Bırakamam

Evet..

Nikah Memuru:
-Nikahı iptal ediyorum.

   Ordan Adem Bey atıldı.

-Memur bey yapmayın. Kızın anne ve babası burda olmadığı için ağlıyor ama o da istiyor.

Memur Bey:
-İstiyor musun kızım?

  Son kez ona nefretle baktım. Her şey Koray içindi. Memur beye döndüm ve başımı onaylarcasına salladım.

Memur Bey:
-Tamam devam edelim o halde. Sen Fazıl kızı Başak Tuna, Adem oğlu Güven Ulu'yu eş olarak kabul ediyor musun?

   Yeniden tekrar ettim içimden "her şey senin için Koray" .

-Evet.

Memur Bey:
-Sen Adem oğlu Güven Ulu, Fazıl kızı Başak Tuna'yı eş olarak kabul ediyor musun?

   Güven duraksadı ama konuşmaya devam etti.

-Evet, ediyorum.

Memur Bey:
-Sizler sahitlik ediyor musunuz?

    Tanımadığım, ama sahitim olan insanlar da konuştu:

-Evet ediyoruz.

   Defteri önümüze bıraktı. Ellerim titreyerek imzamı attım. Diğerleri de imzayı attıktan sonra memur bey konuştu.

Memur Bey:
-Ben de sizleri karı-koca ilan ediyorum.

   Defteri de bana uzattı. Elinden aldım ve daha sonra bizi tebrik edip salondan çıktı. Adem Bey yanıma geldi.

Ben:
-Mutlu musun?

Adem Bey:
-Hiç olmadığım kadar.

Güven:
-Oğlununda acı çektiğini görebilecek, hatta ona acı çektiren bir adamsın sen. Bu durumda sana da ancak mutlu olmak yakışırdı.

Adem Bey:
-Olan oldu. Gidelim artık şurdan.

   Ne kadar basitti olan oldu demek onun için, mutsuz olan acı çeken bizdik.
   Nikah dairesinden çıktık ve arabaya binip eve gittik. Odama çıktığımda kapı kilitliydi. Aşağıya seslendim.

-İlknur!

  Hemen yanıma geldi.

-Efendim Başak Hanım?

-Kapı neden kilitli?

-Adem Bey kilitlettirdi.

  Elimi başıma koydum.

-Nasıl ya? Benim eşyalarım vardı.

-Onları ben Güven Bey'in odasına taşıdım.

  Ben onun yanında kalamazdım.  Bunu hiç düşünmemiştim. Mecburdum.

-Tamam, saol.

  Güven'in odasına ilerledim ve kapıyı çaldım.

Güven:
-Gel.

   İçeri girdim.

-Burda kalacakmışım.

Güven:
-Farkettim onu dolaptaki elbiselerden, sana almışlar galiba. Bakmak ister misin?

-Gerek yok.
  
   Güven yatağın üstüne oturdu.

-Haa bu arada ben kanepede yatarım sen hiç rahatsız olma.

Güven:
-Olur mu hiç? Ben yatarım orda. Sen yatakta yat.

-Olmaz sen yat.

Güven:
-Tamam. Bir gün ben bir gün sen. Anlaşalım.