1.BÖLÜM
Alarmın çalmasıyla uyandım.Bugün okulun ilk günüydü.Hiç bilmedigim bir şehirde,hiç tanımadıgım insanların oldugu bir okula gidiyordum.Saolsun annem yıllar sonra bir kızı oldugunu aklına getirmiş ve bein biricik babamdan ayırmıştı,artık onun yanında hayatıma devam edecektim.
Ne boktan bir şey.Bu düşüncelerden sıyrılıp banyo'ya gidip elimi,yüzümü yıkadım.Saçlarımı düzleştirdimve üstümü giyinip,çantamı aldım ve odadan çıktım.Aşagıya indigimde kahvaltı hazırdı,ama ben kahvaltı yapamaya alışkın degildim.Babam kaldıgım için o erkenden işe gidiyordu.Ve ben tek başıma kahvaltı yapmayı sevmiyordum.Ama şimdi annemle birlikteydim.
''Günyadın Arin'' dedi ve bu düşüncelerimden ayrılmama sebep olmuştu.
''Günyadın''dedim soguk bir şekilde ve kapıya dogru yöneldim.Tam dışarı çıkacağım sırada bana seslendi.
''Arin kahvaltı yapmadan nereye gidiyorsun?''dedi.
''Ben kahvaltı yapamaya alışkın değilim.''
''Alışkın olmaya bilirsin ama artık alışman lazım Arin'' dedi.
''Kusura bakma ama alışamam,ben böyle büyüdüm ve bu alışkanlığı değiştiremem.''dedim soguk bir şekilde.
''Artık değiştirmek zorundasın küçük hanım hemen buraya gel,otur ve kahvaltını yap.İtiraz istemiyorum Arin.''mecburen dedigini yaptım ve masaya oturdum.Ama canım hiçbirşey yemek istemiyordu.Tekrar birşey söylemesin diye önümdeki meyve suyunu bitirdim ve bir parça kmek yedim.Masadan kalktım,çantamı alıp evin kapısına yöneldim,ama yine beni durdurdu.
''Arin bekle para verim.'' dedi.
''Gerek yok benim var.''dedim soğuk bir şekilde.
''Olsun ben yine de verim.'' dedi.
İtiraz etmedim,çünkü zorla verirdi biliyorum.İçeri gitti ve geri döndügünde elinde evin adresinin yazılı olduğu kagıt ve para vardı.Onları elinden aldım ve teşekkür bile etmeden evden çıktım.Neyse ki evin yakınlarında durak vardı ve bu benim için sorun olmayacaktı.Durağa dogru yürümeye başladım.Durağa geldigim de otobüsü beklemeye başladım ama bir türlü gelmek bilmiyordu.Acaba yanlış yerde mi bekliyordum.
Ordan geçen birine sordum ve otobüsümün az önce geçtigini ve bizim okula giden tek otobüs olduğunu öğrendim.Çok iyi ya gerçekten şimdi okula yürüyerek gidecektim.Söylene söylene gidiyordum.Ta ki karşımdaki köpekleri görüp kısa bir şok geçirene kadar köpeklerden çok korkardım yanlarından bile geçemezdim.Ve şimdi karşımdan koşa koşa bana doğru geliyorlardı,paniğe kapılıp bende koşmaya başladım ve bir inşata giridim.Bir süre köpeklerin gitmesini bekledikten sonra çıkmaya hazırlanıyordum ki bileğimi bir el yakaladı.Korkuyla arkamı döndüm ve elin sahibine baktım.İri yarı serseri tipli bir çocuk sırıtarak bana bakıyorudu.Korkuyla ''bırak'' diye bağırıdım ama belli şarhoştu ve bileğimi daha sıkı tuuttu.Beni içeri doğru çekti,zaten küçücüğüm karşımdaki iri yarı adama karşı hiç bir şey yapamıyordum.
Birden ayağım takıldı ve yere düştüm,Adam da bu fırsattan yararlanıp üstüme çıktı ve kıyafetlerimi çıkarmaya çabalıyordu.Tam o sırada adamı biri üzerimden aldı ve bir yumruk geçirdi.Çocuk yakışıklıydı ama o korkuyla yüzüne tama bakamadım.Hemen yerden çantamı aldım ve koşa koşa ordan çıktım.Olayın şokunu atlatmaya çalışıyordum.Bu halde okula falan gidemezdim.En iyisi eve gitmekti,zaten olayın şokunu başka nasıl atlatabilirdim.Koşa koşa eve gittim.Annem evde yoktu,neyse ki bu çok iyiydi şimdi ona açıklama yapmak istemiyordum.Hemen odama çıktım ve banyoya girip sıcak bir duş aldım.Üstümü giyinip kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapadım.Olayın şokunu böyle atlatabilirdim heralde.
