29.BÖLÜM
Sabah Derin'in beni dürtmesiyle uyandım.Yorganı üzerimden çekip kalktım ve banyoya gidip elini yüzümü yıkadım.Saçlarımı toplayıp,üzerimi degiştirdim.
''Annen,seninle konuşmak istiyormuş.Aşağıda bekliyor,o yüzden uyandırdım.''dedi Derin.
''Tamam''deyip kapıya yöneldim.
''Sen gelmiyor musun?''dedim.
''Hayır,siz baş başa konuşun.''dedi.
''Teşekkür ederim Derin.''dedim.
O da gülümseyerek karşılık verdi.Bende odadan çıktım ve aşağıya indim.Annem çift koltukta oturmuş bekliyordu.
''Beni çagırmışsın''dedim.
''Evet,gel şöyle otur.''dedi.
Gidip yanına oturdum ve konuşmasını bekledim.
''Sana hala çok kızgınım Arin.Yani böyle birşey yaptığına hala inanmıyorum.Ama önemli olan birşey var oda sensin Arin.Sen herşeyden,herkezden önemlisin.Senin verecegin kararlarda çok önemli.Sana çok kızgınım ama sonuna kadar da senin arkandayım.İstersen bu çocuğu doğurmak iste,istersen aldır ama ben yine de senin yanındayım.Şimdi söyle bakalım bana,bu çocuğu sen istiyor musun,istemiyor musun?"dedi.
''B-ben bilmiyorum anne.''dedim.
''Bir karar vermek için çok az zamanın olduğunu biliyorsun değil mi Arin.''dedi.
''Biliyorum.Aslında istiyorum ama Asil-''dedim.
''Asil'in ne istediği önemli değil,senin ne istediğin önemli"dedi.
''Asilinde ne istediği çok önemli anne.Tek başıma bu çocuğu doguramam.''dedim.
''Dogurabilirsin Arin,hem daha Asil'in bile haberi yok.Bak ben herşeyi düşündüm tamam mı.Eğer istersen seni hemen Amerika ya gönderirim.Orda bir ev tutarız,bir de yardımcı sen alışana kadar yanında dururum.Zaten yağmur ve silmende orda.Onlarda sana yardımcı olur.''dedi.
Bütün dediklerini agzım açık dinledim.Bunların hepsini tek bir gecede mi düşünmüştü yani.
''Bunların hepsini nasıl düşündün sen.''dedim.
''Evet,sen ne dersin.''dedi.
''Bugün bir düşünim,kararımı söylerim anne.''dedim.
''Tamam,şimdi benim çıkmam lazım.''dedi.
Başımı sallayıp koltuktan kalktım ve yukarı çıktım.Derin yatakta uzanmış telefonuyla ilgileniyordu.
''Deranla mı konuşuyorsun.''dedim.
''Evet.''dedi.
Yanına oturup annemle konuştuklarımızı anlattım.
''Bence Asille konuşmalısın.Onunda bilmeye hakkı var''dedi.
''Evet ama konuşmak istemiyorum.''dedim.
''İyi''dedi ve yanımdan kalktı.
''Sen konuşmassan ben konuşurum.''dedi.
''Ne,sakın Derin,öldürürüm seni''dedim.
''Aaaa öldürürsen öldür be.Onun da çocuğu bilmeye hakkı var.''dedi.
DERİN
"Aaaa öldürürsen öldür be.Onun da çocuğu bilmeye hakkı var."dedim.
Yani yeter artık bu çocuğu tek başına yapmadı ya bu kız.Telefonumu alıp asil'in numarasını bulup aradım.
" Alo,asil konuşmamız gerek arin hakkında yarım saat içinde sahilde ol."dedim ve telefonu suratına kapattım.
"Derin lütfen,gitme." dedi arin.
"Kusura bakma arin işine burnumu sokmak istemem ama gerçekten saçmaladın.Bu onun da çocugu,söz sahibi olmaya hakkı var." dedim.
Sadece kafasını sallamakla yetindi.Bende telefonumu cebine koyup aşağıya indim ve evden çıktım.
ASİL
Derin arayıp buluşmamız gerektiğini söyledi ve kapattı.Giyinip hemen evden çıktım.Arabaya binip,vakit kaybetmeden çalıştırdım.Arin hakkında konuşmamız gerektiğini söyledi acaba arin'e birşey mi oldu.İnşallah öyle birşey değildir.Sahile gelince arabayı park edip indim ve bir banka gidip oturdum.Yaklaşık 10 dakika sonra Derin geldi.
"Merhaba''dedi.
''Merhaba''dedim gülümseyerek.
''Nasılsın?''dedi.
''İyiyim sen.''dedim.
''İyi.''dedi.
Ondan sonra ikimizde konuşmadık.Sessizliği bozan ben oldum.
''Ee derin beni hatrımı sormak için çagırmadın herhalde''dedim.
''Hayır,tabiki.Konuşmamız gereken daha ciddi bir konu var.''dedi.
''Ne peki.''dedim.Artık ciddi anlamda meraklanmaya başladım.
''Asil,arin 1,5 haftalık hamile.''dedi.
''Pardon?''dedim.
Arin hamile,üstelik benden.
''Duydun işte.Arin aldırmayı düşünüyor ondan sana söyleme gereği duymadı.Çünkü senin istemeyecegini düşünüyor.Eğer sende istiyorsan,bir saçmalık yapmadan konuş.''dedi.
''Derin,benim düşünmem gerek.Böyle hemen verilecek bir karar değil.''dedi.
''Tamam sen düşün,görüşürüz.''dedi ve kalktı.
Arin'in hamile olması çok tuhaf geliyor.İçinde benden,bizden bir parça taşıyor.Onunla olacak çocuklarımızı düşünmüştüm ama bu kadar erken olmasını beklemiyordum.
ARİN
Derin gittiğinden beri içim çok huzursuz.Ya bu çocuğu kabul etmezse.İçimde ondan bir parça taşıma hissi o kadar güzel ki.Aşık olduğum adamın çocuğu içimde,benimle hayat buluyor.Doktordan geldiğimizde beri ulturasyon fotoğrafına bakıp duruyorum.Acaba doğsa nasıl olur.Hangimize benzer,kız mı olur yoksa erkek mi.
Kapının çalmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp aşağıya indim ve kapıyı açtım.Gördüğüm kişi karşısında çok şaşırdım.Ama onu o kadar özlemişim ki.
''Asil,senin burada ne işin var.''dedim.
''Konuşabilir miyiz?''dedi.
Başımı sallayıp kapının önünden çekildim ve geçmesine izin verdim.O geçince kapıyı kapatıp,oturduğu koltuğun karşısına oturdum.
İkimizdende ses soluk çıkmıyor.Öyle birbirimize bakıp duruyoruz.
''Ne konuşacaz''dedim en sonunda.
''Hamileymişsin.''dedi.
''Evet.Ama eğer istemezsen gerçekten sorun değil,sonuçta hayatını yaşamak istersin.Hem ben annemle bakarım çocuguma.İstemezsen anla-''
Dudaklarıyla lafım yarıda kaldı.Dudaklarını o kadar çok özlemişim ki.Dudaklarımı aralayıp dilinin içine girmesine izin verdim.Bir süre öpüştükten sonra kendini geri çekti.
''Seni seviyorum,evlen benimle arin.Sana da çocuğumuza da bakarım ben.''dedi.
''Seni seviyorum Asil Haznedar.Evet seninle evlenirim.''dedim ve sıkıca sarıldım.
