Girlfriend Ako Ng Boss Ko?? (Under Editing)

CHAPTER 43-FRIENDS

a/n

thank you guys sa paghihintay. Two days din akong di nakapagupdate walang internet eh....huhuhu..anyways sa nagtatanong kung girl ba ako o boy... well the answer is I'm girl but not totally.. a little boyish pero hindi po ako tomboy okay...thanks for an overwhelming comments I appreciate it..

just keep on supporting this story.... Nakakawala ng stress kapag nagsusulat ako tapos may mga tao na nagugustuhan yung gawa ko.... I'm so flattered...

******************************

REAYCIE's POV

Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na may nakatitig sa akin kaya agad kong binuksan ang mata ko just to see my father.

"good morning daddy." Bati ko at naupo sa kama ko. Hindi pa rin ako makapaniwala na yung daddy na tinatawag ko because I want to help ease his bereavement to his daughter is my real father. Kaya pala simula pa lang nung una ko siyang makita ay magaan na ang loob ko sa kanya that I don't think getting harmed by him.

"good morning princess." Bati niya habang kinukusot ko ang mata ko para makita ko ng maayos ang paligid ko dahil hindi pa rin nakaka adjust yung paningin ko sa liwanag.

"daddy naman wag mo na nga akong tawagin na princess.." naiilang kasi ako.. hindi ako sanay nag anon ang tawag niya sakin..it feels like I'm stepping at the highest peak of my life and I hate feeling.

"bakit ba? Eh ikaw ang prinsesa ko...payakap nga ako anak." At niyakap niya ako.. I feel safe and more comfortable sa yakap niya.. ito yung feeling na never ko naramdaman sa mga yakap ni papa. Niyayakap niya kami ni mel para ipakita ang paglalambing niya samin pero iba pala talaga pag tunay mong magulang ang yumakap sayo..

ano kayang feeling ng yakap ng tunay ko ina? Would it be the same feeling my father gave me? "you know what? I'm the happiest man when I found you...matagal ko ring hinintay na makita kayo ng mommy mo and now it started.... I already found you..." humiwalay siya sa pagkakayakap sakin at tiningnan ako sa mata. "no, I didn't found you...you found me,remember our first met?" at ngumiti siya nangiti na rin lang ako nung maalala ko yun, natapunan ko siya ng coffee, just being clumsy huh?.... "dapat magagalit ako sayo nun...kasi no one dares to pour me coffee pero nung makita kita pakiramdam ko nawala lahat ng galit ko..i have this feeling na you're important to me and I can't bear to shout at you because of your clumsiness..do you know kung kanino mo na inherit ang pagiging clumsy mo?" tanong pa niya.

"I don't know dad, maybe from mom?" alangan kong sagot.. " I don't know anything 'bout mom, but I'm sure of one thing...namana ko sayo ang pagiging iyakin..haha" I said teasingly and he just frowned at what I said.. how cute.. ^___^

"tsk pareho kayo ng mommy mo.....she always tease me about being cry baby but that's make her sweeter to me.. she always wipe a tear that came from my eyes.." nangiti ako sa sinabi niya, how I wish I met her. "o sige na princess mag ayos ka na ng sarili mo at bumaba ka na para sa breakfast." Pagiiba niya ng usapan..at tumayo na sa kama ko at lumakad papunta sa pinto ng kwarto ko pero bago tuluyang lumabas may sinabi siya na nakapagpangiti sakin ng sobra. "I love you princess, always remember that." At lumabas na ng siya..

Pagkalabas niya ng kwarto ko ay tsaka ko lang napansin ang kabuoan ng kwarto...oh geez *gulp*

Maganda yung ayos ng kwarto, well organized but I hate its color. Pink? Too girly! I prefer blue or violet or some other color na hindi girly, full of stuff toy na ewan ko kung anong naisipan ng nagdesign nito.. tsk I guess I have a renovation to do this weekend.. tumayo na lang ako at dumeretso sa banyo hindi ko na pinansin ang itsura ng kwarto ko. Pagkatapos kong mag ayos ng sarili ko ay agad akong lumabas ng kwarto ko at dumeretso ng kusina. (pasintabi po sa lahat ng mahilig sa pink..opinion lang yan ni rc..)