဆံပင္ေတြပဲရွည္ေနျပီလား??
အရင္တုန္းကလို Fashion က်က်နဲ႔လွပ
ေနျပီလား??သူဘယ္လိုေနေနမလဲ??ေနမ
ေကာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္သူ႔ေဘးဘယ္သူမွမရွိရင္သူငို
ေနမလား??Ommaဆိုျပီးေယာင္ရမ္းငိုေနခ်ိန္စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ေခ်ာ့သိပ္ေပးမယ့္လူရွိပါ့မလား??စာေတြလုပ္ရလြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ေနျပီလား??
အစားေရာပံုမုန္စားျဖစ္ရဲ႕လား??သူကနဂိုတည္း
ကအစားနည္းတာ။ဂရုတစိုက္ေက်ြးမယ့္လူမွ
ရွိပါ့မလား?
အနည္းဆံုးေပါ့အေသးဆံုးအခြင့္အေရးေလးအ
ျဖစ္

""Fighting"

ဆိုျပီးေျပာဖို႔ေတာင္က်ေတာ့္မွာအခြင့္အေရးမရွိခဲ့
က်ေတာ္ဖြင့္ေပးခဲ့ေသာIG accကိုလည္းဖ်က္ပစ္
ခဲ့တာေလ။က်ေတာ့္ခ်စ္သူတကယ္ေသြးေအးတယ္ေနာ္။

က်ေတာ္တို႔ေနခဲ့တဲ့အိမ္ေလးကိုလည္းက်ေတာ့္
ထက္ဦးေအာင္ဝယ္လိုက္ေသးေလရဲ႕။အဲ့ေန႔ကတစ္ပတ္အတြင္းဆင္းေပး
ရမယ္လို႔မ်က္ႏွာေႀကာတင္းတင္းနဲ႔လာေျပာတဲ့ေရ႔ွ႔ေနဆိုတဲ့လူႀကီးကိုဆြဲမထိုးမိေစဖို႔မနည္းစိတ္
္ထိန္းထားရတာ။ဘယ္ေလာက္ေပးေပးမင္းကိုေတာ့မေရာင္းႏိုင္ဘူးတဲ့။က်ေတာ္သိတယ္က်ေတာ့္Jae
ကအဲ့လိုေတြေျပာခိုင္းလိုက္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူး
ဆိုတာ။အဲ့ကေလးရဲ႕စိ္တ္ကိုက်ေတာ္အသိဆံုးဆို
တာသူတို႕မွမရိပ္မိပဲ။ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ခင္ဗ်ား
တို႕ဥာဏ္တစ္ထြာတစ္မိုက္နဲ႔ က်ေတာ္တို႔ႏွစ္
ေယာက္ကိုေသြးခြဲလို႔မရဘူးလို႔။ဘယ္မွာေနေနပါသူ႔အေငြ႔အသက္ေတြက က်ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ရနံ႕တစ္ခုလိုစြဲေနျပီပဲေလဆို
တဲ့စိတ္နဲ႔အိမ္ကိုမရမကျပန္ဝယ္ဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့
ဘူး။သို႔ေပမယ့္သူအိပ္ခဲ့တဲ့ခုတင္။အိပ္ရာခင္း
ေခါင္းအံုးေနာက္သူ႕ရဲ႔ခရမ္းေရာင္tooth
Brush။သူေနာက္ဆံုးသြားတိုက္ေဆးထည့္ေပးေသာ
က်ေတာ့္Tooth Brushပါ
မက်န္က်ေတာ္အကုန္သယ္ခ်လာခဲ့တယ္။ခုေတာ့
အားလံုးကက်ေတာ့္ Hotelခန္းထဲမွာ။
Roomserviceေပးထားတဲ့ေခါင္းအံုးေတြနဲ႔က်ေတာ္မအိပ္ဘူး။
ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲသက္ေတာင့္သက္
သာရွိပါတယ္ေျပာေျပာသူ႔ေခါင္းအံုးေပၚမွာအိပ္မွ
က်ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာသူတို႔မသိဘူး
King size ကုတင္ႀကီးရွိေန
ပါေသာ္လည္းသူအိပ္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္အိပ္ကု
တင္ေသးေသးေလးေပၚမွာပဲ ေခြေခြေခါက္ေခါက္
အိပ္ရတာကိုက်ေတာ္ဘာလို႔သေဘာက်ေနမွန္း
သူတို႔ကိုရွင္းမျပခ်င္ဘူး။။ဒီေခါင္းအံုးေလးထဲေခါင္းဝွက္ျပီးသူငိုခဲ့ဖူးလိမ့္မယ္ဆိုတာက်ေတာ္သိတယ္။ဒီတစ္ခ်ိန္ေတာ့့က်ေတာ္ငိုရမယ့္အလွည့္ေပါ့။
ညျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ ဘယ္ေတာ့မွေခၚလို႔မရ
ေတာ့တဲ့ဖုန္းကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚျပီး အသံတိတ္ျငင္းဆန္ျခင္းေျခရင္း္
က်ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြခ ံစားခဲ့ရတဲ့ညေပါင္းေတြမနည္းေတာ့ဘူး
အမွန္ဆို။အဲ့လိုဖုန္းမကိုင္မယ့္အစား မေႏွာင့္ယွက္
နဲ႔ဆိုျပီးက်ေတာ့္ဆူပူေနမယ္ဆို ေတာ္ေသးတာ
ေပါ့။အနည္းဆံုးေတာ့သူ႔အသံေလးႀကားရမွာေလ
သူသိမွာပါ။သူ႔ေလာက္က်ေတာ္ကိုဘယ္သူမွဂရု
မစိုက္ဘူးဆိုတာ။Stageမီးေတြေအာက္အျမဲျပံဳးရႊင္ေနတတ္တဲ့က်ေတာ္ကတစ္ေယာက္ထဲအခန္းေထာင့္ကပ္
ျပီးသူ႔ကိုေစာင့္စားေနရတယ္္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ဆိုးဆိုးကိုရင္ဆိုင္ေနရမယ္ဆိုတာဘယ္သူမွမသိပါဘူး
သူ႔ဆီကဂရုစိုက္မႈေတြကိုျပန္လိုခ်င္တယ္။