Sing Street Fanfiction

Merry Christmas

.....

เร็วอีกแมคเคนน่า นายทำได้ๆ

ผมพร่ำบอกตัวเองในใจ สองขาก้าวฉับๆอย่างรวดเร็วจนแทบจะกลายเป็นวิ่ง พลางยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาเป็นระยะ เหงื่อกาฬแตกเต็มใบหน้าทั้งที่ในขณะนี้อุณหภูมิเป็นเลขโดดตัวเดียว

อีก 10 นาที..
เห็นดังนั้นผมก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังจุดรอข้าม จากนั้นก็วิ่งข้ามถนนที่เรียกได้ว่าค่อนข้างโล่งกว่าปกติด้วยความรวดเร็ว

ความรีบเร่งจนเกินเหตุนี้จะไม่เกิดขึ้นหากผมไม่ตื่นสายและนอนต่อเพลินจนเลยเวลานัดมาเกือบๆสองชั่วโมง ผมตื่นได้ก็เพราะเสียงโทรศัพท์ดัง กดรับสายด้วยความงัวเงียก็ต้องตื่นเต็มตาเพราะปลายสายแทบจะตะโกนคุยอยู่แล้ว ซึ่งฟังจากน้ำเสียงของหมอนั่นที่โทรจิกตามตัวผมนั้น....ถ้าไปไม่ทัน ผมคงไม่มีชีวิตรอดไปถึงวันแกะของขวัญวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน

เอาล่ะ...เหลืออีก 5 นาที
เพียงแค่ข้ามถนนข้างหน้านี่ไป แล้วเลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมตึก จุดหมายปลายทางที่ผมต้องไปให้ถึงนั้นก็จะมาปรากฎอยู่ตรงหน้า

ในที่สุดผมก็มาทันเวลาอย่างฉิวเฉียด ผมผลักประตูไม้โอ๊คที่แขวนพวงมาลัยช่อสวยประดับไว้เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งยามเปิดประตูเข้าไปก็ชวนให้รู้สึกดีพอๆกับกลิ่นของกาแฟคั่วบดภายในร้าน ช่างเข้ากับบรรยากาศในวันแห่งความสุขอะไรเช่นนี้

แต่ผมนี่สิ...กำลังจะมีทุกข์แทนเสียแล้ว เมื่อผู้ชายหนึ่งเดียวในร้านกำลังจ้องมาทางผมเขม็งราวกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน

"นายสายฉันไม่ว่า แต่สายแบบที่อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงและร้านนี่ก็กำลังจะปิด ฉัน-ไม่-โอ-เค" ทันทีที่ผมบากหน้าเดินเข้าไปนั่งลงตรงข้าม เขาก็เปิดปากด่าผมก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนผมก็ได้แต่นั่งหน้าจ๋อย ส่งยิ้มแห้งๆด้วยความสำนึกผิดไปยังร่างตรงหน้า