Εκείνος ένας επιτυχημένος τραγουδιστής της ροκ με χιλιάδες θαυμάστριες. Εκείνη μια ταλαντούχα κοπέλα με υπέροχη φωνή και τεράστιο θαυμασμό για εκείνον. Όταν η 18χρονη Έλενα γίνεται ξαφνικά βασική τραγουδίστρια του συγκροτήματος του τραγουδιστή Ίαν...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Όσο μέλλον δεν έχουμε, άλλο τόσο σε ερωτεύομαι...
Αφού έφτασα στο σπίτι που μου είχε πει ο Ίαν ότι γίνονται οι πρόβες της μπάντας, χτύπησα την πόρτα και περίμενα. Αμέσως ήρθε και μου άνοιξε ο Βασίλης.
-Καλημέρα Έλενα. Χαίρομαι που τελικά ήρθες.
-Καλημέρα Βασίλη. Και εγώ χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ.
Έκανε λίγο στην άκρη για να περάσω και με κατατόπισε προς το δωμάτιο όπου θα γίνονταν οι πρόβες μας. Το σπίτι ήταν αρκετά ευρύχωρο θα έλεγα, με απλό και λιτό στολισμό. Βέβαια ήταν φανερό πως το σπίτι αυτό ανήκε σε άντρες. Λογικά είχαν μέρες να καθαρίσουν, ενώ μία μπλούζα πεσμένη στο πάτωμα φανέρωνε σημάδια ακαταστασίας.
-''Χαχαχ σόρρυ για την ακαταστασία. Δεν ερχόμαστε και πολύ σ'αυτό το σπίτι παρά μόνο για να κάνουμε πρόβες'' τόλμησε να μου πει ο Βασίλης, κατακόκκινος από ντροπή.
-''Δεν πειράζει καλέ, καταλαβαίνω. Τώρα που ήρθα εγώ εδώ θα μπει τάξη'' του απάντησα δίχως να το σκεφτώ πολύ.
-''Από εδώ'' είπε δείχνοντας με το χέρι του το δωμάτιο όπου θα γίνονταν οι πρόβες μας.
Δεν ακουγόταν όμως κάποιος ήχος μουσικής. Μάλλον περίμεναν εμένα για να ξεκινήσουν. Ο Βασίλης άνοιξε την πόρτα και μου έκανε σήμα για να περάσω. Ο Ίαν, ο Χρήστος και ο Πάνος με καλημέρισαν χαμογελαστοί και μου είπαν πως με περίμεναν για να ξεκινήσουμε. Είχα αγωνία. Άραγε θα ήμουν καλή?
Ο Ίαν ήταν τόσο όμορφος με αυτό το μπλε πουκάμισο. Από κοντά ήταν ακόμα πιο όμορφος από ότι στις αφίσες που είχα στο δωμάτιό μου. Ήταν όμως και αρκετά κλειστός. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που με είχαν υποδεχτεί με χαρά, ο Ίαν δεν χαμογελούσε τόσο. Ήταν πολύ καλός μαζί μου, αλλά αρκετά μαζεμένος. Σε κάποια στιγμή, ο Χρήστος με έπιασε κρυφά και μου είπε να μην παρεξηγώ τον Ίαν και ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του, δεν εμπιστεύεται εύκολα τους ανθρώπους μέχρι να τους γνωρίσει καλά, διότι στο παρελθόν έχει πληγωθεί πολύ. Φυσικά και δεν τον παρεξήγησα. Ούτε καν με ήξερε. Πώς θα μπορούσα εξάλλου να παρεξηγηθώ, εφόσον και εγώ η ίδια δεν ανοίγομαι εύκολα?
Η πρόβα μας πήγε πολύ καλά. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός ότι ήξερα απέξω όλα τους τα τραγούδια, ενώ ο Πάνος δεν δίστασε να μου πει ότι στο λάιβ που θα κάνουμε την επόμενη Κυριακή θα σκίσουμε. Ώπα..ποιό λάιβ εννοεί??
