Stockholm Syndrome

140 4 8
                                    




ผมเป็นซูเปอร์สตาร์ ผมหล่อ ผมรวย ผมมีชื่อเสียง ผมเดินไปทางไหนก็มีแต่คนจับตามอง สาวๆเกือบทั้งโลกต่างก็ต้องการตัวผมไปเป็นเจ้าของ แต่ตอนนี้...



"อ๊ากกก!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนะ พวกแกเป็นใคร บังอาจจับตัวฉันมาได้ยังไง!" เสียงโวยวายดังลั่นมาจากชายหนุ่มร่างสูงที่มีผ้าสีดำคาดปิดตาไว้อยู่ พร้อมทั้งขาและมือก็ถูกมัดติดไว้กับเก้าอี้ที่เขานั่ง



"หุบปากไปสักทีน่ะ!!" เสียงทุ้มห้วนตอบกลับมา ชายคนนั้นเกือบจะลงไม้ลงมือตบกบาลไอ้เซเลปหน้าหล่อนี่สักป้าบสองป้าบให้มันหยุดพูด แต่ก็ติดที่มีคนมาห้ามเขาเอาไว้ก่อน



"แกต้องการอะไร เงินอย่างนั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยฉันไปเซ่!!"



"โว้ย!! ไอ้ห่านี่ เดี๋ยวปั๊ด!!"



"ไม่เอานะเอียน! อย่าไปทำร้ายเขา" คนตัวเล็กเจ้าของเสียงทุ้มหวานจับมือชายหนุ่มหน้าโหดอีกคนเอาไว้ ก่อนที่หมอนั่นจะต่อยปากพ่อคนพูดมากเมื่อครู่



"อะไรวะมาร์ค ก็แม่งพูดมากชิบหาย ฉันรำคาญ" เอียนปัดมือเล็กทิ้ง ชายหนุ่มหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด ทั้งไอ้ตัวน่ารำคาญ ทั้งความเป็นแม่พระของแฟนตัวเอง



"พูดไม่รู้เรื่องนะเอียน! นายออกไปเลย ฉันดูแลหมอนี่เอง" มาร์คเริ่มขึ้นเสียง ไม่รู้ว่าตัวเองทนอยู่กับผู้ชายคนนี้มาได้ยังไงตั้งสองปี



เอียนมีท่าทีฮึดฮัดแต่ก็ยอมออกไปแต่ก็ไม่วายกระแทกประตูเสียงดังปังและ ทำลายข้าวของที่วางขวางทางเอาไว้ มาร์คเห็นแล้วได้แต่ถอดถอนใจ ก่อนที่เขาจะหันมาสนใจคนที่กำลังดิ้นพราดๆพยายามเอามือถูกับเก้าอี้หวังให้มันขาด

Sing Street FanfictionWhere stories live. Discover now