Part 8- Λίγο πριν το λάιβ...

149 9 0
                                    

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.


Oopss, he did it again....!!



Ο ήχος κλήσης του κινητού μου με σήκωσε κατευθείαν από το κρεβάτι.

13.15. Μα καλά? Πόσες ώρες κοιμάμαι? Α ναι, τώρα θυμήθηκα! Στην ουσία δεν κοιμάμαι πολλές ώρες, αφού ο ύπνος με πήρε στις 6.30 τα ξημερώματα. Όλο το βράδυ σκεφτόμουν το φιλί που μου έδωσε ο Ίαν. Γιατί να το κάνει αυτό? Ήταν μεθυσμένος ή όντως το ήθελε? Σκέψου λογικά Έλενα... ήταν παρόρμηση της στιγμής. Το κινητό μου που επέμενε να χτυπά ασταμάτητα διέκοψε τις σκέψεις μου. Ήταν η μητέρα μου.

''Ναι? Έλα μαμά... ναι ναι, καλά κοιμήθηκα, ναι ναι.. όχι μαμά, δεν θα σου πω τη διεύθυνση... καλά είμαι σου λέω... ναι... ο μπαμπάς τι κάνει? Πείσε τον να έρθετε στο λάιβ οκ? Σε φιλώ, μπαιιι''

Η μαμά μου με διαβεβαίωσε ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να καταφέρει τον πατέρα μου να έρθουν στο πρώτο μας λάιβ. Αν το καταφέρει κ αυτό, την παραδέχομαι πραγματικά!

Βγήκα από το δωμάτιο όπου κοιμόμουν και πήγα προς το σαλόνι. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να βρω τον Ίαν να κοιμάται ακόμα στον καναπέ και το θέαμα που αντίκρυσα ήταν... πώς να το πω... χάρμα οφθαλμών... Τον βρήκα να κοιμάται μόνο με το μποξεράκι και τίποτα άλλο, ενώ η κουβέρτα με την οποία κοιμόταν κάλυπτε μόνο τα πόδια του χαμηλά. Είχα μείνει λίγο να τον κοιτάζω, ή μάλλον να τον χαζεύω, ώσπου επιτέλους αποφάσισα να βάλω το μυαλό μου σε λειτουργία και να σταματήσω να φέρομαι σαν χαζογκόμενα. Κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να ετοιμάσω πρωινό. Άνοιξα το ψυγείο, αλλά προς έκπληξή μου το μόνο που βρήκα ήταν ψωμάκια τοστ και ένα μπουκάλι γάλα, το οποίο ποιος ξέρει πόσο καιρό βρίσκεται μέσα σε αυτό το ψυγείο. Μπλιαχ. Ήθελα να ήξερα.. αυτά τα αγόρια που ολημερίς κάνουν πρόβα εδώ μέσα, δεν νιώθουν την ανάγκη να ζωντανέψουν λίγο αυτό το σπίτι, ξεκινώντας βέβαια από το πιο σημαντικό, το ψυγείο τους? Ευτυχώς ήρθα εγώ εδώ, να βάλω λίγο τάξη. Έφτιαξα δύο τοστ, ένα για μένα και ένα για τον Ίαν, που ακόμα κοιμόταν και μετά έβαλα σκούπα, μετά από αρκετή ώρα αναζήτησής της. Ο Ίαν, προφανώς από τον ενοχλητικό ήχο της σκούπας, πετάχτηκε πάνω από τον καναπέ και άρχισε να φωνάζει:

One more songOù les histoires vivent. Découvrez maintenant