-Εμμ Πάνο... για ποιο λάιβ λες? Θα κάνουμε λάιβ την επόμενη Κυριακή?
-Ναι, το πρώτο μας λάιβ με την καινούρια μας τραγουδίστρια..εσένα..
-Εμμ... εγώ... δεν έχω ξανατραγουδήσει σε σκηνή..και... δεν ξέρω...
-Για όλα υπάρχει πρώτη φορά βρε.
Τότε ο Ίαν μας διέκοψε, απευθυνόμενος σε εμένα:
-Εάν ντρέπεσαι να ανέβεις στη σκηνή, τότε ποιος ο λόγος να θες να γίνεις τραγουδίστρια? Δεν αρκεί μια καλή φωνή ξέρεις.
Mα καλά τι τον έπιασε τώρα?...
-Δεν ντρέπομαι Ίαν. Απλά θα είναι το πρώτο μου λάιβ. Λογικό δεν είναι να έχω αγωνία? Δεν είμαστε όλοι τόσο κουλ, σαν εσένα ξέρεις.
Δεν ξέρω πως βρήκα το θάρρος να του μιλήσω έτσι.. πάντως όπως φάνηκε, τον είχα εξαγριώσει αρκετά.
-Αν θες να τα πάμε καλά, φρόντισε να έχεις και την κατάλληλη συμπεριφορά. Αλλιώς δεν μας βλέπω καλά...
Τον κοιτούσα με έκπληξη. Αν στα αλήθεια έτσι είναι η συμπεριφορά του, δεν κατηγορώ την Κατερίνα που έφυγε από το γκρουπ. Κι εγώ όμως δεν είμαι από εκείνα τα άτομα που θα κάτσουν να ανεχτούν τέτοια συμπεριφορά. Μάλλον δεν με ξέρει καλά ο κύριος Ίαν. Πόλεμο θέλει? Πόλεμο θα έχει... Δεν ξεκινήσαμε καλά μου φαίνεται. Ο Πάνος έσπρωξε λίγο τον Ίαν και με το βλέμμα του του έκανε νόημα να σταματήσει.
-Ρε σεις, ηρεμήστε.. Λοιπόν, Έλενα, όπως είχε η Κατερίνα, έτσι και εσύ θα έχεις κλειδιά του σπιτιού. Αυτά ανήκαν στην Κατερίνα, αφού έφυγε μας τα έδωσε πίσω. Οπότε τώρα σου ανήκουν.
Πήγε να μου τα δώσει, αλλά ο Ίαν τα βούτηξε από το χέρι του Πάνου. ''Νομίζω πως πρέπει να περάσει τουλάχιστον μια εβδομάδα, μέχρι να την εμπιστευτούμε απολύτως και να της δώσουμε και τα κλειδιά του σπιτιού.''
Τα παιδιά τον κοιτούσαν έκπληκτοι. Το ίδιο και εγώ. Αποφάσισα να ''σπάσω'' την σιωπή που επικράτησε για 10 δευτερόλεπτα και να τολμήσω να του πω: ''Μη φοβάσαι, δεν σκοπεύω να σας κλέψω. Τέσπα, τα λέμε. Γεια παιδιά''.
''Γεια Έλενα, τα λέμε αύριο'' είπαν οι υπόλοιποι τρεις, ενώ ο Ίαν αρκέστηκε σε ένα ξερό ''γεια''.
Βγαίνοντας από το σπίτι και κατευθυνόμενη προς το σπίτι μου σκεφτόμουν όλα αυτά που μου είπε ο Ίαν. ''Μα γιατί ήταν τόσο σκληρός μαζί μου?'' σκεφτόμουν, ενώ δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια μου. Αλλιώς την είχα φανταστεί εγώ αυτή τη μέρα. Βέβαια δεν θα μπορούσε να φανταστώ πως αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει στο σπίτι μου θα ήταν πολύ χειρότερο....
