KIRMIZININ SİYAH HALİ

31-ÇARPIŞMA

Keyifli okumalar ^-^

•¿?¿?¿?¿•

Bakışların üzerinizde olmasını sever misiniz ? Ben hiç bir zaman sevemedim. Okula ilk geldiğim gün kendimi anlatırken de sevmedim,okula ilk başladığım gün,1.sınıftayken de sevmedim.

Şuan da sevmiyordum ama Emre'nin bakışları sürekli üzerimdeydi.

Kaydını bizim okula almıştı ve beni rahatsız etmek için sürekli benim gittiğim yerlere geliyordu ve sürekli bana bakıyordu.

"Can. Tuvalete gitmek istiyorum. Yüksek müsaadenle."

Gözlerini devirip kafasını salladı. Barış bugün okula gelmemişti çünkü hastaydı. Hasta olduğunu düşününce içim burkulsa da annemi ikna etmiş,okul çıkışı Barış'lara gidecektim.

Tuvalete giderken Emre yanıma gelince hiç bozuntuya vermeyip yürümeye devam ettim. "Asabi kız ? Naber ?"

Tuvalete girecekken kolumdan tutunca gözlerimi devirdim. "Nereden geliyor bu özgüven ? Cidden soruyorum. Bu okulda bana yaklaştığın takdirde senin için iyi sonlar düşünmeyen bir sürü kişi var. Barış yok diye umurlarında değilim mi sanıyorsun ?"

Kahkaha attı. "Nefes al. Tabi ki öyle bir şey düşünmüyorum. Okul arkadaşımla konuşmak istedim."

Gözlerimi devirdim. "Kolumu bırak."

Cıklayıp kolumdan çekiştirmeye başladı. Oflayıp kolumu çekmeye çalışsam da beceremedim.

"Bu kadar sert kızı oynamak zorunda mısın ? İki birer yakın arkadaş olabiliriz. Ve ya farklı bir şey ?"

Sonuna doğru muzhipçe sırıttığı cümlesine karşın yüzümü buruşturdum. "Bana ne yaptığınızın farkında değil misin sen ? Hayatımı nasıl boka batırdığınızın farkında değil misin ! Çek elini !"

Elini çekip ceplerine koydu. "Mavi gözlüleri sevmem. Sen ilksin."

Arkasını dönüp yürümeye başladığında sinirle derin bir nefes alıp sinirden sıktığım ellerimi gevşettim ve tuvalete girdim.

İçerideki kızları umursamadan yüzümü yıkayıp aynaya baktım.

Beni.

Rahat.

Bırakmayacaklar mıydı ?!

Sinirle tekrar yumruklarımı sıkıp tuvaletten çıktım.

Sınıfa girdiğimde Can uyukluyor,Kaan telefonuyla oynuyordu. Onlara söyleme ihtiyacı duymayıp yerime oturdum. Sonra söylerdim nasıl olsa.

Başımı Kaan'ın omzuna yaslayıp oynadığı oyuna baktım. Gülerek "O oyun eskimedi mi kanka ?" ,sordum. Sırıttı. "Eskileri canlandırmak bizim işimiz kanka." Güldüm. Ama sonra aklıma Emre'nin olayı gelince gülüşüm soldu ve boğazımı temizleyip Kaan'a baktım. "Kaan ?"

Kaşlarını kaldırdı. Oyunun da tam ortasındaydı. "Emre tuvalete giderken karşıma çıktı."

Oyundaki karakteri trene çarptı ve bana dönüp kaşlarını çattı. "Ne !" Gözlerimi devirdim. Ani tepkiler eşittir Barış,Can ve Kaan.

"Hemen heyecan yapma sende. Bir şey olmadı."

Ofladı. "Çocukların ikisi de psikopat lan. İkisi de."

Kafamı sallayıp telefonunu elinden alıp bende oynamaya başladım. O da bana bakarken Emre'nin iğrenç sesini duyduğumda kafamı kaldırmamla oyunda yanmam bir oldu.

Açıkçası bu şuan umurumda değildi çünkü Emre buraya doğru geliyordu.

Kaan kalkıp eliyle beni arkasına aldı.