เบรนดัน เป็นผู้ชายโสด ใจดี สปอต ดับลิน...เอ่อ...นั่นมุขหรืออะไร เอาล่ะกลับมาเข้าเรื่องดีกว่า
เบรนดันเป็นผู้ชายรักสัตว์ เขามีสัตว์เลี้ยงทุกชนิดที่เขาสามารถเลี้ยงได้ แต่มีอยู่แค่สองอย่างที่เขารักมันมากที่สุด จะเรียกว่าเขาเป็นทาสพวกมันเลยก็ว่าได้
แมว และ กระต่าย
เขามีพวกมันนับรวมๆแล้วเกือบสิบตัว แต่ก็อีกนั่นแหละ ในบรรดาเด็กๆพวกนั้น ก็ต้องมีลูกรักตัวโปรดถูกต้องไหม คอเนอร์เป็นลูกแมวตัวใหญ่ที่สุดในคอก ท่าทางมันดูฉลาดและดูเจ้าเล่ห์เกินอายุทั้งที่มันเพิ่งจะลืมตาดูโลกได้เพียงแค่ 3 เดือน ส่วนเจ้าขนฟูตัวโปรดของเขามันชื่อ เอม่อน กระต่ายปุกปุยแสนน่ารัก สีขนของมันแตกต่างจากตัวอื่น สีขาวแซมดำมันดึงดูดคนเป็นเจ้าของให้หลงหัวปักหัวปำ พร้อมกับนิสัยน่ารักๆของมันอีกด้วย
แต่ชีวิตแสนสุขของเบรนดันกับเหล่าสัตว์เลี้ยงเริ่มมีมารมาผจญ เจ้าลูกแมวสุดรักของเขามันไม่เชื่องเอาเสียเลย มันขู่ฟ่อๆทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้เอม่อน แต่พอเป็นเวลาปกติมันกลับเข้ามาออดอ้อนตามประสาแมวขี้ประจบ
"คอเนอร์! กินข้าว" เบรนดันตะโกนเรียกลูกแมวตัวโตที่กำลังไปซุกไซ้อยู่กับปุกปุยเอม่อนของเขา เบรนดันไม่คิดว่าแมวกับกระต่ายจะอยู่ด้วยกันได้ แต่ในกรณีถือเป็นข้อยกเว้น เพราะคอเนอร์เล่นตามเอม่อนต้อยๆ เรียกได้ว่าเห็นเอม่อนที่ไหน ก็จะเห็นสิ่งมีชีวิตร้องเหมียวๆอยู่ข้างๆด้วยเสมอ
แต่ตอนนี้เจ้าลูกแมวนั่นต้องกินข้าว!
ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้เพื่อที่จะจับเจ้าแมวนั่นแยกออกมา แต่ยังไม่ทันที่จะได้สัมผัสตัว คอเนอร์ที่ก่อนหน้านี้กำลังฟัดเอม่อนอยู่ก็หันมาแยกเขี้ยวใส่เขาเสียแล้ว
'แฮ่! ไอ้มนุษย์! อย่ามาเข้าใกล้เอม่อนของฉันนะ' เจ้าลูกแมวคิดว่าตัวเองดูน่ากลัวสุดๆ หารู้ไม่ว่าภาพที่คนเป็นเจ้าของอย่างเบรนดันมองเห็นนั้นมันดูน่ารักเป็นบ้า เพราะมองยังไงคอเนอร์ก็เป็นได้แค่ลูกแมวตัวน้อยๆส่งเสียงร้องแง้วๆเท่านั้น
YOU ARE READING
Sing Street Fanfiction
Fanfiction"Hello Guys, We're Sing Street from Dublin" คลังรวมฟิคด้อม Sing Street สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามฟีลลิ่งนะครับผม Love U All X.
