เสียงคุยเซ็งแซ่ภายในห้องสี่เหลี่ยมเงียบลงเมื่อประตูห้องถูกเปิดออกโดยใครบางคนที่มาใหม่ มันเงียบเสียจนผมต้องหยุดการสนทนากับกลุ่มเพื่อนแล้วหันไปมอง เป็นผู้ชายรูปร่างดูบอบบางในชุดเสื้อเชิ้ตคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้น เขาสวมแว่นตาหนาเตอะรูปทรงเชย แถมยังสะพายกระเป๋าสีตุ่นๆ ซึ่งนั่นทำให้เขาดูเหมือนเป็นพวกเนิร์ดหน้าชั้นไปสักหน่อย แต่จากการที่ผมสามารถมองเห็นสีหน้าของหมอนั่นได้จากตรงนี้มันบอกผมว่าคนคนนั้นไม่ได้เนิร์ดอย่างที่เห็นเลย ห้องเรียนกลับมาเสียงดังอีกครั้งหลังจากทุกอย่างกลับสู่สภาวะปกติ คนตัวเล็ก(กว่าผม)คนนั้นเดินไปหากลุ่มเพื่อนของเขาที่โบกมือเรียกอยู่ทางด้านหลัง ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมองตามทุกการกระทำของผู้ชายคนนั้นด้วย คล้ายกับว่าสายตาของผมมันถูกตรึงให้มองแต่เขาตั้งแต่เขาเข้ามา และสงสัยว่าผมคงเงียบนานเกินไปหน่อยจนเพื่อนในกลุ่มที่นั่งข้างผมถึงกับต้องสะกิดโดยการตบหลังผมเสียเต็มแรง
"โอ้ย เจ็บนะโว้ย"
"แล้วเหม่ออะไรของนายวะ เมื่อกี้พวกฉันคุยอะไรกันไหนตอบซิ" เอียน เคนนี่—หัวโจกในกลุ่มถามผม แต่สายตาของเจ้าหมอนี่ดันมองไปทางทิศเดียวกับที่ผมมองอยู่เมื่อครู่นี้ ใบหน้าหล่อๆปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างที่มันมักจะโผล่ออกมาเวลาเอียนรู้ทันใครสักคน
"ไม่รู้! ไม่ได้ฟังสักหน่อย" ผมบอกปัดๆไปให้มันจบการคาดคั้นนี่ แต่เอียนก็คงไม่ยอมจบง่ายๆหรอกผมรู้ โชคร้ายที่ผมนั่งหันหน้าตรงข้ามกับหมอนั่นพอดี ตอนนี้เลยรู้สึกราวกับว่าโดนรอยยิ้มยียวนของเอียนเคนนี่คุกคามความสงบสุข
YOU ARE READING
Sing Street Fanfiction
Fanfiction"Hello Guys, We're Sing Street from Dublin" คลังรวมฟิคด้อม Sing Street สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามฟีลลิ่งนะครับผม Love U All X.
