Bırakamam

Aldanmak..

(multimedya; Melis ve Koray)

-Başak?

   Koray'a hayal kırıklığıyla baktım.

-Başak beni dinle.

-Açıklama yapmana gerek yok.

   Arkamı döndüm ve okulun çıkışına doğru ilerledim. Koray önüme geçti.

-Yanlış anladın, beni dinle güzelim.

-Koray git.

-Melis söylesin ha?

-İstemiyorum! Git Koray!

-Dinleyeceksin Başak, beni böyle bırakıp gidemezsin bir kere de beni dinle!

-Açıklaması olamaz bunun!

-Başak ben seni asla aldatmam!

Melis geldi:
-Aramızda bir şey yok. Sadece sürekli birbirimizden kaçmayalım diye barıştık ben de ona barışmamızın şerefine sigara uzattım.

-Uzatma! Sigara falan uzatma! Koray'dan uzak dur!

Melis:
-Koray sevgilin baya hırçınmış.

Ben:
-Ya hala onunla konuşuyorsun, uzak dur diyorum!

Melis güldü:
-Ahh tatlım sen yokken ben vardım.

Koray:
-Artık Başak var.

Melis:
-Ne haliniz varsa görün.

   Melis yanımızdan uzaklaştı.

Koray:
-Bunu anla artık, ben seni asla aldatmam.

-Koray beni bırakmandan o kadar korkuyorum ki, ne yaptığımı ve nasıl hareket edeceğimi bilmiyorum.

   Koray bana sarıldı.

-Korkma, hep yanındayım.

-Tamam.

-Başak hadi bize gidelim, annem sürekli seni soruyordu.

-Tamam, gidelim.

  Bir süre sonra Korayların evindeydik. Kapıyı çaldık Sevgi Teyze açmıştı.

-Aa kimleri görüyorum, hoşgeldin kızım.

   Bana sarıldı, ben de ona satıldım ve Koray ile onun için seçtiğimiz çiçekleri ona verdim.

-Hoşbuldum, bunlar sizin için.

-Çok teşekkür ederim. Hadi içeri gelin.

    İçeri geçtikten sonra:

Sevgi Teyze:
-Haber verseydiniz, yemek hazırlatırdım. Hatta gidip hazırlatıyım hemen.

Ben:
-Hiç gerek yok, zahmet etmeyin.

Zehra Teyze:
-Ne zahmeti canım?

Koray güldü:
-Hazırlat anne, ben açım biraz.

   Zehra Teyze mutfağa gitti. Bir süre sonra mutfaktan Koray'a seslendi:

-Koray canım bakar mısın?

-Geliyorum.

   5 dakika kadar olmuştu ve hiç birisi gelmemişti. Ben de su almak için mutfağa doğru ilerledim. Zehra Teyze'nin sesini duymuştum:

-Koray sakın.

-Anne öyle bir şey yok zaten.

-Eğer Başak o kız yüzünden üzülürse karşında beni bulursun.