Bırakamam

Yakın..

(multimedya; Berk ile Başak)

Güven ile çıkışa doğru ilerlerken canım gibi sevdiğim kardeşlerimi gördüm. Gözlerim doldu.

-Utku!

Utku ve diğerleri duyduğu ses ile birlikte bana döndüler.

Utku:
-Başak.

Hemen ona sarıldım ve ağladım. Onları görmeyi ne kadar özlemiştim. Ondan ayrılıp Doğukan, Kerem ve Akif'e sarıldım. Daha sonra Güven ile merhabalaştılar. Gözlerim Berk'i aradı ama yoktu. Havalimanından Utkulara gittik. Yemek yedik ve sohbet ettik.

-Sizleri ne kadar özlediğimi bilemezsiniz.

Utku:
-Biz de seni çok özledik.

-Ben Berk'e de mesaj atmıştım ama yoktu, görmedi galiba.

Utku:
-Berk bu aralar yine ortalıklardan kayboldu.

-Neden?

Utku biliyor gibiydi ama cevabı tam tersiydi.

Utku:
-Hiç bir fikrim yok.

-Biliyor gibisin.

Utku:
-Geçen gün aynı marketteydik, yanımdan geçti ama beni hiç görmedi.

Merak etmiştim. Konuşmam lazımdı onunla.

-Peki ya Koray nasıl?

Doğukan:
-Onu hergün görüyoruz, psikoloğa gidiyor.

-Ben söylemiştim devem et diye. Peki sen Derya'yı ne yaptın?

Utku:
-Bulamadım, ama önünde sonunda çıkacak ortaya.

-Çok üzgünüm.

Utku:
-Takma sen hiç kafana. Benim meselem bu. Hem siz yorulmuşsunuzdur, yatın dinlenin biraz.

-Eve gidelim biz.

Utku:
-Hayır burada kalın. Bırakmam.

-Annem ve babamı da göreyim, bu gece orada kalsam iyi olur. Çünkü diğer günler hep Koray ile olmak istiyorum.

Utku:
-Biz?

-Sizinle buluşuruz yine.

Utku:
-Bırakmam bugün bizimlesin.

Ona da karşı çıkmak istemiyordum.

-Tamam o halde erkenden gideriz bize sabah.

Utku:
-Süper. Eee hangi odada kalmak istersin.

-Cenk'in odası boşsa orda kalmak istiyorim.

Utku:
-Boş, kalabilirsin.

Utku Güven'e döndü. Sen de benim odamda kalırsın.

Güven:
-Tamam, olur.

Ben:
-Sen nerde kalacaksın?

Utku:
-Ben de burda yatarım.

Ben:
-Ya olmaz öyle beninle kal.

Utku:
-Yorulmuşsundur sen rahat rahat yat.

-Olmaz, sen kal benimle.

Utku:
-Peki o zaman.

Ben odaya gittim üzerime Utku'nun verdiği şort ve tişörtü giydim. Utku odada yoktu. Kapı çaldı.

-Gel.

İçeri Güven girdi.

-Konuşmam gereken şeyler var.