Part 26

77 13 0
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

''Μέσα στη θλίψη μου ξέχασα μια πόρτα ανοιχτή. Από εκεί τρύπωσε η ευτυχία''


Ian's pov

Τον παρακολουθώ εδώ και ώρα να βρίσκεται σε πανικό και πραγματικά δεν μπορώ να προσδιορίσω τι στο καλό του συνέβη. Κάνει βόλτες πάνω κάτω στο δωμάτιο και σιγοψιθυρίζει; unbelievable (απίστευτο), ενώ παράλληλα κοιτάζει τη φωτογραφία της Έλενας. Εντάξει αρκετά, πρέπει να μάθω επιτέλους τι στο διάολο έπαθε.

-Τζίμμυ.... Τζίμμυ, ηρέμησε. Τι έπαθες ρε φίλε?

-Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή... πώς έτυχε? (απαντά αινιγματικά και γελάει, δημιουργώντας νέα ερωτηματικά στο κεφάλι μου)

-Οκ, αρκετά. Θα μου πεις τι έγινε ή να πάρω τη φωτογραφία της Έλενας και να φύγω? (τον ρωτάω νευριασμένα αυτή τη φορά).

Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί.

-Καλά καλά θα σου πω. Sit down.

-Σε ακούω.

Κάθεται κάτω, μην αφήνοντας από τα χέρια του τη φωτογραφία της Έλενας. Με εκνευρίζει.

-Βλέπεις αυτή? (ρωτάει δείχνοντας τη φωτογραφία του μικρού κοριτσιού που έχει αφήσει πάνω στο κρεβάτι).

-Ναι.. και λοιπόν?

-Πες μου λίγο... τι παρατηρείς? (χαμογελάει)

Αρπάζω τη φωτογραφία με νεύρα και την παρατηρώ. Στην αρχή δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο που ο Τζίμμυ επιμένει να παρατηρήσω καλά τη φωτογραφία του κοριτσιού, μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιώ αυτό που με κάνει να ανοίξω διάπλατα το στόμα μου με έκπληξη. Το μικρό κορίτσι που απεικονίζεται στη φωτογραφία μοιάζει καταπληκτικά στην Έλενα. Για την ακρίβεια είναι σαν να βλέπω την Έλενα σε μικρή ηλικία. Αυτόματα γυρίζω τη φωτογραφία από την άλλη μεριά. Αναγράφεται με μικρά γράμματα: ΕΛΕΝΑ, 2002.

One more songWhere stories live. Discover now