In Free Paper For #ClubSingStreet
เฟอร์เดียกำลังนั่งดู Sing Street เป็นรอบที่...เท่าไหร่แล้วเขาก็จำไม่ได้ รู้เพียงแต่ว่าเขารักหนังเรื่องนี้ รักเพื่อนๆนักแสดงทุกคน ดูหนังตัวเองมาก็หลายครั้งแต่บางทีเฟอร์เดียก็เกิดคำถามประหลาดๆขึ้นในหัว อย่างเช่น ทำไมตัวละครเอม่อนต้องทำตัวเก่งไปหมดทุกอย่าง หรือ ทำไมเอม่อนต้องเลี้ยงกระต่าย หรือจะเป็นคำถามโง่ๆที่ตัวเขาเองก็ตอบไม่ได้ อย่างทำไมเอม่อนต้องดูน่ารัก...จริงๆคำถามทั้งหมดของเขามันก็เกี่ยวกับเอม่อนทั้งนั้นแหละ เฟอร์เดียไม่อยากจะยอมรับเลยจริงๆว่าคนคนนั้นมีเสน่ห์มากแค่ไหน
"เฮ้!! นี่นายจะม้วนผมฉันเล่นอีกนานมั้ย"
"ผมนึกว่าพี่ชอบให้ผมเล่นผมพี่ซะอีก" เฟอร์เดียพูดพลางปรายตามองไปทางคนพูด
มาร์ค แมคเคนน่าที่จู่ๆนั่งหน้าแดงระเรื่อหลังจากประโยคที่เฟอร์เดียตอบกลับมาก็ทำเป็นเมิน หยิบป๊อปคอร์นเข้าปากแก้เก้อ ขณะเดียวกันคนที่เพิ่งโดนว่าไปแหม็บๆก็ยังม้วนผมรุ่นพี่เล่นไม่เลิก
"พี่ว่าคอเนอร์หล่อป่ะ" เฟอร์เดียตั้งคำถามใส่มาร์คที่นอนอยู่ข้างๆกัน
"ไม่อ่ะ ยังไงเอม่อนและกระต่ายของเขาก็หล่อที่สุด"
"ผมขออ้วกได้มั้ย พี่แม่งโคตรหลงตัวเอง ผมเป็นพระเอกนะ"
"พระเอกแล้วไง นายไม่เห็นคอมเมนต์ของแฟนๆหรอว่าเขากรี๊ดใคร" มาร์คลอยหน้าลอยตาตอบหน้าตาย นั่นยิ่งทำให้คนเด็กกว่ารู้สึกหมั่นไส้ อยากแกล้งไปอีก
"ไม่จริงอ่ะ...ผมว่าแฟนๆเขากรี๊ดที่เราสองคนอยู่ด้วยกันมากกว่า" เฟอร์เดียจ้องเสี้ยวหน้าด้านข้างของมาร์คด้วยแววตาที่สื่อมาจากใจจริงๆของเขา แต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้นก็กลับเป็นแววตาขี้เล่นตามเคยน่าเสียดายที่มาร์คไม่ทันเห็นเพราะเจ้าตัวกำลังสนใจอยู่กับฉากที่คอเนอร์และเอม่อนกำลังแต่งเพลงด้วยกันในบ้านของเอม่อนเอง
YOU ARE READING
Sing Street Fanfiction
Fanfiction"Hello Guys, We're Sing Street from Dublin" คลังรวมฟิคด้อม Sing Street สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามฟีลลิ่งนะครับผม Love U All X.
