Part 11

135 10 0
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Και όχι πως σε θέλω, μα θα έδινα τα πάντα για να μου χάιδευες τα μαλλιά λίγες στιγμές πριν κοιμηθώ.



Ο ενοχλητικός ήχος του ξυπνητηριού με σήκωσε από το κρεβάτι και αυτόματα με έκανε να κοιτάξω το κινητό μου. 7.15. Πφφ, πρέπει να πάω σχολείο. Για κάποιο περίεργο λόγο είχα το άρωμά του πάνω μου. Μύριζε τόσο υπέροχα. Έπρεπε όμως να σταματήσω να αισθάνομαι έτσι για εκείνον κάποια στιγμή. Εξάλλου και εκείνος μου είχε ξεκαθαρίσει ότι θα προτιμούσε να παραμέναμε φίλοι. Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι, όπου κοιμόταν εκείνος. Κοιμόταν τόσο γλυκά. Κινήθηκα προς το μέρος του όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην τον ξυπνήσω. Ακόμα και όταν κοιμάται είναι πανέμορφος. Του χάιδεψα απαλά τα μαλλιά και πήγα να φύγω, όταν ένιωσα το χέρι του να με τραβάει.

-Έλενα... (είπε και αυτομάτως χασμουρήθηκε). Πού πας?

-Καλημέρα και σε σένα Ίαν. Σχολείο πάω. (είπα ειρωνικά)

-Α μάλιστα. Το ξέχασα ότι είσαι μικρή ακόμα (χαμογέλασε)

-Χαχα καλό αστείο και αυτό. Σε λίγες μέρες κλείνω τα 18 βλάκα. Δεν είμαι μικρή.

-Εντάξει, μην βαράς. Θα σε πάω εγώ σχολείο (αμέσως σηκώθηκε από τον καναπέ και φόρεσε την μπλούζα του που βρισκόταν κοντά του)

-Όχι δεν χρειάζεται. Θα πάω μόνη μου. Είναι κοντά έτσι κι αλλιώς.

-Είπα θα σε πάω και θα σε πάω. Τέλος. Έτσι δεν κάνουν οι φίλοι εξάλλου?

Το βλέμμα μου σκοτείνιασε. Πριν προλάβω να απαντήσω όμως, με τράβηξε λίγο πιο κοντά του και μου ψιθύρισε: α ξέχασα... οι φίλοι που τους αρέσει να κάνουν αυτό: πρόσθεσε και με μια γρήγορη κίνηση κόλλησε τα χείλη του στα δικά μου. Δεν μου άφησε περιθώρια να μιλήσω. Όταν είμαι μαζί του εξάλλου πάντα χάνω τα λόγια μου.

One more songWhere stories live. Discover now