Part 14

94 9 0
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Με κοίταξες και ένιωσα πως για λίγο ο χρόνος σταμάτησε και η γη αναποδογύρισε...


Παραμείναμε για λίγη ώρα εκεί. Αγκαλιασμένοι κάτω από τη βροχή. Όσο μελοδραματική και αν ακούγομαι, δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή. Αυτά τα λεπτά που ήμουν στην αγκαλιά του, ήταν χωρίς αμφιβολία τα καλύτερα λεπτά της ζωής μου. Ήξερα όμως ότι δεν έπρεπε να κάνω τόσο μεγάλα όνειρα, γιατί ως γνωστόν οι μεγάλες προσδοκίες επιφέρουν αργότερα και μεγάλες λύπες. Τι να έκανα όμως? Ήμουν ερωτευμένη. Άραγε θα νιώσει και εκείνος κάποτε για μένα όσα νιώθω εγώ για αυτόν? Ή εγώ θα είμαι πάντα εκείνη που νιώθει περισσότερο? Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή του.

-Πάμε μέσα γιατί έχουμε γίνει μούσκεμα? (χαμογέλασε).

-Ναι.... πάμε

Ο Ίαν είχε δίκιο. Τόση ώρα βρέχει καταρρακτωδώς και είχαμε γίνει και οι δύο μούσκεμα. Τρέξαμε γρήγορα να μπούμε μέσα στο μαγαζί για να μην κινήσουμε και άλλο τις υποψίες. Αν και είμαι σίγουρη ότι τόση ώρα που λείπαμε και οι δύο μαζί, τις είχαμε ήδη κινήσει. Ευτυχώς ο Αντρέας είχε διώξει τους δημοσιογράφους τουλάχιστον.

-Πού είστε τόση ώρα? Έχουμε μια εκδήλωση εδώ. Για εσάς έχει διοργανωθεί. (ο Αντρέας μας πλησίασε φανερά εκνευρισμένος).

-Ηρέμησε ρε. Δεν θες να με δεις να νευριάζω έτσι? (ο Ίαν πήγε να του ορμήσει).

-Ίαν σταμάτα. Έχει δίκιο ο Αντρέας. Αντρέα μου συγνώμη. (προσπάθησα να απολογηθώ στον Αντρέα. Ήξερα εξάλλου ότι είχε δίκιο).

Εκείνη τη στιγμή κατέφτασε και η Νάντια. Έκανε πως απευθυνόταν σε μένα, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον μιλούσε για να ακούσει ο Αντρέας, καθώς κάθε τόσο του έριχνε κλεφτές ματιές, τονίζοντας κάθε λέξη που έλεγε.

-Έλενα που να στα λέω... ευτυχώς με έφερες σε αυτή την εκδήλωση, γνωρίστηκα με κάτι παίδαρους... ο ένας μάλιστα μου έδωσε και το τηλέφωνό του.

One more songWhere stories live. Discover now