Note : กลับมาอีกครั้งกับแมว กระต่าย และเจ้ามนุษย์
เวลาผ่านไป เจ้าแมวน้อยคอเนอร์และปุกปุยเอม่อนของเบรนดันก็เติบโตขึ้น มีหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมของสิ่งมีชีวิตสองสิ่งนั้น
เบรนดันสังเกตุว่าช่วงหลังมานี้เจ้าแมวตัวป่วนเริ่มออกห่างจากกระต่ายตัวน้อยของเขาแล้ว ไม่คอยไปเกาะแกะเหมือนเก่า เขาควรดีใจมั้ยนะ ที่คอเนอร์ไม่ติดเอม่อนแล้ว เพราะนั่นทำให้เขามีเวลาขลุกอยู่กับกระต่ายตัวโปรดได้อย่างไม่มีตัวอะไรมาขัด และเขาก็ยังสามารถไปเล่นกับแมวคอเนอร์ได้โดยไม่ต้องมัวแต่จับมันแยกออกจากเอม่อน
"ว่าไง เอม่อน ช่วงนี้ทำไมแกดูซึมๆจังเลย ฮึ๊!?" เบรนดันทักทายเจ้ากระต่ายที่กระโดดเข้ามาใกล้ เขาลูบหัวลูบหางขยี้ขนฟูและหูยาวๆนั่นอย่างรักใคร่
'ป่าวซึมสักหน่อย เบรนมั่ว!' ส่งเสียงร้องงืดๆพลางเอาจมูกเล็กดันแขนแกร่งของเจ้านาย เบรนดันมองกระต่ายแสนรัก หัวเราะออกมาเบาๆ
"แกอย่ามาเถียงเลย ซึมจริงจังมากครับลูกพ่อ เป็นอะไร ไหนบอกพ่อซิ"
'กะ...ก็ คอเนอร์ไม่รักม่อนแล้ว น้องไม่รักม่อนแล้ว..' เอม่อนส่งเสียง ถามว่าชายหนุ่มรู้ภาษากระต่ายหรือก็เปล่าหรอก แต่อาการมันฟ้อง เพราะตั้งแต่ตัวป่วนมันโตขึ้นและออกห่างไป เอม่อนก็ดูเหงาหงอยกว่าปกติ อาหารกระต่ายที่ปกติจะต้องซื้อเดือนละสองถึงสามกล่อง ปัจจุบันแค่กล่องเดียวยังไม่หมดเลย
เมี้ยวววว เมี้ยววว
เสียงเจ้าตัวต้นเหตุทำกระต่ายเศร้าดังมาแต่ไกล เจ้าลูกเหมียว ตอนนี้เป็นเหมียวเต็มตัว จากที่ขนาดใกล้ๆกันกับเอม่อน ตอนนี้มันตัวโตกว่าอีกหลายเท่า
คอเนอร์มองเจ้ามนุษย์ที่กับกระต่ายตัวจ้อยนิ่งๆก่อนจะสะบัดหน้าหนี เดินอาดๆไปนอนลงบนฟูกของตัวเอง เบรนดันส่ายหัวน้อยๆ
เจ้าเหมียวจอมหยิ่งเอ้ย!!
ชายหนุ่มได้แต่ค่อนขอดแมวตัวโปรดในใจ เกิดพูดออกไป คุณท่านแกงอนไม่ยอมกินข้าวอีกเขาจะยุ่ง จะใช้อำนาจกระต่ายแบบเมื่อก่อนก็ไม่ได้แล้วด้วย
YOU ARE READING
Sing Street Fanfiction
Fanfiction"Hello Guys, We're Sing Street from Dublin" คลังรวมฟิคด้อม Sing Street สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามฟีลลิ่งนะครับผม Love U All X.
