Eksik Parça

Eksik Parça -39- (Final)

Levy McGarden

Uzun koridorda yayılan hastane kokusu tüylerimi diken diken ederken oda numaralarına gözlerimi gezdirdim bir kez daha.

"Neden hastaneye geldik?" dedi Gajeel benim gibi etrafta göz gezdirirken.

"Ziyaret etmemiz gereken biri var."

Koridorun sonuna başımı uzatıp kaşlarımı çattım.

"Yanlış mı geldik acaba?"

"Kimi ziyaret edeceğiz?" dedi Gajeel beni takmadan.

"Sanal bir arkadaş." dedim omuzlarımı silkerken. "Üç hafta önce gasp edilmiş. Aldığı yaralar oldukça ağırmış hastaneye ilk geldiğinde. Vücudundaki yaralar dışında şu an burada psikolojik tedavi görüyor."

Gözlerini kaçırdı önce.

"Bunları sana neden anlattı?"

"Birilerine ihtiyaç duymuş çünkü. Anlatması gerekiyordu."

İleriye doğru birkaç adım daha attıktan sonra aradığım odayı buldum. Gülümseyip kapıyı birkaç defa tıklattım. İçeriden tiz bir 'gir' sesi duyduğumda hızlıca açtım kapıyı.

"Ayame!"

Koşup hızlıca kollarımı ona dolarken bitkin bir şekilde karşılık verdi.

"Levy?" dedi kısık bir ses tonuyla.

"Evet." dedim başımı hızlıca sallarken.

Bizi gördüğünde altları morarmış gözleri kısılmış, küçük bir gülümseme yayılmıştı yüzüne. Hastane yatağındaki duruşunu düzeltmiş, ellerini birbirine geçirmişti.

"İlk görüşmemiz bu değil mi?"

"Öyle." dedim yüzüme bir gülümseme yerleştirirken.

"Üç haftadır doktorlar ve hemşireler dışında kimseyi görmemiştim." dedi biraz daha gülümserken.

Gülümsediğinde solgun yüzündeki yanaklarına tatlı bir pembelik yayılmıştı.

"Arkadaşlarından hiçbiri gelmedi mi?"

Gülümsemesi bir anlığına yüzünde asılı kalmış, sonra yavaş yavaş kaybolmuştu.

"Ailem, arkadaşım diyebileceğim kimsem yok. Bu yüzden mesaj attım ya sana."

"Doğru." dedim başımı eğerken. "Ama artık ben varım. Seni sık sık ziyarete geliriz."

Bakışları arkamda duran Gajeel'e takıldı.

"Bu o bahsettiğin kişi mi?"

Başımı olumlu anlamda salladım.

"Evet. Gajeel o."

İkimize dikti gözlerini.

"Cidden inanılmazsınız biliyor musunuz?" dedi şaşkın bir şekilde.

"Neden?" dedim kaşlarımı çatarken.

Yatağında dizlerini kendine doğru çekip kaşlarını çattı.

"Ben o sokaklarda gasp edildikten sonra insanlara dokunmaya korkar oldum. Ama sen, ona aşık olmuşsun." dedi boş gözlerini benden alıp Gajeel'e bakarken. "Ya sen? Sen ise o gün acımasızca dövdüğün kadına aşık oldun ve onu korumaya başladın."

Ne diyeceğimi bilemeyip Gajeel'e baktım. O da ne diyeceğini bilmez bir şekilde bana bakıyordu. Tekrar Ayame'ye doğru döndüğümde ikimize de gülümseyerek bakıyordu. Kurumuş dudaklarını ıslattıktan sonra gülümsedi.