Bırakamam

Yanındayım..

(multimedya; Başak ve Berk)

-Ağlama.

Ne yapacağımı bilmiyordum, hem şaşkınlık hem de üzüntü içindeydim. Berk'ten böyle bir şey beklemiyordum. Ağlıyordum:

-Neden bunu yapıyorsun Berk?

-Üzülmeni istemiyorum.

Berk'i hızlıca ittirdim, ondan kurtulmaya çalıştım ama beni bırakmadı.

-Bırak beni Berk! Bırak!

-Başak tamam sakin ol. Hadi gidelim burdan.

-Ya bıraksana beni!

-Tamam ama arabaya bineceksin.

-Arabana falan binmiyorum ben! Gideceğim bırak beni.

-Başak! Bak sinirlenmek istemiyorum tamam mı? Bin arabaya.

-Gerçek yüzünü gösterdin işte.

-Bin!

-İstemiyorum Berk.

-Mutlu olacaksın Başak. Hadi bin.

-Tamam.

Yavaşça arabasına doğru ilerledim ve bindim.

-Nereye?

-Beğeneceğin bir yere.

-Telefonunu kullanabilir miyim? Benimki sınıfta kaldı.

-Al, kullan.

Anneme haber vermek istemiyordum ama başka numara bilmediğim için mecburen arayacaktım.

-Anneciğim ben Başak.

-Başak şarjın falan mı bitti neden kendin aramadın?

-Sınıfta kalmış anne, onun için aramıştım. Utkuların numarasını almıştın galiba Utku'yu ara çantamı alsın.

-Başak okulda değil misin sen, sınıfta nasıl unuttun?

-Değilim.

-Neden Başak?

-Gelince anlatırım arkadaşıma telefonunu vermeme lazım.

-Bu sefer anlatmadan kurtulamayacaksın Başak! Okul kurallarını çok fazla gevşettin akşam babanla konuşursun. Güle güle.

-Yaa ann...

Telefonu yüzüme kapatmıştı. Yeniden ağlamaya başladım.

-Yaa offf! Yeter artık cidden dayanamıyorum bıktım ya!

-Başak ne oldu?

-Gitmek istiyorum ben! Cidden dayanamıyorum artık.

-Nereye?

-İzmir'e. Geldiğimden beri yüzüm gülmedi Berk!

-Benim de suçum var.

-Sen başlangıcıydın. Tamam sen beni tanımıyorsun, hoşlanmamış olabilirsin ama annem ya!

-Ne dedi?

-Babamla konuşacakmış.

-Konuşsun ne yapacak ki baban, dövecek değil ya.

-Telefonuma, parama el koyuyor direk bir şey yaptığımda ve bir hafta geri vermiyor.

-Tamam üzülme sen. Ben dana telefon da para da veririm.

-Hayır tabiki de, olmaz öyle.

-Tamam borç olsun.

-Hayır ya olmaz.