"เฟอร์เดียครับ ผมมีอะไรอยากจะถาม" เสียงทุ้มหวานเอ่ยแผ่วเบาเป็นเสียงกระซิบที่ทำให้หัวใจของคนฟังอย่างผมเต้นรัว ลุ้นกับคำถามที่กำลังจะเอ่ยออกมา จะใช่เรื่องเดียวกับที่ผมคิดอยากถามเหมือนกันหรือเปล่านะ
"โอ๊ะ ผมว่าตอนนี้เรายังไม่ควรพูดมาก" มาร์คพูดเสียงเบา คงหลงลืมไปเสียสนิทว่าเขาขอให้เงียบเสียง และถ้ามัวแต่มาคุยกันเองแบบนี้คงไม่คุ้มกับการที่ออกเรือมาดูหิ่งห้อยรับบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก
ท้องฟ้ามืดสนิท มีเพียงแต้มจุดสีขาวระยิบระยับไปทั่วผืนแผ่นสีดำ แล้วเจ้าดวงจันทร์ที่ดูเหมือนว่าวันนี้มันจะเปล่งแสงนวลตามากกว่าวันไหนๆ เงาจันทร์ที่สะท้อนกับผืนน้ำไหวไปตามระลอกคลื่น กลิ่นอายของทะเลและลมเย็นๆพัดเอื่อยๆเข้ามาปะทะใบหน้ายามเรือแล่นทำให้รู้สึกดี เหมือนได้ปลดปล่อยตัวเองไปกับธรรมชาติรอบข้าง ความเครียดความกดดันของงานที่ทำอยู่ก่อนที่จะมาเที่ยวก็หายไปจนสิ้น
ชักไม่อยากกลับดับลินซะแล้วสิ และคงต้องขอบอกเป็นสักรอบที่ล้านว่าผมหลงรักประเทศไทยเข้าเต็มเปาแล้วล่ะครับ
ใช้เวลาอยู่บนเรือชมหิ่งห้อยอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงได้ พวกเราและนักท่องเที่ยวคนอื่นก็กลับถึงรีสอร์ท เมื่อพ้นบริเวณชมแมลงเรืองแสงนั่นแล้ว ทุกคนบนเรือก็พูดออกมาคล้ายไม่เคยพูด หลายๆคนมีรอยยิ้มฉายชัดอยู่ในแววตา คนตัวเล็กข้างๆผมก็เหมือนกัน มาร์คดูมีความสุขเอามากๆกับคืนแรกบนเกาะกูด ดวงตาทอประกายวาววับอย่างน่าหลงใหล จนผมอยากจะโอบกอดเอาไว้ไม่ให้ห่างกาย
เมื่อเรือจอดเทียบท่า ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่น นักท่องเที่ยวบางคนก็เดินเข้าไปสั่งเครื่องดื่มที่บาร์ บางคนก็นั่งเล่นกินบรรยากาศอยู่ที่ล็อบบี้ และบางคนก็แยกย้ายกลับเข้าบ้านพัก ซึ่งผมกับมาร์คก็เป็นหนึ่งในกลุ่มหลังนี้
YOU ARE READING
Sing Street Fanfiction
Fanfiction"Hello Guys, We're Sing Street from Dublin" คลังรวมฟิคด้อม Sing Street สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามฟีลลิ่งนะครับผม Love U All X.
